روستای آغشت (روستای آب و آیینه)

روستای آغشت از توابع دهستان برغان می باشد و در بخش چندار شهرستان ساوجبلاغ در ۴۶/۳۵ درجه عرض شمالی و ۵۷/۴۹ درجه طول شرقی واقع شده است. فاصله روستای آغشت تا مرکز دهستان ۱۲ کیلومتر است. روستای اغشت به رودخانه «گلین رود»، از جنوب به روستا های «تکیه اغشت» و «باغبان کلاه» و از غرب و شمال غرب به روستاهای «آجین دوجین» و «ولیان» و از شرق به دره «سیبان دره» و دره «ورده» محدود می شود. با توجه به قرارگرفتن روستای آغشت در منطقه کوهستانی و شرایط آب و هوایی خاص منطقه، اقلیم روستا با زمستان های سرد و تابستان های معتدل به صورت کوهستانی معتدل می باشد. اغشت دارای آب و هوای نیمه خشک داخلی است که نوعی آب و هوای مدیترانه ای است. منطقه ای است ییلاقی با مناظر بسیار زیبا که با این مشخصات سبب مهاجرت و مهاحرت های فصلی افراد از شهرهای اطراف مانند تهران و کرج شده است.

سابقه سکونت در روستای آغشت به چند دهه قبل باز می گردد. نام اغشت تجزیه می شود به «او» یعنی آب و «غش» یعنی غلتیدن و انباشته شدن. به عبارت دیگر اغشت یعنی مکانی که آب زیادی دارد. با توجه به قرار گیری روستا در بین ارتفاعات و دامنه های آن، زمین های کشاورزی اش عمدتا باغ های میوه هستند. منابع طبیعی روستا شامل زمین زراعی، رودخانه ها، منابع آب و باغ ها حدود ۱۰۰ هکتار است.

گونه های غالب گیاهی روستای آغشت «گون» و «رگ» است. محصولات زراعی حاصله از باغ ها تنها کفاف خانواده ها را می دهد در صورتی که محصول حاصله زیاد باشد در میدان اصلی روستا به فروش می رسد. طبق اطلاعات ایستگاه هواشناسی کرج، کمترین میزان متوسط ماهانه درجه حرارت ثبت شده اغشت ۹ درجه سانتیگراد و حداکثر مطلق درجه حرارت ثبت شده آن ۴۲ درجه و در تیرماه حداقل آن ۱۱ درجه است. مقدار بارندگی سالانه آن ۶/۳۱۷ و ۳۱۵ میلی متر است. بیشترین مقدار بارندگی ماهانه ثبت شده ۱۲۷ و ۳/۱۳۴ میلی متر در اسفندماه، کمترین مقدار هم به ترتیب۷/۲ و ۲/۱ میلیمتر در شهریور ماه می باشد.

براساس اظهارات اهالی و اعضا شورای اسلامی سابقه استقرار اغشت به بیش از اسلام بر می گردد و ساکنین اولیه آن «گبرها» بوده اند و موجبات توسعه کالبدی آن را فراهم نموده اند. به طور خلاصه می توان گفت سابقه استقرار روستا به بیش از ۱۰۰۰ سال قبل باز می گردد. جمعیت این روستا در سال ۱۳۳۰ خورشیدی ۳۰۰ نفر بوده که با گذشت زمان در سال ۱۳۷۵ به ۲۳۶ نفر کاهش یافته است. یکی از دلایل سکونت در این روستا آب فراوان می باشد.

روستا طی دو مرحله ساخته شده است:الف) مرحله اول تا سال ۱۳۵۰؛ ب) مرحله دوم از سال ۱۳۵۰ تاکنون. هسته و منطقه اولیه روستا اطراف هسته مرکزی بافت کالبدی واقع شده است. این هسته با بافت متراکم شکل گرفته و تا سال ۱۳۵۰ خورشیدی در چهار جهت روستا و عمدتا به شمال و جنوب توسعه یافته است. در این مرحله بافت روستا از شمال به استخر از جنوب به باغات از غرب به ارتفاعات و از شرق به دره موجود امتداد یافته است. مرحله دوم از سال ۱۳۵۰ خورسیدی آغاز شده و در جهت شمال و غرب روستا اتفاق افتاده است. عامل اصلی این امر وجود آب شرب کافی و اراضی نسبتا هموار و مناسب برای ساخت و ساز است و عدم وجود آب شرب در شرق مانع ساخت و ساز و پیشرفت شده است.