مسیر کوهپیمایی فرحزاد به امامزاده داود یکی از قدیمی ترین و مشهورترین مسیرهای کوهپیمایی شمال تهران است. تا همین ۳۰-۴۰ سال پیش که هنوز جاده جدید امامزاده داود از مسیر سولقان و کن احداث نشده بود این جاده تنها راه ارتباطی به امامزاده داود محسوب میشد.
آرامگاه امامزاده داوود واقع در شمال غرب تهران و در انتهای جاده امام زاده داوود در بخش کَنو در ارتفاع ۲۶۰۰ متری از سطح دریا می‌باشد. امام زاده داوود و جاده معروف آن برای نسل های مختلف ایرانیان، دارای خاطرات شیرین و تکرار نشدنی است. از «تپه سلام» که در آن برای اولین بار گنبد امامزاده داوود را می‌شود دید و به آن حضرت سلام داد تا شهر بازی بیرون امام زاده و بازارچه دوست داشتنی آن.
فضای امامزاده داوود و ده اطرافش با این شیروانی‌ها و آن هوای فوق‌العاده خنک یادآور شمال کشور است.
این جاده خاکی بطول ۱۵ کیلومتر از بالای محله فرحزاد شروع شده و در یک مسیر پر پیچ و خم و زیبای کوهستانی از کنار دره سرسبز و رودخانه ای همیشه خروشان به امامزاده داود میرسد. برخی از علاقمندان نیز با خوردوهای شاسی بلند و دو دیفرانسیل مثل جیپ و پاترول این مسیر را طی میکنند.
امامزاده داوود با یازده پشت به دومین امام شیعیان میرسد. گفته می‌شود که وی و برخی دیگراز بستگانش در همراهی امام هشتم شیعیان به ایران آمده و کشته شدند. بقعه این امام زاده در دوران صفویه ساخته شدو در دوران فتحعلی شاه قاجار نیز توسعه یافته است. در قدیم اهالی تهران برای زیارت امامزاده داوود، معمولا شب را در فرحزاد می‌گذراندند و صبح روز بعد با کمک همین قاطرچی‌ها به امامزاده می‌رفتند. این امر اختصاص به طبقه خاصی هم نداشت و تقریبا همه زوار این کار را می‌کردند؛ مثلا در «روزنامه خاطرات اعتمادالسلطنه» آمده که ناصرالدین شاه روز دوشنبه ۱۷محرم ۱۳۰۶ قمری را در فرحزاد گذراند تا روز بعد به زیارت امامزاده داوود برود. فرحزاد که آب و هوایی فوق‌العاده خوش دارد، آن‌قدر برای تهرانی‌ها جذاب بوده که برای آن ضرب‌المثل هم بسازند: تا بگویی ف، من رفته‌ام فرحزاد.
شهرت اصلی امامزاده داوود، به خاطر مسیر سخت و کوهستانی آن است. زمانی فقط با کمک قاطرچی‌ها میشد این راه را طی کرد. حتی الان هم که مسیر راحت و آسفالته‌ای برای رسیدن به امامزاده کشیده شده، در انتهای مسیر ماشین‌رو، حداقل یک ربع باید سربالایی تندی را پیاده رفت. مسیر کوهستانی و سخت امامزاده داوود، البته باعث دوچندان شدن لذت زیارت هم میشد و برای همین بود که یکی از نذرهای رایج در تهران قدیم، نذر زیارت امامزاده داوود بود.
در دره‌های مجاور امامزاده داوود در سمت مغرب و جنوب غربی در آبادی‌های رندان و سنگان بقعه‌هایی به نام امام زاده عمادالدین پدر امامزاده داوود، امامزاده علاءالدین، امام زاده قاسم و امام زاده عقیل، برادران امام زاده داوود وجود دارد.
زمان مناسب بازدید
در فصول سرد سال برف سنگینی در این منطقه میبارد که تقریبا عبور از این مسیر را غیرممکن میسازد. همچنین برخی از نقاط مسیر بهمن گیر بوده که در صورت پیمایش زمستانی حتما باید با آگاهی و توجه ویژه گام در این راه نهاد.
در کل مسیر خوب و مناسبی برای یک پیاده روی نسبتا آسان و سبک است. البته به یاد داشته باشید که جاده فرحزاد به امام زاده داود شاید از لحاظ جاذبه های طبیعی به پای جاهایی مثل دربند و درکه نرسد اما در مجموع زیباست و جاذبه های خاص خودش را دارد.در طول مسیر تقریبا با هر نیم ساعت پیاده روی می شود جایی زیبا برای نشستن و استراحت کنار رودخانه پیدا کرد.ولی در طول مسیر امکان خرید مایحتاج وجود ندارد، همچنین آب رودخانه قابل آشامیدن نیست و باید آب آشامیدنی به همراه داشته باشید.
منبع:
bezanimbiroon.ir
نظر کاربران :
یادش بخیر ما نوجوان که بودیم یکی از تفریحات ما یک سفر زیارتی به امامزاده داوود در تابستان بود از آن‌وقت‌ها نه جاده آسفالته بود و نه این همه ماشین از تهران تا خود فرحزاد هم خاکی بود از میدان آزادی میرفتیم فرحزاد از آنجا با ماشین های قدیمی که می گفتیم ماشین دماغدار که اتوبوسی بود شبیه کامیون می رفتیم تا یونجه زار آخرش بود و از آنجا همه یا پیاده و یا با قاطر مسیر کوهستانی را طی می کردیم و معمولا همه افراد همراهشان بار و وسایل مورد نیازشان بود مسیر به مسیر چشمه آبی بود که اسم داشت مثل آب زندگانی یا آب برکت …و فردی که بر چشمه آب می فروخت ….وای خاطرات زیادی دارم …