تپه نوشیروان سرپل ذهاب، در شهرستان سرپل ذهاب، بخش مرکزی، دهستان دشت ذهاب، ۷۵۰ متری شمال غرب روستای نوشیروان واقع شده و به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. آثار و بقایایی از دوره نوسنگی، مس و سنگ، مفرغ تا هزاره دوم پیش از میلاد و همچنین نمونه های کم شماری از سفال دوره اشکانی در آن بدست آمده است.
قدمت تپه نوشیروان سرپل ذهاب
تپه نوشیروان در استان کرمانشاه یکی از زیست گاههای بزرگ دشت زهاب با وسعتی حدود ده هکتار است. این محوطه در میانه دشت و حوضه جنوبی رودخانه «دله شیر» قرار گرفته است. چشم انداز پیرامون آنرا اراضی هموار و حاصلخیز کشاورزی در بر گرفته است. این مجموعه از نظر زمانی متعلق به دوره نوسنگی (هزاره هفتم پیش از میلاد). مس و سنگ میانی (هزارۀ پنچم پیش از میلاد)، هزاره دوم پیش از میلاد و معدود یافته هایی از دوره اشکانی است. شواهد نشان می هد که عمده استقرار در این تپه مربوط به دوره نوسنگی و هزاره دوم پیش از میلاد بوده است. در واقع نوشیروان در هزاره دوم پیش از میلاد به اوج وسعت خود رسیده است. تقریباً تمامی برجستگی ظاهری تپه دارای بقایای استقراری این دوره بوده است.
آثار کشف شده
همه یافته های سفالی دوره های مس و سنگ تا اوایل دوره اشکانی و یافته های هزاره پنجم، سوم و دوم پیش از میلاد در نوشیروان موادی است که در سرزمین های پست بین النهرین نیز رایج بوده است. با توجه به این موضوع باید گفت که این نواحی در دوره مس و سنگ و مفرغ، بخشی از محدوده فرهنگی بین النهرین بزرگ بوده است.
منطقه سرپل ذهاب شامل دشتهای بشیوه و پاتاق، قلعه شاهین و ذهاب است. در سال ۱۳۹۴ مجموعاً ۱۹۳ محوطه باستانی شناسائی شده که دارای شواهدی از دوره پارینه سنگی میانی تا دورۀ متاخر اسلامی است. ساخت و سازها و زمینهای کشاورزی آسیب های فراوانی به لایه های استقراری محوطه وارد کرده است
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.