آشنایی با خوراک مردم شفت در قدیم

رنج ، سبزیجات مختلف ،حبوبات ، گوشت و طیور (خانگی ،صید شده )،و ماهی (به ویژه دودی و شور )پر استفاده‌ترین غذا‌های مردم منطقه را از گذشته‌های دور تشکیل می‌دادند . مردم منطقه شفت با وجود فراوانی دام در منطقه ، کم‌تر از گوشت قرمز استفاده می‌کردند.
شفتی‌ها نان را غذایی کم انرژی می‌دانستند . نان بیشتر در نواحی کوهستانی شفت میان تالش‌ها مصرف می‌شد .مردم آن نواحی گندم و جو هم می‌کاشتند .
ملگونف که در سال ۱۸۶۰ در گیلان بوده و از شفت دیدن کرده است در کتاب خود می‌نویسد : (( در بعضی از دهات شفت مردم گندم هم می‌کارند)).
در روستای گنجار محله ای به نام گندم آرد وجود دارد . اگر چه اکنون در آنجا به این کار نمی‌پردازند .اما همین نام نشان میدهد که در گذشته در آن نواحی گندم می‌کاشتند .

در ییلاق دیر ، طلاب بره و برخی از ارتفاعات و دامنه‌های کوهستانی شفت در گذشته اقدام به کشت گندم و جو می‌کردند و از آن نان درست می‌کردند .
خورشت که همراه کته (پلا ) خورده می‌شود در این منطقه متنوع بوده و شامل : سیاه قاتق (فسنجان ) موتنجن ، تورش کباب ، تورش واویجکا ، (واویشکا ) ، سیر قلیه ( که در گذشته با گوشت غاز = شلخت درست می‌کردند )، آلو مسمّا، قیمه ، کولی غورابیج ، شوید خالی ، ترش تره ، باقلا قاتق ، میرزا قاسمی ، شیرین تره ، چواش تره ، شورِ تره ، سیر تابه ، باقلا پله ، واویشته تره ، کویی تره ، کله کباب ، تورش

ِ آش ، ( که پختنش برای زمان خاص است ) و اسفناج تره می‌شده است .
غذا‌های ساده : دوشاب ، تخم اردک ، تخم مرغ ، دوغ ، ماست ، شیر و پنیر ، نیز وجود داشت که اغلب همراه کته (پلا ) در موقع قلی نهار ( غذای میان صبح و ظهر حدودا ساعت ۱۰ صبح ) خورده می‌شد .
مردم منطقه شفت در گذشته چهار نوبت غذا می‌خوردند :
۱-صبحانه که صبح زود مصرف می‌شد
۲- قلی نهار که در فاصله‌ی صبح و ظهر حدود ساعت ده می‌خوردند
۳- نهار
۴- شام
در این چهار نوبت اغلب برنج (پلا ( رکن اصلی غذا را تشکیل می‌داد . از خوراکی‌های شیرین مردم شفت می‌توان به لاکو ( نان برنجی طعم دار مخصوص شفت )، فرنی ، قیماق ، حلوای رغائب را نام برد .
از وسایل پخت غذا در گذشته : تیان ، گمج ،و خرکاره را می‌توان شمرد . اجاق هایی که برای پخت غذا در گذشته مورد استفاده قرار می‌گرفت شامل :کوری ( کوره گلی )، کله چاله و هیزم آتش باسه لنگه (سه پایه فلزی ) بود که بعدا منقل ، چراغ سه فیتیله ای ، والور و سرانجام اجاق گاز تغییر کرد .
مردمی که در حاشیه‌های رودخانه‌ها زندگی می‌کردند بخش قابل توجهی از غذایشان را ، ماهی (کولی ) تشکیل می‌داد ، مانند مردم روستاهای حاشیه رودخانه امامزاده ابراهیم و سیاهمزگی که در منزل برخی از آنها خوم (خم ) برای شور کردن ماهی نیز بود .

منبع :
کتاب تاریخ شفت
وبلاگ نصیرمحله