غار پرآو ، بزرگترین غار آهکی دنیا و یکی از سخت‌ترین و خطرناک‌ترین غارهای جهان است. این غار ۳۶ چاه با عمق‌های مختلف دارد و رفتن داخل یا به اصطلاح پیمایش اش کاری بسیار دشوار است. اول از همه تجهیزات و وسایل پیشرفته می خواهد. دهانه این غار یک سوراخ نسبتا کوچک است که با شیب تندی به پایین می‌رود. اوایل آذرماه جدار داخلی غار را قندیل‌های یخی بسیار زیبا و دیدنی می پوشاند.
فهرست
ریشه نامگذاری
غار پراو (Paraw cave) با نام‌های غار پَرآیا و غار پَرو نیز شناخته می‌شود. در زبان کردی «آو» به معنی آب و پراو به معنی «پرآب» است. با توجه به وجود آب فراوان و حوضچه‌های آبی در این غار، نامگذاری آن، به نظر منطقی می‌رسد. آبی که حاصل ذوب شدن یخچال‌های زیرزمینی درون غار است. جالب است بدانید که در انتهای غار پراو حوضچه آبی با عمق سه متر وجود دارد.
برای آشنایی بیشتر با کرمانشاه پیشنهاد می کنیم به صفحه جاهای دیدنی کرمانشاه مراجعه بفرمایید.
مشخصات غار
غار پراو با طول ۱,۴۵۰ متر و عمق ۷۵۲٫۵ متر، ۲۶ حلقه چاه دارد که عمیق‌ترین آن‌ها چاه شماره ۱۶ با عمق ۴۲ متر است. در زمان اکتشاف این غار، عمیق‌ترین غار عمودی دنیا ۱,۱۷۴ متر عمق داشت که این موضوع، غار پراو را به کاندید خوبی برای رقابت و معرفی به‌عنوان به‌عنوان بزرگترین غار عمودی دنیا تبدیل می‌کرد. ازاین‌رو پیش از پیمایش کامل، لقب اورست غارهای جهان را به آن اختصاص دادند. هرچند طی کاوش‌های بعدی و رسیدن به انتهای غار، خط بطلانی بر این تصور کشیده شد.
البته باید بدانید که با وجود قرار گرفتن دهانه غار پراو در ارتفاع ۳,۰۰۰ متری از سطح دریا، این غار کماکان عمیق‌ترین غار جهان در این ارتفاع به شمار می‌آید.
کشف غار پرآو
غار اسرارآمیز و منحصربه‌فرد پراو در سال ۱۹۷۱ میلادی (۱۳۵۰ شمسی) کشف شد. در آن سال، گروهی از مهندسان و زمين‌شناسان انگليسی در حین عملیات نقشه‌برداری و تحقیقات در ارتفاعات زاگرس، دهانه یک غار را کشف کردند. آن‌ها با توجه به تجربه‌های خود درباره بافت زمین‌شناسی منطقه، احتمال دادند که غاری عمیق و بزرگ در آنجا وجود دارد.
محققان انگلیسی اطلاعات و پژوهش‌های خود را در کتاب جويبارهای زاگرس به چاپ رساندند. احتمال وجود غاری عظیم در رشته کوه زاگرس را در آن کتاب مطرح کردند. چاپ این کتاب سبب شد که ۱۱ نفر از ماهرترین غارنوردان انجمن غارشناسی انگلستان در دوم شهریورماه سال ۱۳۵۰ به سرپرستی جان ميدلتون به قصد کشف این غار به کرمانشاه سفر کنند.
غارنوردان انگلیسی در ۳۰ شهريورماه، عمليات اصلی اكتشاف غار پراو را آغاز کردند . پس از چند روز فعاليت سخت و مشاهده پدیده‌های حیرت‌انگیز، موفق شدند به انتهای چاه ۲۶ در عمق ۷۵۰ متری غار برسند. جایی که یک حوضچه گلی به طول ۵۰ متر به چشم می‌خورد. آن‌ها پیمایش را در همین نقطه غار متوقف کردند. زیرا بر این باور بودند که برای ادامه پیمایش غار به تجهیزات بیشتری نیاز دارند. عملیات ادامه پیمایش غار عمودی پراو به سال بعد موکول شد و غارنوردان انگلیسی پس از بازگشت به کشور خود، به‌عنوان اولین كاشفان غار پرآو شناخته شدند.
اولین پیمایش ایرانیان در غار پراو
اولین تلاش برای پیمایش غار پراو توسط غارنوردان ایرانی به سال ۱۳۶۸ بازمی‌گردد؛ زمانی که گروهی از غارنوردان کانون کوهنوردی کرمانشاه تلاش کردند تا این غار را بپیمایند؛ ولی به‌دلیل بارش باران و سرازیر شدن آب در غار مجبور شدند که عملیات پیمایش را متوقف کنند. غارنوردان ایرانی در سال‌های بعدی نیز تلاش‌های بسیاری برای پیمایش غار پراو انجام دادند؛ اما هر بار شکست خوردند.
در نهایت در مهرماه سال ۱۳۷۰، حشمت حيدريان، بهمن مشتكوب و منوچهر دهشت از اعضای كانون كوهنوردان كرمانشاه، موفق شدند به‌عنوان اولين فاتحان ايرانی غار پرآو تا انتهای غار و حوضچه آن را بپیمایند و به انتهای غار برسند.
پس از اولین پیمایش موفق غار پراو توسط غارنوردان ایرانی، افراد بسیار دیگری به پیمایش در این غار علاقه‌مند شدند. پیمایش‌های بعدی در این غار، نقشه غار پراو را کامل‌تر کرد؛ به‌طوری که یک راه ورودی جدید به غار پرآو کشف شد. غارنوردان تلاش کردند تا با بالا رفتن از دیواره کنار حوضچه یک راه جدید دیگر به بالای حوضچه پیدا کنند؛ اما متاسفانه موفق نشدند.
درسال ۱۳۷۲، یک تیم دونفره (محمدنوری و قدیر یزدانی) در یک پیمایش سبک‌بار و آلپی موفق شدند تا با حدود ۴۰۰ کیلو بار، در ۱۳ روز، این غار را بپیمایند و از آن خارج شوند. در سال ۱۳۷۳ نیز یک گروه چهارنفره (سه کل کرمانشاه) با استفاده از طناب‌های داخل غار در طول سه روز موفق شدند به حوضچه انتهایی بروند و بازگردند. آن‌ها سومین تیم پیمایش‌کننده ایرانی غار پراو بودند.
گروه آزادگان مشهد
چهارمین تیم ایرانی موفق (گروه آزادگان مشهد)، تیمی از غارنوردان خراسانی بودند که در سال ۱۳۷۴ موفق به پیمایش غار پراو و بازگشت از آن در ۵۶ ساعت شدند. البته باید بدانید که تنها سه نفر از اعضای این گروه توانستند عملیات پیمایش غار را با موفقیت به سرانجام برسانند. آن‌ها رکورد کمترین زمان پیمایش را به خود اختصاص دادند و اولین تصاویر ویدیویی را از چاه و قسمت‌های انتهایی غار پراو ضبط کردند.
در سال ۱۳۸۳، یک تیم غارنورد، از کلوپ کوهنوردی کرمانشاه، به انتهای غار پراو رفتند و برای اندازه‌گیری عمق حوضچه، غواصی را به داخل آن فرستادند. عمق این حوضچه سه متر برآورد شد؛ حوضچه انتهای آن کاملا بسته بود. لیلا اسفندیاری، غارنورد و هیمالیانورد سرشناس نیز اولین زن ایرانی بود که توانست در سال ۱۳۸۱، غار پراو را بپیماید.
سختی پیمایش غار پرآو
غار پراو یکی از سخت‌ترین غارهای ایران و جهان برای پیمایش است و غارنوردان مسیر بسیار مشکلی برای پیمایش در این غار در پیش رو دارند. غارنوردان برای ورود به غار از طریق دهانه، باید به حالت پا مرغی باشند؛ به‌علاوه پس از ورود به غار، سرد بودن هوا مشکل دیگری است که غارنوردان با آن روبه‌رو هستند. وجود یخچال‌های طبیعی و ارتفاع بالای غار پراو از سطح دریا سبب شده است تا دمای این غار در حدود یک تا سه درجه سانتیگراد باشد؛ دمایی بسیار پایین که پیمایش را سخت‌تر می‌کند.
بدنه و دیوار غار پراو، سنگی، خشن و متخلخل است و همین امر منجر به پاره شدن لباس غارنوردان در حین پیمایش و نفوذ آب سرد و سرما به لباس‌ها و بدن آن‌ها می‌شود. در این شرایط سخت، عبور از سوراخ‌های تنگ غار با جریان‌های آبی با دمای نزدیک به صفر درجه سانتیگراد، بر درجه سختی پیمایش می‌افزاید. به‌علاوه غارنوردان مجبور هستند تا در بخش‌هایی از غار پراو مانند «تنگ گل خیز» به‌صورت سینه‌خیز حرکت کنند.
گذرگاه‌های تنگ و محل‌هایی موسوم به خرچنگ‌رو، ریزشی بودن برخی از قسمت‌های غار، دیواره‌های خطرناک و چاههای عمیق از دیگر عواملی هستند که غار پراو را تبدیل به غاری صعب‌العبور و سخت برای پیمایش کرده‌اند. پیمودن غار پراو به آمادگی بدنی و آمادگی روحی و روانی، تمرکز بسیار بالا و روحیه تیمی نیاز دارد؛ کاری که تنها از عهده غارنوردان حرفه‌ای برمی‌آید.
بهترین زمان بازدید از غار پراو
بهترین زمان سفر به کرمانشاه و پیمایش غار پرآو بین بهار و تابستان است؛ زیرا در این زمان از سال آب و هوا در بهترین شرایط خود قرار دارد و منطقه با بارش کمتری به نسبت فصول پاییز و زمستان روبه‌رو است.
نحوه دسترسی
آدرس: استان کرمانشاه، ۱۲ کیلومتری شمال شرق شهر کرمانشاه، روستای چالابه، کوه پرآو
برای دسترسی به غار پراو از شهر کرمانشاه، باید از طریق خیابان بهشتی در مرکز شهر به بلوار کشوری رفت و پس از طی کردن چند کیلومتر از خروجی سمت راست وارد بلوار نماز به‌سمت شمال شد و مسیر را به‌سمت شمال شرق ادامه داد تا به پای کوه پراو رسید. غارنوردان برای دسترسی به این غار باید در ابتدا به ارتفاعات صعود کنند. بهترین مسیر صعود به قله كوه پراو از تنگ گنشت به ده مانگ هلات و سپس به‌سوی قله است. صعود و پیمایش این غار بدون همراهی با گروه به‌هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود؛ ضمن اینکه تنها غارنوردان حرفه‌ای می‌توانند وارد غار پراو شوند.
مطالب مرتبط :