روستای ابیانه در ۴۰ کیلومتری شمال غربی نطنز از استان اصفهان در دامنه کوه کرکس روستایی بس کهن و دیدنی واقع است به نام ابیانه. روستای ابیانه را به اعتبار آثار و بناهای تاریخی پرتنوعش باید از زمره استثنایی ترین روستاهای ایران به شمار آورد. شکوه معماری بومی و سرشار از زیبایی روستای ابیانه، آن را در شمار نمونه های کم نظیرو از اماکن دیدنی اصفهان و از دیدنیهای ایران درآورده است. ابیانه نقطه ای خوش منظره و خوش آب و هوا و دارای موقعیت طبیعی مساعدی است. در دوره صفویه هنگامی که شاهان صفوی برای ییلاق به نطنز میرفتند بسیاری از نزدیکان آنها و درباریان ترجیح میدادند در ابیانه اقامت کنند.
فهرست
قدمت روستای ابیانه
قدمت روستای تاریخی ابیانه بهدرستی مشخص نیست؛ هرچند قدمت آن را ۱۵۰۰ سال تخمین میزنند که از این نظر یکی از کهنترین مناطق مسکونی در حاشیه دشت کویر ایران به حساب میآید.بافت قدیمی روستا در سال ۱۳۵۴ در فهرست آثار ملی قرار گرفت؛ ضمن اینکه آیین نخلگردانی، آیین جغجغهزنی و گویش ابیانه در سال ۱۳۹۲ در فهرست آثار معنوی ایران به ثبت رسیدند. آثار و بناهای تاریخی روستا مربوط به دورههای تاریخی مختلف از ساسانی و سلجوقی تا صفوی و قاجار میشود که از آن جمله میتوان به «آتشکده هارپاک»، کهنترین اثر تاریخی ابیانه اشاره کرد.
شاید جالب باشد بدانید که شاهان صفوی، بسیاری از نزدیکان آنها و همین طور درباریان که برای ییلاق به نطنز میرفتند ترجیح می دادند، در ابیانه اقامت کنند.
بافت خانه های روستای ابیانه
شمار خانه های روستای ابیانه در سرشماری سال ۱۳۶۱ برابر با ۵۰۰ واحد برآورد شده. این خانه ها تماما بر روی دامنه ای در شمال رودخانه برزرود بنا شده است به صورتی که پشت بام مسطح خانه های پایین دست، حیاط خانه های بالادست را به وجود آورده است و هیچ دیواری هم آنها را محصور نمیسازد. در نتیجه، روستای ابیانه در وهله اول روستایی چند طبقه به نظر میآید که در بعضی موارد تا چهار طبقه آن را می توان مشاهده کرد. اتاقهای ابیانه به پنجره های چوبی ارسی مانند مجهزند و اغلب دارای ایوانها و طارمیهای چوبی پیش آمده مشرف بر کوچه های تنگ و تاریک اند که خود به صورت مناظر دیدنی و جالبی درآمده اند. نمای خارجی دیوارهای خانه های ابیانه با خاک سرخی که معدن آن در مجاورت روستاست پوشیده شده است.
از آنجا که در دامنه های شیبدار روستای ابیانه فضای کافی برای ساختن خانه های موردنیاز وجود ندارد در این روستا چنین رسم شده است که هر خانواده انبار غار مانندی در تپه های یک کیلومتری روستا، در کنار جاده و نرسیده به ابیانه ایجاد نماید. این غارها که در دل تپه ها حفر شده اند و از بیرون تنها درهای کوتاه آن نمودار است برای نگهداری دامها و نیز آذوقه زمستانی و اشیای غیرضروری مورد استفاده قرار میگیرد. زندگی مردم ابیانه کشاورزی و باغداری و دامداری است که با روشهای سنتی اداره میشود.
روستای یاقوت سرخ
یکی از جذابیتهای خانهها، رنگ سرخ نمای خارجی دیوار آنها است که با خاک سرخ متعلق به معدن مجاور روستا پوشیده شده است. خاصیت خاک سرخ در این است که هرچه بیشتر باران بخورد، محکمتر میشود؛ درست مانند مردم بومی این روستا که در برابر حوادث طبیعی به صبوری کوه و سرسختی صخره بودهاند و آنچنان به سنت و معماری و یادگاریهای اجداد خود عشق میورزند که آنها را تاکنون حفظ کردهاند.
بافت خانههای روستا بهصورت «حلزونی» است و قدمت آنها به دورههای سلجوقی، صفوی و قاجار برمیگردد. در اصل کوچههای روستا بهمنظور شکستن قدرت باد، بهصورت باریک و کجومعوج و بدون بنبست طراحی شدهاند و قدمزدن در آنها و مستشدن در بوی خاک این کوچهها، برای هر گردشگری جذابیت دارد.
خانههایی که متعلق به دوره سلجوقی هستند، حیاط ندارند و ایوانی به ارتفاع پنج متر در ضلع جنوبی آنها به چشم میخورد. این خانهها، فضای بازی بهشکل حیاط مسقف به نام صفه نام دارند که از آنها برای برنامههای مختلف از جمله عروسی و عزا استفاده میشود؛ علاوه بر این، اتاق خانهها در اطراف صفه ساخته شدهاند.
برخی خانهها نیز به دوره صفوی تعلق دارند و خانههای چهار صفهای در آنها بیشتر دیده میشود. در کنار قرینهسازی موجود در این خانهها، تزیینات داخلی متمایزی در آنها به کار رفته است.
آداب و رسوم مردم ابیانه
مردم روستای ابیانه به سبب کوهستانی بودن منطقه و دور بودن محل آن ها از مراکز پرجمعیت و راه های ارتباطی، بسیاری از آداب و رسوم قومی و سنتی و از جمله زبان و لهجه قدیم خود را حفظ کرده اند. زبان مردم ابیانه از زبان های ایرانی شمال غربی که البته در طول زمان دچار تغییر و تحولات زیادی شده و اکنون فقط تعداد کمی از واژه های اصیل پهلوی در گویش آنان شنیده می شود.
لباس سنتی مردم ابیانه، هنوز هم میان آن ها رواج دارد و در حفظ آن تاکید و تعصب از خود نشان می دهند، در مردان شلوار گشاد و درازی از پارچه سیاه(دوید) و در زن ها پیراهن بلندی از پارچه های گلدار و رنگارنگ است. علاوه بر این، زن های ابیانه معمولا چارقدهای سفیدرنگی بر سر دارند.
جاهای دیدنی روستای ابیانه
آتشکده ابیانه
قدیمی ترین اثر تاریخی ابیانه آتشکده ابیانه است. آتشکده هارپارک ابیانه را نمونه ای از معابد زردشتی دانسته اند که در جوامع کوهستانی ساخته می شد.آتشکده ابیانه را میتوان قدیمیترین اثر تاریخی روستا دانست که نمونهای از معابد زرتشتی محسوب میشود و یک تالار کوچک از طبقه تحتانی آن به جا مانده است. به این آتشکده، «هرپک» میگویند که در گویش ابیانه «هِره» به معنی زیر و «پَک» به معنی پله میشود. با این حال برخی به نام هرپک اعتقادی ندارند و نام صحیح آن را هارپاک میدانند که از چهرههای مهم در تاریخ هخامنشی و ماد بوده است.
این آتشکده در زمان هخامنشیان ساخته شد؛ اما اوج معماری آن به دوره ساسانیان در ۱۵۰۰ سال پیش برمیگردد. این سازه سه طبقه بهشکل چهار طاقی در راسته اصلی روستا ساخته شده است و امکان دیدن آن از هر طرف وجود دارد.
آتشکده ابیانه
در مرکز آتشکده، آتش روشنی وجود داشت که علاوه بر احترام به آتش، مسیر کاروانها را روشن میکرد. برای روشن نگهداشتن آتش از زغالسنگ استفاده میشد که هماکنون نیز در حوالی روستا بهوفور یافت میشود. طبقهای که مخصوص آداب مذهبی بوده است، در سطح کوچه قرار دارد. سرسرای گنبدیشکل این سازه به جایگاه آتش و سایر بخشهای مرتبط با پرستش راه داشته است.
آتشکده ابیانه
زیارتگاه شاهزاده یحیی و شاهزاده عیسی (ع)
در محله هرده واقع در گوشه شرقی روستا، بقعهای متعلق به شاهزاده یحیی و شاهزاده عیسی (ع) از فرزندان امام موسی بن جعفر (ع) قرار دارد که نسبت به سازههای روستا از معماری متمایزی برخوردار است. جذابیت این بارگاه بهسادگی آن است که با وجود مرمتهای سال ۱۳۸۶ همچنان اصالت خود را دارد.
امامزاده یحیی و عیسی
در حیاط مرکزی این زیارتگاه، آبنمای بزرگی به چشم میخورد که آب آن از نهر روستا تامین میشود. علاوه بر گنبد هشت ضلعی زیبای این محل که با کاشیکاری فیروزهای تزیین شده است، کتیبههایی در رواق حرم وجود دارد که مرمت شدهاند. روی ضریح این زیارتگاه هیچ نوشتهای کار نشده؛ هرچند اشعار و آیاتی بههمراه تاریخهای مرمت بنا در سقف آن حک شده است. منبری قدیمی از جنس چوب در ایوان جنوبی امامزاده قرار دارد که به تپه جنوبی روستا مشرف است.
امامزاده یحیی و عیسی
زیارتگاه هینزا
زیارتگاه هینزا یکی دیگر از جاذبههای ابیانه است که آن را محل دفن بی بی زبیده خاتون (س)، دختر امام موسی بن جعفر (ع) میدانند. این آرامگاه در دل صخرههای یک دره باریک در جنوب شرق روستا قرار دارد و تورفتگی غارمانندی در این محل به چشم میخورد که به بخشی از سازه زیارتگاه تبدیل شده است. به اعتقاد مردم محلی، این بانوی بزرگوار برای فرار از دست کسانی که در تعقیب او بودند، با کمک مردم ابیانه در این اتاقک مخفی میشود و در ادامه به روستای هنجن میروند؛ جایی که زیارتگاهی منسوب به وی در آنجا قرار دارد. با این اوصاف میتوان گفت که زیارتگاه هینزا محل دفن حضرت نیست و فقط گذرگاه ایشان بوده است.
مسجد جامع روستای ابیانه
مسجد جامع ابیانه که به آن مسجد میانده نیز میگویند، نسبت به سایر مساجد ابیانه قدمت بیشتری دارد. از دو شبستان مسجد، شبستان قدیمی کف چوبی دارد و از طریق یک در کوتاه به کوچه اصلی وصل میشود. محراب چوبی قدیمی مسجد که تاریخ ساخت آن به سال ۴۷۷ هجری قمری میرسد، در بخش جنوبی همین شبستان قرار دارد و بهلطف تزیینات حجاری گل و بته و سوره «یس» با خط کوفی، هر بینندهای را جذب خود میکند. شبستان جدید مسجد از سالن بزرگی با نورگیری در سقف محوطه میانیاش تشکیل شده است که سرستونهای آن کندهکاری شدهاند. تزیینات سقف چوبی نیز در نوع خود جالب به نظر میرسد و با نقوش منظم هندسی و کتیبههایی از آیات قرآن قاببندی شده است.
مسجد جامع ابیانه
منبری از جنس چوب نیز در این مسجد وجود دارد که تاریخ ساخت آن به ۴۶۶ هجری قمری در دوره سلجوقی برمیگردد. روی منبر نیز مزین به نقوش گل و بته، کتیبههایی از خط کوفی و گل هشت پر است. تزیینات مسجد به منبر و محراب آن خلاصه نمیشود و روی در ورودی آن نیز کندهکاریهایی از خطوط برجسته و گل و بته وجود دارد.
مسجد پرزله روستای ابیانه
مسجد مذکور یکی دیگر از بناهای تاریخی ابیانه است که قدمت آن به دوره ایلخانی میرسد. این مسجد دو طبقه دارای دو در ورودی است که تاریخ ۷۰۱ هجری قمری روی در ورودی شرقی آن حک شده است و از همین رو کهنترین در روستا به شمار میرود. در غربی مسجد قدمتی برابر با زمان شاه اسماعیل صفوی دارد که تاریخ ۱۰۵۸ هجری قمری روی آن دیده میشود. یک آبانبار و پاشیر در زیر مسجد قرار دارد. شبستان طبقه همکف از طریق دری یک لنگه به راهروی کوچکی وصل میشود که این راهرو از یک طرف به کوچه و از طرف دیگر به راه پله طبقه بالا میرسد. طبقه دوم این مسجد دارای سالن بزرگی از دوره صفوی است و در اواخر دوره قاجار، ایوان کوچکی به آن اضافه شد.
مسجد تاریخی پرزله
مسجد یوسمون
این مسجد که تاریخ ساخت آن به ۷۰۰ سال پیش برمیگردد، شامل سازهای دو طبقه میشود که علم محله یوسمون در طبقه بالای آن قرار دارد. جالب اینکه در گذشته، خانوادههای این محله برای حضور در مراسم روضهخوانی، جای مخصوص به خود را داشتند که بهصورت موروثی مشخص میشد.
مسجد قدیمی یوسمون
مسجد حاجتگاه
این مسجد با قدمتی برابر با ۴۰۰ سال، در کنار قبرستان قدیمی روستا جای گرفته و در نمای آجری آن، پنجرههای مشبک هلالی خودنمایی میکنند. روی در مسجد تاریخ ۹۵۳ هجری قمری حک شده که مصادف با سلطنت شاه طهماسب اول است. در گذشته از یکی از اتاقهای طبقه بالای مسجد برای دفن موقت اموات اربابان استفاده میشد. تختگاهی در جلوی مسجد قرار دارد که به آن «تخت مزگه» گفته میشود و ظاهرا یکی از یاغیان این منطقه به نام ماشاالله خان سردار، آن را ساخته است. اهالی ابیانه علاوه بر عبادت، برای رواشدن حاجات خود نیز به این مسجد مراجعه میکنند.
سایر مساجد روستای ابیانه
آبانبار و مسجد پالیزه که به دوره صفوی-پهلوی تعلق دارد، در سال ۱۳۸۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. این مسجد که در محله یوسمون قرار گرفته است، در حقیقت فقط یک سالن بزرگ دارد که با نصب پرده، بخش مردانه از زنانه جدا شده است.
مسجد پنجه علی از مساجد جدید ابیانه در محله زیارتگاه، مسجد دم دروازه در محله بالا که در گذشته برای نگهداری جسد مردهها تا صبح روز دفن استفاده میشد، مسجد چهل انگشت در محله پس خانقاه، مسجد سرچشمه در محله هرده، مسجد سرقنات برقه در محله پایین ده و… از دیگری مساجد روستای تاریخی ابیانه هستند.
خانقاه ها
خانقاه محلی برای زندگی و گردهمایی صوفیان و درویشان بوده است که بهعنوان محل استراحت شاهان صفوی در تابستان نیز به کار میرفت. از خانقاههای ابیانه میتوان به خانقاه واقع در محله «پَس خانقاه» اشاره کرد که در دوره شاه عباس صفوی ساخته شد و شامل بنایی سه طبقه با نمای آجری و سردر طاق ضربی میشود که مزین به نقاشیهای عهد صفوی است.
خانقاه اشرفه نیز جذابیتهای خاص خود را دارد و تزیینات خوشنویسی روی دیوارهای آن خودنمایی میکند.
آب انبارهای روستای ابیانه
در گذشته مردم مناطق کویری از آبانبار برای ذخیره آب و تامین نیاز خود استفاده میکردند. ابیانه نیز از این امر مستثنا نبود و در حال حاضر چهار آبانبار در این روستا وجود دارد که قابل استفاده نیستند. آبانبار میان ده در محله میان ده قرار دارد و قدمت آن به ۱۰۰ سال میرسد. آبانبار پالیزه در محله یوسمون، آبانبار پُرزله در محله بالا ده در و پَ باغچه یا پَس باغچه در محله یسمون، از دیگر آثار تاریخی ابیانه هستند.
آب انبار ابیانه
موزه مردم شناسی
موزه مردمشناسی ابیانه در سال ۱۳۸۴ فعالیت خود را آغاز کرد و علاوه بر قرآنهای خطی و نسخ قدیمی، اشیایی همچون وسایل کشاورزی، ظروف پختوپز، پوشاک سنتی و… را در معرض نمایش گذاشته است. این موزه در ساختمان قدیمی مهدکودک و آزمایشگاه دبیرستان ابیانه قرار دارد و پس از مرمت، برای موزه استفاده شد و هدف از راهاندازی آن، معرفی گوشهای از فرهنگ و آدابورسوم مردم ابیانه بود که با ارائه اشیای مورداستفاده مردم از روزگاران گذشته تاکنون محقق شد.
موزه مردم شناسی ابیانه
قلعه های ابیانه
سه قلعه در ابیانه وجود دارد که در گذشته مردم برای حفظ جان و مال خود در برابر یاغیهای محلی، از آنها استفاده میکردند. قلعه پال هونه یا تخت هامان واقع در جنوب غرب ابیانه، قدمتی نزدیک به ۲۰۰ سال دارد و جالب اینکه سهم افراد در ساخت این قلعه، در سند آن ذکر شده است.قلعه پاله در محله پل در شمال غرب روستا جای گرفته است.
قلعه هرده در محله هرده در شمال شرق ابیانه واقع شده است. این قلعه دیوارهایی به ضخامت یک متر دارد که ارتفاع آنها به حدود چهار تا پنج متر میرسد. مصالح اصلی بهکاررفته در قلعه هرده، سنگهای درشت هستند؛ در حالی که در ساخت سایر قلعهها از خاک رس استفاده شده است.
قلعه ابیانه
قبرستان قدیمی روستا
قبرستان قدیمی ابیانه نیز در نوع خود جالب است؛ بهخصوص سنگ قبرهای آن که بهشکل مثلث هستند و مشخصات متوفی روی آنها حک شده است. در این قبرستان برای مشخصکردن جنسیت متوفی، از تصویر شانه استفاده کردهاند که نشان میدهد آن مزار به یک زن تعلق دارد.
قبرستان قدیمی ابیانه
حسینیه های روستای ابیانه
دو حسینیه قدیمی و یک حسینیه جدید در روستای ابیانه وجود دارد. حسینیه جدید که حاجتگاه نام دارد، در فاصله سالهای ۱۳۷۲ تا ۱۳۷۵ در غرب ابیانه ساخته شد. یکی از حسینیههای قدیمی در محله بالا ده قرار دارد که نخل مراسم نخلگردانی در آن نگهداری میشود. یکی دیگر از حسینیههای روستا، حسینیه هِرِده در مجاورت زیارتگاه شاهزاده یحیی و شاهزاده عیسی (ع) است که نخل محله پایین در آن قرار دارد.
حمام ها
یک حمام در محله بالا و یک حمام در محله پایین ابیانه قرار دارد که در گذشته مردم از حمام محله خود استفاده میکردند. امروزه حمام محله پایین (هرده) خراب شده است و مردم از حمام محله بالا استفاده میکنند که هزینه نگهداری و تعمیرات آن از محل هزینه عمومی روستا تامین میشود. در گذشته که استفاده از این حمامها رواج داشت، اهالی بومی برای حمامرفتن یک تومان هزینه میکردند؛ اما غریبهها باید هزینه بیشتری میدادند. در آن روزگار زنان محلی یک قرص نان را بهعنوان هزینه حمام خود به مسئول حمام پرداخت میکردند و پسرهای مجرد نیز میتوانستند تا قبل از ازدواج بهصورت رایگان به حمام بروند.
حمام های ابیانه
آسیاب ها
در زبان محلی به آسیاب «آره» گفته میشود و در ابیانه سه آسیاب با نامهای «آره هره»، «آره میون» و «آره داریون» وجود دارند. این آسیابها در غرب روستا در امتداد رودخانه داریون قرار گرفتهاند و در گذشته به آسیابان مورداعتماد مردم اجاره داده میشدند.
آسیاب های ابیانه
کاروانسراها و اشترخانه ها
وجود کاروانسرا بهویژه در مناطق کویری نظیر ابیانه، امری مرسوم بوده؛ هرچند از دو کاروانسرای ابیانه، چیزی جز ویرانه به جا نمانده و سیل آنها را از بین برده است. یکی از این کاروانسراها در غرب روستا و دیگری در نزدیکی محل فعلی بانک قرار دارد. علاوه بر این، آثاری از وجود کاروانسراهای کوچک در ابیانه به چشم میخورد که آنها نیز به سرنوشت سایر کاروانسراهای ابیانه دچار و نابود شدهاند.
اُشترخانه یا شترخانه نیز در ابیانه کم نبوده است و از آنها برای تردد کاروانهای شتر و استراحتگاه مسافران استفاده میشد. این سازهها دارای ساختمانی بزرگ با سقفی بلند بودند که مالک هریک از آنها، فردی ثروتمند بود؛ با این حال برخی از این افراد متمول، شترخانهها را برای ثواب به رایگان در اختیار کاروانها قرار میدادند.
شترخون جعفره یا خانه جعفره یکی از این سازههای تاریخی است که یک بنای چهارصفه محسوب میشود و دارای اتاقهای متصل به هم در اطراف فضای مرکزی است.
شترخون شیرازی در محله یوسمون و بالاتر از حمام ده، شترخون مظفره پایینتر از مسجد پرزله که مهریه یکی از زنان ابیانه بوده و شترخون تقی میر شاه علی معروف به خانه حقیقی درست روبهروی مدرسه ده، از دیگر اشترخانههای ابیانه هستند.
چشمه ابیانه
چشمههای متعددی در روستای ابیانه وجود دارد که به سرسبزی و مزارع گسترده این منطقه منجر شدهاند. چشمه رئیسون بالاتر از آسیاب روستا قرار دارد و آب آشامیدنی اهالی را تامین میکند. مردم معتقدند از آنجا که این چشمه از پای درخت زرشک جریان مییابد، عمر انسان را طولانیتر میکند. چشمه دو آبی که در غرب روستا قرار دارد و در تمام طول سال آب دارد، اصلیترین منبع آب ابیانه به شمار میرود.
از دیگر چشمههای روستای تاریخی ابیانه میتوان به چشمه یا قنات تاردر، چشمه کرشک، پال همون هره و هینزا اشاره کرد. همچنین چشمههایی مثل پی قستان، په کی جا، پاش یووینگا، وشاسیدرا، پاشت لیل و پال هَمُون بالا در جنوب ابیانه وجود دارد که بازدید از آنها خالی از لطف نیست.
سوغات ابیانه
آنچه که سوغات ابیانه را خاصتر میکند، فروش آنها در جلوی خانههای سرخرنگ روستا با پنجرههای چوبی است. در حالی که تعدادی از اهالی روستا روی پله نشستهاند و نظارهگر هستند. یکی از سوغاتهای ابیانه که از طبیعت آن تهیه شده، لواشک است که طرفداران زیادی بین گردشگران دارد. علاوه بر لبنیات، گردو، بادام، سیب و آلو نیز در این روستا به فروش میرسد. از دیگر سوغاتیهای مهم ابیانه میتوان به انواع زیورآلات دستساز مثل گردنبند و دستبند اشاره کرد. ضمن اینکه قالی، آویزهای تزیینی دیواری و گیوه نیز در میان اجناس به چشم میخورد.
سوغات ابیانه
نحوه دسترسی
آدرس: اصفهان، نطنز، روستای ابیانه
تصاویر بیشتر : -->
دیدگاه ها :
*اگر نظری دارید یا این مطلب نیاز به اصلاح دارد و یا عکس یا ویدئوی مرتبط با آن دارید لطفا اینجا برای ما ارسال کنید.
انجمن توسعه سفیدشهر(نصرآباد کویرکاشان )نصرآبادیهای مقیم تهران
باسلام-قابل توجه گردشگران ازآثارتاریخی و باستانی شهر دارالفضل سفیدشهر(نصرآبادکویر) در۱۷کیلومتری شمال کاشان بازدید نمائید و لذت ببرید
۱-آستانه مقدسه بی بی سکینه خاتون س واقع درمحله زیارت سفیدشهر
۲-آستان مقدس شاهزاده ابراهیم ع واقع در دشتهای سرسبز جاده سفیدشهر به مشکات
۳- آب انبار تاریخی سفیدشهر
۴-قلعه های تاریخی ملک اباد وسفید-رضاآباد-قاسم ابادو وزیر سفیدشهر
۵-دشت زیبای کویر درشمال سفیدشهر ۶-پار ک زیبای زنده یادباقری ورودی شهر سفیدشهر
۷-خانه های تاریخی آقاسیدمحمد ووکیل و رضافرج اله
۸-شهرزیرزمینی طسمیجان ومهرکده نرسه سفیدشهر
۹-قدمگاه علی ع سفیدشهر
۱۰-دشتهای وسیع وزیبای پنبه و طالبی و باغهای پسته سفیدشهر
۱۱-دشتهای وسیع وزیبای کشت گل محمدی برای اولین باردرسفیدشهر
۱۲-جنگلبانی شهیددستغیب (درختان دست کاشت کویری ) دردل کویردرشمال سفیدشهر
۱۳-ساختمان تاریخی چهل دختران زیارت
۱۴-مسجد تاریخی زیارت
۱۵-دکان حلوایی تاریخی
باتشکرحسین عبدالهی
-انجمن توسعه سفیدشهر (نصرآبادیهای مقیم تهران
روستای ابیانه رو همه میشناسیم.ب روستای زیبای ایران معروفه.از راه کشاورزی و باغ داری امرارمعاش میکنن.مردم گلی داره این روستا
ابیانه یکی از زیباترین روستا ها در ایران است بافت تاریخی زیادی داره چیزی که معروفش کرد نوع بنا هاست مردم خیلی خوبی داره وضع آب و هوای خوب و عالی
ابیانه دو هتل دارد، یکی هتل ویونا و دیگری هتل ابیانه. هتل ویونا هتلی سه ستاره است که امکاناتی امروزی دارد و رستورانش هم غذاهای سنتی و ایرانی سرو میکند. هتل ۳ ستاره ابیانه نیز هست که از غذاهای رستورانش زیاد تعریف میکنند و معماریای متناسب با روستا را داراست. تعدادی خانه اجارهای هم هست که قیمتشان متفاوت از یکدیگر است.
يكي از زيباي هاي اين روستا رنگ متفاوت خانه است كه زيبايي چشم نوازي داردسیب، آلو، گلابی، زردآلو، بادام و گردو محصولات این روستا است.
این روستا با مردمان خوب و مهمان نوازش از بهترین روستا هایی بود که رفتم
ما با ماشین سواری به این روستای زیبا و دیدنی رفتیم، امکانات این روستا برای اقامت ضعیف است اما دیدن این روستای تاریخی رو به همه پیشنهاد می کنم.
معماري بسيار زيبايي دار و بر عكس نياسر هواي خشكي دارد. آبشار بسیار زیبایی داره
اما مشكل اسكان از مشكلات اين روستاست ما خونه اي كه كرايه كرديم از بس كثيف بود همه با لباس بيرون خوابيديم.
ابیانه ی روستا با بافت تاریخی و قدیمی هستش،ابو هوای خوبیم داره. حتما بارها اسمش ب گوشتون خورده، پیشنهاد میکنم حتما از این روستا دیدن کنید
بعید میدونم کسی اسم ابیانه رو توی ایران نشنیده باشه تا حالا به خاطر معماری ساختمان هاش
اگر ممکن هست منابعی که استفاده گردید رو ذکر کنید
مسیر رسیدن به روستای ابیانه اتوبوس روهست یا باید با هیوندا رفت ؟
اتوبوس می تونه بره ابیانه ؟میشه کسی راهنمایی کنه جادش برای اتوبوس هست؟
جناب ی هتل سه ستاره دیگه هم هست که اسمش ویونا هتل هست و خیلی از هتل ابیانه هم بهتره و صاحب و کارکنانش همه خوزستانی هستند و خیلی هم خونگرم من هر دوتا هتل رو رفتم اما ویونا هتل هم بافت روستا رو داره هم امکاناتش بهتره و سرویس دهی بهتری داره درضمن غذای مخصوص ابیانه (قلیه گوشت) رو هم فقط ویونا هتل داره اما من تو نقشه بالا ندیدمش
ممنون واقعا اطلاعات خوبی راجع به ابیانه بود
سلام .خیلی خوب بود فقط اگر ممکن هست منابعی که استفاده گردید رو برام بفرستید در ضمن شصت وپنجی که ادرس ایمیلم هست به انگلیسی هست هرچی تلاش کردم به انگلیسی بنویسم فارسی تایپ شد تشگر