حمام نواب از جمله آثار دوره قاجاریه شهر تهران است و در خیابان ۱۵ خرداد شرقی کوچه بیک دامغانی( بازارچه نواب سابق) قرار دارد .در اولین نقشههای تهیه شده تهران به نام گذر حمام نواب ذکر شده است. این بنا توسط زنانی به نامهای سارا سلطان خاتون و سارا حاجر خاتون که دختران فردی به نام نواب بودهاند ساخته شده است.حمام نواب، پاتوق فرهنگی بافت تاریخی شد.حمام نواب برای جلوگیری از اتلاف گرما و امکان استفاده از آب قنوات و چشمهها به برای استحمام، پایینتر از سطح زمین ساخته شده است.
مصالح به کار رفته در ساخت این بنا شامل آجر، آهک، ساروج، سنگ و کاشی است. در این بنا پس از مرمت، از سیمان نیز برای حفظ آن استفاده شده است.
حمام نواب دارای بخشهایی چون هشتی، سربینه، تنظیف گرمخانه، سرویس بهداشتی، خزینه، استخر و ستون است.چیزی که در معماری این بنا مشهود است کاربندی و وجود آهک روی سطح بنا بسیار محدود بوده که حاکی از وجود تزیینات قابل توجه در آن است و نشان از ذوق و استعداد هنری معمار آن دارد.این حمام دارای کتیبه کاشیکاری شده بوده و از آن برای صحنههای از فیلم قیصر استفاده شده است.
پاتوق مردم قدیم، چه در ایران و چه بسیاری از کشورهای دنیا، در بازار و حمام و قهوه خانه ها بود که فرصتی برای تعامل اقتصادی و فرهنگی و تجاری و گفت و شنودهای روزمره بود. شاید به همین خاطر، بازار و حمام، همواره از معماری تحسین برانگیزی در کشور برخوردار بوده و معمولا با تزئیناتی چون کاشی کاری، نقاشی، کادربندی و دکوراسیون سنتی جذابی همراه می شد.
حمام های تاریخی ایران که نمونه اش را در فین کاشان و سمنان مشاهده می کنیم، بخشی از هویت و فرهنگ این مرز و بوم است که برای حفظ و دوام آن باید همه تلاش کنند و این تنها وظیفه دولت (سازمان میراث فرهنگی ) نیست. امروز شمار معدودی حمام تاریخی در کشور مانده که بعضاً بخاطر افزایش درآمد و رونق کسب و کارش، تغییر کاربری داده شده و به موزه و فروشگاه تبدیل شده اند.
یکی از این حمام های قدیمی، حمام نواب است که یکی از صدها حمام بازمانده از عصر قجر بوده و نگین منطقه ۱۲ شهر تهران به شمار می رود. جایی که امروزه در همان فضای حمام سنتی، بازارچه سنتی از هنر و صنایع دستی کشور برپا شده است.
بازدید از حمام نواب، فواید بسیاری دارد. یکی اینکه با بافت قدیمی و سنتی شهر ری که تا حدودی همچنان آن رویه را حفظ کرده است آشنا می شوید و از تنها حمام بازمانده از عصر قجر این منطقه دیدن می کنید.
دومی، لوکیشن برخی از فیلم های معروف و قدیمی سینمای ایران است که روزگاری، شاهد حضور بزرگان سینمای ایران در قبل و بعد از انقلاب بود را مشاهده خواهید کرد. همچنین، با صنایع دستی نقاط مختلف کشور که در بازارچه صنایع دستی حمام، در معرض دید علاقمندان صنایع دستی قرار گرفته است، آشنا خواهید شد.
حمامی با بیش از یک هزار متر مربع مساحت که حدود بیست پله از کف بازار پایین تر است و آب آن از قناتی معروف به حاج علیرضا تامین می شد. این حمام قبلاً یک چاله حوض و سه خزینه داشت که چاله حوض آن، از بزرگ ترین چاله حوض های تهران بود.
محله ی عود لاجان، که در محور تاریخی و فرهنگی و تجاری امام زاده یحیی قرار دارد، اکنون نامی شناخته شده برای تهرانگردها بوده و در سال ۱۳۸۵ هجری شمسی به فهرست آثار ملی ایران اضافه شد. از سال ۱۳۹۰ نیز به عنوان خانه صنایع دستی تهران، تحت نظر سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران قرار دارد.
اگر قصد دارید در فضایی نوستالژیک، به خوردن و آشامیدن مشغول شوید، کافه گردی در حمام نواب را توصیه می کنیم. البته در کنار آن، فرصتی برای آشنایی با جاجیم و گلیم و مینا و خاتم اصفهان و انواع و اقسام دستاوردهای هنری اقلیم ایران برای شما فراهم است و اگر فرصتی برای رفتن به خیابان نجات الهی تهران ندارید، از این فرصت استفاده کنید.
بنابراین بازدید از این حمام تاریخی، یک تیر و چند نشان است و می توانید تفریح هنری خوبی در یک آخر هفته سرد زمستانی باشد.
وقتی وارد خیابان پیک دامغانی شوید، عمارتی آجری نظر شما را جلب می کند که بر روی سر در آن با کاشی های آبی و خط نستعلیق نوشته شده است: خانه صنایع دستی و هنر حمام نواب.
حمام نواب در سال ۱۳۹۰ تغییر کاربری داد و به همت شهرداری منطقه ۱۲ و اتحادیه صنایع دستی کشور و سازمان میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری استان تهران به مرکز صنایع دستی شهر تهران تبدیل شد.حمام نواب در سال ۱۳۸۵ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۱۶۲۲۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
نظر کاربران :
من الان اونجا بودم بسته بود کسبه محل میگفتن فقط بعضی وقتهابازه تو این بارون این همه راه رفتیم بسته بود
من که رفتم انقد سوت و کور بود نه راهنمایی داشت نه سفره خونه سنتی دایر بود