شاید شما هم در سفری که به هر شهری داشته اید به چند مورد متکدی برخورد کرده باشید. آنجاست که احساساتتان درگیر می شود و دوست دارید به این انسانها کمک کنید. ولی در این مطلب می خواهیم موضوع تکدی گری و گردشگری مسئولانه را شرح دهیم تا آگاهانه هنگام برخورد با این موارد تصمیم گیری کنید.حتماً شما هم در موقعیت کمک به متکدیان قرار گرفتهاید. از آنجا که رفتار توأم با احترام و مسئولیتپذیری یکی از اصول اساسی در منشور گردشگری مسئولانه است، پرسش اینجاست که در چنین موقعیتی، با توجه به گردشگری مسئولانه چه باید کرد؟
فهرست
معضل تکدی گری
تکدی را می‌توان تحت عنوان «دست درازی کردن» برای کسب درآمد، و احتمالا «سؤال به کف» تعریف کرد. تکدی (این اصطلاح (تکدی) گاهی هم برای در برگرفتن بررسی فعالیتهای سازمان یافته که دارای اصول و قواعد ویژه خود نیز هست، بکار می‌رود.) فراگردی است که به موجب آن، فرد متکدی از دسترنج دیگران بهره مند می‌شود و زندگی می‌گذراند. هر یک از افراد جامعه را که نه صاحب حرفه (در مفهوم اقتصادی آن) هستند و نه در تولید اجتماعی، مشارکتی دارند و همواره با شیوه‌ها و شگردهای متنوع، طفیلی و زائده اجتماعی هستند، متکدی می‌گویند.
دلایل و ریشه های اجتماعی و اقتصادی تکدی گری
تکدی گری صرف نظر از این که از طرف قانونگذار به عنوان جرم مورد شناسایی قرار گرفته است اما نمی توان از ریشه های اجتماعی و اقتصادی آن غافل ماند زیرا هر چند ممکن است برخی از اشخاص با وجود توان مالی مبادرت به تکدی گری نمایند، اما در غالب موارد افرادی که تکدی گری می نمایند در وضعیت دشوار اقتصادی قرار دارند و یا حتی ممکن است ریشه های اجتماعی باعث گردیده است باشد که این اشخاص به تکدی گری روی بیاورند. در وضعیت دشوار اقتصادی برخی از افراد ممکن است به علت تگنای اقتصادی شدید مرتکب چنین عملی شوند و گاه از شرافت و حیثیت خود برای بدست آوردن حداقل پول برای امرار و معاش بگذرند.
اما چنانچه شخص به علل ریشه های اجتماعی یا حتی فرهنگی اهل کار کردن و زحمت کشیدن نباشد و یا بخواهد با کمترین درسر به پول دست یابد در این صورت این عمل زشت و ناپسند خواهد بود و باعث ترویج فرهنگ در یوزگی و سر بار جامعه بودن می گردد. بنابراین به نظر می رسد اولین و مهم ترین دیلی برای گدایی و تکدی گری شرایط وخیم اقتصادی باشد و در مرحله بعد تثبیت فرهنگ در یوزگی و تکدی گری است و چنانچه تکدی گری به علت ریشه های اجتماعی یا فرهنگی تکدی گری باشد در این صورت مسأله بغرنج بوده و نیاز به تأمل بیشتر دارد.
تکدی گری و گردشگری مسئولانه
در اینجا بهدنبال پرداختن به مسائل پیشگفته نیستیم. ما در قبال آنچه میبینیم، باید رفتار مسئولانه نشان دهیم. فرد متکدی به دلایلی مانند آنچه در ادامه می‌آید این کار را در انظار عمومی انجام میدهد:
واقعاً نیازمند است.
نیازمند نیست، ولی دلیل روانی برای این کار دارد.
خانوادهاش او را مجبور به انجام این کار کرده‌اند.
کارفرمای مافیای محلی او را مجبور به این کار کرده است.
گردشگر مسئولی که در سفر با چنین صحنههایی مواجه می‌شود چه باید بکند؟ برای این پرسش، پاسخهای متفاوتی می‌توان ارائه کرد. دیدگاه شخصی من این است که نمیتوان بیتفاوت از کنار این افراد گذشت و هیچگونه تعاملی با آنها نداشت. منظور من این نیست که باید بلافاصله دست‌به‌جیب شویم و مبلغی به آنها بدهیم؛ میتوانیم نیاز آنها را جویا شویم و با پاسخگویی به آن نیاز، مسئولیت خود را به انجام برسانیم.
اگر فرد متکدی گرسنه است، میتوانیم برایش خوراکی و غذا تهیه کنیم. شاید تشنه است، میتوانیم برای او نوشیدنی تهیه کنیم. یا نیاز به لباس خاصی دارد، میتوانیم با تهیه‌ی آن لباس نیازش را پاسخ بگوییم. اصولاً نیاز صرفاً پول نیست. پول وسیلهای است که برای برآوردن نیاز استفاده می‌شود.
ممکن است دختربچه یا پسربچهی متکدی، پول را به‌منظور تهیه‌ی غذا برای خانوادهاش طلب کند. در این صورت، شما میتوانید برای خانوادهی او قدری غذا تهیه کنید. به این ترتیب، مسئولیت خود در قبال تأمین نیاز فرد یا افرادی از جامعه را انجام دادهاید. میپرسید اگر توان انجام این کار را نداشته باشیم چه می‌شود؟ میتوانید به شکل دیگری او را خوش‌حال کنید. مثلاً اگر مقداری خوراکی به همراه دارید، به او تعارف کنید. بههرحال، تحت هیچ شرایطی نباید با او تند صحبت کنید، تحقیرش کنید یا با نصیحتکردن مسئولیت خود را به انجام برسانید.
گردشگری مسئولانه چه ارتباطی با کمک به متکدیان دارد؟
تصور کنید که برای گذراندن تعطیلات، راهی سفر شدهاید. در طی مسیر یا حتی در مقصد مسافرت خود ممکن است با متکدیان خیابانی مواجه شوید. آنها بلافاصله متوجه می‌شوند که شما از شهر دیگری آمدهاید و مسافر هستید. اینجاست که از شما بهعنوان گردشگر مسئول انتظار می‌رود واکنش درستی نشان بدهید.
اگر از شهرهای بزرگتر به مقاصد گردشگری کوچکتر میروید یا سرووضعتان نشان از وضعیت مالی بهتر شما دارد، مطمئن باشید که در موقعیت کمک به متکدیان قرار خواهید گرفت. گاهی اوقات، آنها بهصورت کودکان معصومی دوروبر شما را خواهند گرفت که اصلاً تصور متکدیبودن آنها به ذهنتان خطور نمیکند. اما واقعیت آن است که وقتی این بچهها به شما می‌گویند: عمو یه خودکار به من میدی؟ عمو برای من آب میخری؟ خاله به من پول میدی غذا بخرم؟
در واقع مشغول تکدیگری هستند. شاید تربیت خانوادگی آنها در حدی نباشد که این موضوع را برای آنها شرح داده باشند، شاید خود این بچهها از سر بازیگوشی به این کار میپردازند، شاید هم قبلاً چیزهایی را بهصورت رایگان دریافت کرده‌اند و به این کار عادت کرده‌اند و اگر بدانند گدایی چیست، احتمالاً اسم خود را گدا نمیگذارند.
ایجاد حس خوب
بخشی از گردشگری مسئولانه، ایجاد احساس خوب در دل افراد جامعهی میزبان است. آنها نباید تصور کنند که شما مسافرانی با جیبهای پر از پول هستید که بهشان اهمیتی نمیدهید. فقر واقعیتی اجتماعی است که شما در حین سفرتان با آن برخورد خواهید کرد. البته، شما مسئول برطرفکردن معضل فقر و یافتن راهحل برای آن نیستید؛ اما این باعث نمیشود که مسئولیت اجتماعی خود را فراموش کنید و فقط به سفرتان بپردازید.
اگر در مقام گردشگری مسئول، واکنش مناسبی در چنین وضعیتی از خود بروز دهید، نهتنها در آن افراد احساس خوبی به وجود میآورید، بلکه سایر افراد آن شهر نیز خوش‌حال می‌شوند که مسافر به آنجا می‌رود. به همین ترتیب، اگر رفتار متکبرانه و توأم با نخوت از خود نشان دهید، متکدیان را تحقیر کنید یا بیهوده سعی در ادبکردن آنها داشته باشید، هیچکس از حضور شما در آن شهر یا گردشگاه خشنود نخواهد بود. درنتیجه شما مانع گردشگری پایدار در آنجا خواهید شد و افراد بومی جامعهی میزبان علاقهشان به حضور مسافران را از دست خواهند داد. این شیوهی برخورد برای گردشگری و روحیهی مردم و اقتصاد کشور مضر خواهد بود.
رفتار توأم با احترام و مسئولیتپذیری یکی از اصول اساسی در منشور گردشگری مسئولانه است.
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.