برف دوشاب

برف دوشاب ، اربه دوشاب یا ورف دوشاب یک دسر زمستانی از برف و شیره انگور یا شیره اربه است. این دسر هیجان انگیز بیشتر در شمال کشور استفاده می‌شود. بارش برف زمستانی گرمای خاصی را به جمع خانواده های روستایی بالاخص ییلاقاتت املش داده است، در این منطقه روستاییان پس از بارش برف زمستانه «اربه دوشاب » را با برف بهم می آمیزند و می خورند.میوه درخت « اربه محلی ( دیو اربه) » را درفصل پاییز از درخت می چینند بعد از جدا کردن دمبرک میوه ها را در ظرفی چوبی به شکل « ناو » می ریزند و آن ظرف را به این مناسبت « اربه ناو یا اربه ناف » گویند . حدود یک متر از کل ناو را با تخته ای جدا می کنند و سوراخی در آن تعبیه می کنند و مقداری « کولوش-ساقه ی برنج » را در جلوی سوراخ قرار می دهند که نقش آبکش را دارد .

« اربه » را در قسمت بزرگتر ناو می ریختند و آن را با چوبی سرپهن به شکل « کوبه » له می کردند و بعد کمی خاکستر هیزم یا پوست برنج ( = فلfal ) روی آن می ریختند و بعد لگد می زدند . لگد زدن به تناوب انجام می گرفت پس از لگد زدن و چنگ زدن ناو را کمی به طرف خالی ظرف بلند می کردند تا « شیره » به دست آمده از آن سوراخ به ظرفی دیگر مثلا « تشت » منتقل گردد . زمانی که شیره ها کاملا چکیده شدند آن را در دیگی می ریزند و روی اجاق می گذارند تا بجوشد و کف سفید روی شیره را دور می ریزند و گرما می دهند تا آبش بخار شود .

در طب سنتی به بیماران بیماری « فاویسم » و زردی (یرقان) اربه دوشاب می خوراندند که خاصیت درمانی داشت . ار آن جا که دوشاب دارای طبع گرم است بیشتر در فصل زمستان مصرف می شود .
در زمستان « اربه دوشاب » را با برف بهم می آمیزند و می خورند که به آن « ورف دوشاب » می گویند . هم چنین برنج برشته شده را با دوشاب مخلوط می کنن و به عنوان تنقلات استفاده می کنند . امروزه هنوز هم در گوشه و کنار گیلان و مازندران این خوراکی محلی تولید می شود .

برخی از پیشینیان درباره برف دوشاب این طور بیان می‌کنند، کسی که در زمستان برف دوشاب بخورد کمتر مریض می‌شود یا در تابستان کمتر تشنه می‌شود. برای تهیه برف دوشاب بطور سنتی می‌گویند از بارش برف سوم باید استفاده کرد. دکتر جمشید خدادای نویسنده کتاب پانزده روز تا سلامتی در این کتاب خواص فراوانی را برای برف تمیز و همچنین شیره اربه نوشته است.

منابع:شبکه اطلاع رسانی دانا-مجله تصویری فرهنگ غذا