بردگوری ها

بَرد گوری‌ها قدیمی‌ترین آثار سنگی استان چهارمحال و بختیاری می‌باشند که به دوره ماد تا پایان حکومت ساسانیان تعلق دارند.

به اعتقاد پیروان دین زرتشت، خاک عنصری مقدس است و دفن کردن اجساد در خاک سبب آلوده شدن آن می‌شود به همین سبب ایشان اجساد درگذشتگانشان را در محفظه‌هایی از سنگ که استودان (استخوان دان) نامیده می‌شد قرار می‌دادند که در گویش بختیاری به این محفظه‌ها، «بَرد گوری» به معنی سنگ گَبری می‌گویند.
در سرزمین بختیاری محل قرارگیری پیکر درگذشتگان شامل فضاهایی با طول متوسط ۳/۳۰ متر، عرض ۲ متر و ارتفاع ۱/۲۰ متر با دریچه‌های مربع شکل بود که در دل صخره‌ها یا سنگ‌های عظیم حفر می‌شد. برد گوری‌ها که هم به صورت انفرادی و هم به صورت گروهی وجود دارند، بیانگر فرهنگ تدفین در طول بیش از ۱۵۰۰ سال در منطقه و نفوذ مذهب زرتشت و پیروان آن در این خطّه می‌باشند.

برد گوری‌ها در بخش‌های دیناران، میانکوه و بازفت استان چهارمحال و بختیاری پراکنده‌اند.