در دهه پنجاه هیئتی از باستانشناسان انگلیسی طی چند فصل در محوطه باستانی و تاریخی «غبیرا» کاوشهای مهمی انجام داد. این هیئت به سرپرستی دو متخصص باستانشناسی دوره اسلامی بنام های «ج. فهروری» (G.Fehervari) و «اچ بیوار» (H.Bivar) بخشهایی از شهر مهم اسلامی غبیرا را حفاری کرد. «غبیرا» که روزگاری شهری بزرگ و معمور بود، در حال حاضر بعنوان شهری ویران شده و متروک در ۱۱ کیلومتری غرب بهرامجرد و در محل تلاقی دو رودخانه چاری و غبیرا و در ۷۰ کیلومتری جنوب کرمان واقع است. گرچه این مکان تاریخی بیشتر بعنوان یک محوطه اسلامی شهرت دارد اما هیئت انگلیسی در قسمت شمالی شهر اسلامی، آثاری از ادوار پیش از تاریخ، قابل مقایسه با آثار مکشوفه در «تل ابلیس» و «تپه علی آباد» نیز کشف کرده است.
شاخصترین آثار شناخته شده در غبیرا متعلق به عصر سلجوقی است و به مقدار قابل توجهی اجزاء و عناصر معماری و آجر نوشتههای حاوی علائم تزئینی و کتیبی کوفی، همچنین اشیاء سفالی و شیشهای از قرون پنجم و ششم هجری ضمن کاوشها بدست آمده است. سکههای مکشوفه از دوره ساسانی تا سکههای مسی و برنزی مربوط به آل مظفر (قرن هشتم هجری) دلیل براستمرار تمرکز و سکونت در غبیراست که حتی تا دوره صفوی و قاجار نیز ادامه داشته است.
۱۹ شهریور ۱۳۹۳
به این مطلب چه امتیازی می دهید؟
[امتیاز: 2 میانگین: 3.5]
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.