امامزاده اسماعیل فیروزکوه

‍ بنام خدا
برای حضرتِ امامزاده اسماعیل(ع)فیروزکوه

حضرتِ پاک و شریف ،ای گُلِ ما ،اسماعیل(ع)
آبروی قلم و دستِ شفا ، اسماعیل(ع)
صخره در بندِ تو ،کوه خدمتِ تو ،اسماعیل(ع)
تکیه کرد هرکه به تو، خاست زِنو ،اسماعیل(ع)
مردو زن جملگی هستند کمربسته ی تو
عاشقانند پناهنده وَ وابسته ی تو
هرخرابی که به تو رو بِکُند آباد است
آنکه را مهر تو در جان و دل است آزاد است
قرن ها آمدو باقی تو وَ خاکِ قَدمت
ریزه خوارانِ تو دیدند عطا و کَرَمت
خادمین تو از ادوار کهن تا امروز
همگی معتقدِ معجزه های تو، هنوز
زائرانند همه کَفترِ جَلدِ حرمت،
باز درهایِ بهشت است به مُهرو قلمت
هر گلِ نازو لطیفی که در این بستان است
تا به خاکِ تو نظر کرد شکوفا شدو هست
گرچه از مرقدتان تا به خراسان دور است
لذّتِ از نور برادر همه جا مقدور است
هرکه قصدش عتبات است و حریمِ محبوب
حَرَمِ توست سرآغازو سرانجام ،چه خوب
نورِ درگاهِ شما بر دل و جانِ آنهاست
هر یکی پرچمی از کاخِ بزرگیّ شماست
هست از گنبدتان بارقه ی شعر وَزان
گل و گلدسته ی ایوانِ شما مهروَزان
گفته شد از پدران با پسران تا امروز
هرکسی بست دخیلی به شما از سر سوز
دست خالی نه که با دستِ پراز یاری رفت
مشکلش حل شدو با بارِ سبکباری رفت
صبحگاهان که به رودِ تو طراوت جاریست
چاره ی درد فقط یک نگه از تو ، کافیست
برکتِ داده ی از سویِ خدا بر شهری
تو همان کوهِ بلندی که زِ پستی قهری
هرکه دستش به تو و دامن تو آویزد
هرچه خیراست زِ دست تو به پایش ریزد
هرکه چسبید به کُنجِ درو دیوارِ شما
دید از بخششِ دستانِ شما ،معجزه ها
طـوطیا خاکِ رهِ توست که بر دیده کشیم
انتظارِ فرج از حضرتِ نادیده کشیم
از شمیمِ خوشِ پیمانه ی مهدی مستیم
منتظـر بر نگهی از طـرفِ او هستیم.
احمدیزدانی