کاربرد مظاهر فناوری در فعالیت های اجرایی راهنمای تور

راهنمایان امروزه از اسبابهای بسیاری جهت انجام وظایف خویش بهره می جویند که امنیت کاری و کیفیت ارائه خدمات از سوی ایشان را بهبود بخشیده است . استفاده از موقعیت یاب جغرافیایی (GPS) و سیستم های صوتی مدرن در این مقوله قرار می گیرد .

سیستم موقعیت یاب جغرافیایی (GPS )
توسعه انواع گردشگری , بخصوص با تاکید بر گردشگری در محیط های غیر شهری مستلزم تامین امکانات حمایتی لازم برای تامین امنیت راهنما و گردشگران همراه وی است . گروهی از گردشگران را در نظر آورید که در صحرایی تفتیده طی طریق می نمایند یا برنامه طبیعت گردی ای که در آن گروه به همراه راهنمای خود گذر از سلسله جبال البرز را از منطقه عمومی گرمسار به شمال کشور مدنظر دارند . بدیهی است از جمله اطلاعاتی که راهنمایان تور باید از آن برخوردار باشند , اطلاعات جغرافیایی از قبیل نقشه خوانی است . برای راهنمایان حرفه ای طبیعت گردی نیز آشنایی با مسیریابی در محیط های طبیعی نظیر جهت یابی در بیابان به کمک ستارگان حائز اهمیت فراوان است . اما با وجود همه این قابلیت ها نزد راهنمایان تور وجود تجهیزات موقعیت یاب بخصوص به آنها در دسترسی به خدمات اضطراری امداد و نجات یاری می رساند . فرض کنید هر یک از گروههای پیش گفته به دلیلی دچار مشکل شده اند , اینک وجود ابزاری نظیر موقعتی یاب جغرافیایی به امدادگران این فرصت را می دهد تا در فاصله زمانی کمتری بتوانند راهنما و گروه گردشگران را یافته و به ایشان خدمت رسانی کنند .
بدیهی است علیرغم مثالهای ذکر شده استفاده از فناوری موقعیت یاب در انحصار گردشگری در محیط های غیر شهری نیست , بلکه امکانات مذکور در مسیر یابی بهتر حتی در مسیرهای محیط شهری نیز به راهنما یاری می رساند .

سیستم های صوتی و ارتباطی
تجربه شنیدن یکی از مهمترین تجاربی است که گردشگران همراه هر راهنما در طول برنامه گشت پشت سر می گذارند . در این راستا وقتی استفاده از بلندگوههای دستی جایگزین بلند کردن صدای راهنما برای رسانیدن پیام و مطالب خود به گردشگران همراه گردید , راهنمایان احساس راحتی بیشتری در کار خود پیدا کردند . اما همچنان مشکلات مهم و جدی ای پیش روی گردشگران برای بهره برداری از اطلاعات راهنما وجود داشت . فرض کنید راهنمای شما در کاخ موزه گلستان می خواهد درباره اثری از نقاشی های کمال الملک برای گروه همراه توضیح دهد . حال کافی است گروه گردشگران دیگری در چند قدمی شمال مستقر بوده و راهنمای آنها بخواهد در خصوص اثری دیگر برای ایشان توضیح دهد .
نخست اینکه در یک فضای بسته و نه چندان بزرگ استفاده از بلندگوی دستی متعارف نبوده و احتمالا مجاز هم نخواهد بود . مسئله دوم آن است که اگر راهنمایان این هر دو گروه برای رسانیدن صدای خود به مخاطبان بخواهند با صدای بلندتر از متعارف صحبت کنند . آن وقت تداخل صدا و بلند بودن آن سبب خواهد شد که اولا با آلودگی صوتی در محیط مواجه باشیم و دوم اینکه شاید هیچ یک از اعضا گروه نتواند به واسطه همین تداخل صوتی از اطلاعاتی که ارائه می شود بهره ببرند . بدیهی است آنها که نخواهند توانست به درستی بشنوند که راهنما چه می گوید نخواهند توانست برای تکمیل اطلاعات خود سوال کرده و پاسخ مناسب را دریافت نمایند . در نتیجه سطح رضایت خاطر گردشگران افت نموده و زحمت راهنما بی حاصل جلوه خواهد کرد , بنابراین ارزیابی گروه گردشگران همراه از فعالیت راهنما نیز خدشه دار خواهد شد .
به منظور غلبه بر این مشکل در سالهای اخیر سیستم های صوتی و ارتباطی گوناگون طراحی و عرضه شده اند . این دستگاهها که می توان آنها را با نام عمومی دستگاه کمک به شنیدن بنامیم و از سوی شرکتهای مختلف تولید و عرضه شده اند شامل یک سیستم فرستنده و گیرنده است که برقراری رابطه کلامی میان راهنما و گروه همراه را ساده تر می سازد .
گذشت زمان سبب شده است که این دستگاهها کوچکتر , کم حجم تر , سبک تر و با کیفیت صوتی بهتر شده و بخصوص در محیط هایی که دچار تراکم بازدید کننده هستند نظیر موزه های شلوغ و سایت های تاریخی – باستانی و نیز در اماکنی که صدای محیط اجازه برقراری ارتباط صوتی میان راهنما و گردشگرر ا به خوبی نمی دهد مانند صدای شدید وزش باد یا ریز ش آبشار با استقبال گسترده ای مواجه شوند . همچنین استفاده از این امکانات اجازه می دهد که فاصله میان راهنما و گردشگران همراه وی بازتر شده و از این طریق ازدحام گرد راهنما نیز اندکی بکاهد , هر چند روشن است وقتی راهنما به عنوان مثال در خصوص نقشی برجسته بر دیواری سنگی در جاذبه ای تاریخی توضیح می دهد , گروه گردشگران می کوشند تا حد ممکن به سوژه نزدیک نزدیک شوند تا آن را از نزدیک مشاهده نمایند .