میمه

این شهر در شمال شهر اصفهان در کنارجاده اصفهان – تهران در ۳۳درجه عرض شمالی از خط استوا و۵۱ درجه طول شرقی از نصف النهار گرنویچ قرار دارد. این شهر از شمال به استان مرکزی از جنوب به بخش برخوار وشاهین شهر واز غرب به شهرستان گلپایگان ونجف آباد واز شرق به بخشهای قمصر ونطنز واردستان محدود می شود. دشت میمه با وسعت حدود ۴۹۸۰ هکتار که ۳۶۵ هکتار وسعت شهر میمه می باشد که از شمل وشمال شرقی وشرق به کوههای کرکس واز بلندیهای مرکزی ایران به کوههای نطنز وکاشان متصل است از جنوب غربی دشت میمه بلندیهائی وجود دارد که ارتفاع آن تا ۲۵۰۰ مترمی رسد . این کوهستان بنام کهرو معروف است ارتفاع دشت میمه از سطح دریا بطور متوسط ۱۹۶۵ متر می باشد . کوههای دو سیاه کلنگ وونداده در جنوب غربی دشت قراردارد شیب شهر میمه از شمال به جنوب یعنی در جهت رودخانه غصلی جوشقان که از شمال به جنوب کشیده شده وشهر را به دونیمه غربی وشرقی تقسیم می نماید .

شهر میمه مرکز بخش میمه که فاصله آن تا شهر اصفهان ۱۰۵ کیلومتر می باشداین شهر یکی از سه شهر تشکیل دهنده فرمانداری برخوار ومیمه که مرکز فرمانداری آن شهر شاهین شهر می باشد . این فرمانداری شامل سه بخش به نامهای بخش میمه به مرکزیت میمه ،بخش برخوار به مرکزیت دولت آباد وبخش مرکزی بخش میمه شامل دو شهر به نامهای میمه و وزوان و دو دهستان به نام ونداده ولایبید که دهستانهای مذکور شامل ۱۱ روستا است که در حال حاضر دو روستا به نامهای قاسم آباد و زیاد آباد و دارای شبکه آبرسانی بهداشتی و تحت پوشش آب و فاضلاب این ناحیه قرار دارد.

محله بندی موجود شهر میمه

شهر میمه دارای ۶ محله به نام های محله بالا – محله سهلو – محله زیده – محله رینه – محله قیوم – و محله جدید سازمانی می باشد.

محله بالا با مساحت۲۹۶۸۸۲ کیلومتر مربع بخش مرکزی شهر را تشکیل می دهد.

محله رینه با مساحت ۲۹۳۶۹۸ کیلومتر مربع بین محله بالا و جاده عبوری از وسط شهر قرار دارد و می توان گفت بیشتر کاربری های تجاری کنار جاده شهر در این محله واقع شده اند.

محله زیده با مساحت ۳۸۰۲۰۴ کیلومتر مربع در جنوبی ترین قسمت شهر قرار دارد این محله بزرگ ترین محله شهر محسوب می شود که بیشتر کشاورزان و باغ داران در این محله سکونت د ارند چون این محله با زمین های کشاورزی مشرف است.

محله قیوم با مساحت ۱۳۵۸۷۲ کیلومتر مربع در شرقی ترین قسمت شهر قرار دارد. ساکنان این محله جزو خانواده های کم درآمد شهر محسوب می شوند و می توان گفت نسبت به مناطق و محله های دیگر شهر از سطح زندگی پایین تری برخوردار هستند. این محله نیز به علت همجواری با زمین های کشاورزی جزو محله های محسوب می شود که کاربری تجاری در آن کم و مردم آن بیشتر کشاورز هستند.

محله سهلو با مساحت ۵۳۶۲۸ کیلومتر مربع در شمال شرقی شهر قرار دارد. خصوصیات مردم این محله بسیار شبیه مردم محله قیوم است این شباهت می تواند به علت مجاور بودن این دومحله به هم باشد به طوری که در تقسیم بندی اولیه نمی توان این دو محله را جدا از هم فرض کرد و لی به علت ساخت و ساز ها و به طور کلی به دلیل تفاوت در بافت شهری می توان این محله ها را از هم جدا کرد. این محله جزو یکی از کوچک ترین محله های شهر است. کار مطالعاتی ما (گروه ۷ ) بیشتر روی این دو محله تمرکز داشت.

محله جدید سازمانی با مساحت ۳۰۸۶۱۱ کیلومتر مربه در غربی ترین قسمت شهر قرار دارد.نام این محله را به این دلیل محله جدید سازمانی نامیده اند که قرار است در این محله کاربری های مسکونی ، تجاری ، آموزشی ، و ورزشی جدید و نوسازی بنا کنند که علاوه بر تامین نیاز های مردم شهر ، بتواند از مهاجرت های بی رویه مردم شهر میمه به شهر های اطراف جلوگیری کند. همان طور که می دانید رشد جمعیتی شهر میمه منفی است یعنی علاوه بر اینکه در سال های آتی جمعیت شهر زیاد نخواهد شد بلکه کمتر هم می شود پس ایجاد چنین کاربری ها یی در سطح شهر چه لزومی دارد ؟ در جواب این سوال می توان گفت ایجاد چنین کاربری هایی فقط برای ایجاد انگیزه و تعلق به مکان شهروندان و به ویژه جوانان میمه است.متاسفانه به دلیل کمبود امکانات در این شهر و همچنین نزدیک بودن میمه به یکی از تمیز ترین و قشنگ ترین شهر های ایران یعنی اصفهان و همچنین به دلیل نبودن کار برای جوانان ، مهاجرت به شهر اصفهان همچنان ادامه دارد و با ایجاد کاربری های ورزشی و تفریحی و به موازات آن ایجاد اشتغال برای جوانان شاید بتوان از این مهاجرت ها کمی جلوگیری کرد.

جمعیت شهر میمه

جمعیت شهر میمه بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۰برابر۵۴۴۹ نفر و ۱۷۳۲خانوار می باشد.

تاریخچه شهر

شهرمیمه ابتدا یک مزرعه کوچک بود که در کنار چشمه آبی در شمال شهر فعلی قرار داشت .این مزرعه به وسیله چند نفر از اهالی جوشقان اداره می شد و در آن گندم ،جو وانگور کشت می گردید.

در زمان ساسانیان ، خسروپرویز پادشاه ایران همراه با قشون خود از شمال ایران به طرف پارس(فارس) می رود و در کنار مزرعه اطراق می کند. پس از صرف انگور مزرعه به خاطر مرغوبیت و خوش طعمی آن پس از رسیدن به پارس دستور می دهد که تعدادی از اسرای رومی و یونانی رابرای حفر قنات و ایجاد باغات انگور به منطقه گسیل دارند.
اسرا بعد از رسیدن به منطقه قناتی را حفر می نمایند و چون خسروپرویز زرتشتی بود قنات فوق را مزدآباد که از اهورا مزدا ، خدای زرتشتیان،گرفته شده نامیدند و در کنار قنات باغات انگور به وجود آمد.

ابتدا نام مزرعه فوق را (( اهورامزد آباد ))نامیدند ولی پس از مدتی به خاطر مرغوبیت انگور حاصل از آن ،آن منطقه را ((می مه)) یعنی می خوب نامیدند.بعد از حفر قنات مزدآباد و ایجاد باغات انگور ، ساکنان اولیه محل که شامل تعدادی کشاورز جوشقانی بودند همراه با مباشران پادشاه ساسانی در دهکده اهورا مزد آباد سکونت گزیدند.چون در قدیم بین زرتشتیان رسم بوده که کارگران وبردگان را در پاییندست مالکان و بزرگان سکنی دهند لذا بردگان رومی ویونانی را در پایین دهکده اهورامزدآباد سکنی دادند که حال شهر وزوان است.بعد از مرگ خسروپرویز حکومت دهکده اهورامزدآباد به ساکنان اولیه آن یعنی همان اهالی جوشقان واگذار گردید.بعد از مدتی بر اثر سیل ،آن دهکده ویران شد و در یک کیلومتری شمال شهر فعلی در کنار سرچشمه قنات مزدآباد در منطقه ای بلند و هموار(تخت سر مزد آباد )،دهکده جدید اهورامزدآباد بنا نهاده می شود.دهکده فوق در سمت غرب سرچشمه قنات مزدآبادبوده است.

شغل اولیه مردمان دهکده باغداری و تهیه می برای پادشاهان ساسانی بود است پس از گذشت زمان،تعدادی عشایر بیابانگرد دامدار به خاطر وجود آ ب سمت شرق قنات ساکن می شوند و به دامداری می پردازند.

در زمان بهمن بن اسفندیار ، به دستور وی ، قنات ((بیر))و قنات ((رویه))حفر می گردد و تمام منطقه باغ انگور می شود و دهکده اهورا مزدآباد به خاطر وجود ((می مه)) به دهکده ((می مه)) یعنی می خوب تغیر نام می دهدکه رفته رفته می مه به میمه مخفف و مبدل شده است.

علاوه بر نظر فوق در رابطه با نام میمه ، دو نظر دیگر نیز وجود دارد بعضی افراد عقیده دارند در منطقه آهو و بره آهو زیاد وجود داشته و دارد و به زبان زرتشتی بره آهو را به خاطر تولید و ایجاد صدای ((می می ))میمهمی نامند، می محل بره آهو.
عدّه ای دیگر عقیده دارند که این محل قبلاً مزرعه ای بوده و به خاطر عمق زیاد خاک آن بوته های هیزم قوی در آن رشد می کرده است که اهالی جوشقان برای تهیّه هیزم به این منطقه می آمدند و این منطقه را هیمه (به زبان جوشقانی هیزم را هیمه گویند) می گفته اندکه به مرور زمان هیمه به میمه تبدیل شده است تا اینکه در زمان صفویان هنگامی که علمای لبنانی به ایران آمدند یکی از آنها به نام محمّدتقی شهید ثالث عاملی به این دهکده می آید وی در نامه های خود به دیگر علمای بلاد هیمه به زبان عربی ((میمه)) می نویسد و بعد کم کم این نام بین مردم رایج می شود.

روند توسعه شهر

در ارتباط با جهت توسعه بر اساس مطالعات و بررسی نقشه های هوایی ۱۳۴۷ و ۱۳۵۹ ونیز مطالعه و نوع ساختمان ها و معماری که در سطح شهر وجود دارد نشان میدهد که رشد کالبدی شهر از محله قلعه نو شروع و به طرف جاده اصفهان تهران کشیده شده است .

با توجه به مطالعاتی که در بخش های مختلف این طرح ارائه خواهد شد و اهمیت و اولویت حفظ زمین های کشاورزی و باغات توسعه آتی این شهر صرفاً به سمت شرق پیش بینی و هدایت خواهد شد .

سیل یک عامل تعیین کننده در جهت توسعه شهر می باشد. چنانچه شهر در جهت و حاشیه سیل گسترش پیدا کند در آینده در صورت بارندگی شدید دچار خسارات جبران ناپذیری خواهد شد .نمونه بارز آن روستای بزرگ دره میباشد که با توجه به استقرار در کنار مسیل در اثر سیلاب به طور کلی ویران شده است.

خدمات شهر میمه

بر اساس مطالعات و تحقیقات انجام شده زندگی شهر وندان این شهر در مرحله اول از در آمد ها ی حاصل از فعالیت های خدماتی است . این شهر با قرار گرفتن در کنار جاده اصفهان – تهران دارای ۲۵ کافه و یک مسافر خانه جهت پذیرایی از مسافران است . شهر میمه نتنها نیاز های تجاری و خدماتی شهروندان را تأمین می کند بلکه به عنوان یک مرکز سلسله مراتبی درجه یک ارائه خدمات تجاری و بر آورد اقتصادی روستاهای مجاور مخصوصاً روستای واقع در حوزه نفوذ خدماتی خود را بعهده دارد ونیز با توجه به موقعیت محل که در محور جاده اصفهان تهران قرار دارد می باید امکاناتی را جهت جلب مسافران و ایجاد مراکز رفاهی و امکانات استراحت برای مسافران فراهم نمود تا در بهبود وضع اقتصادی کشور مؤثر باشد.

تاسیسات زیربنایی و رو بنایی

نقاط شهری و روستایی واقع در مرکز مصرف برخوار و میمه شامل شهرهای شاهین شهر، گز، دستگرد، دولت آباد، حبیب آباد، خورزق، میمه و وزوان و دهستانهای برخوار غربی، برخوار شرقی، ونداده، زرکان و مورچه خورت می‌باشد.

در بخش کشاورزی می توان گفت تعداد چاههای کشاورزی واقع در مرکز مصرف برخوار و میمه عبارتند از ۱۴۲۷ حلقه چاه عمیق و ۵۸ حلقه چاه نیمه عمیق که عمق متوسط و دبی متوسط آنها برای چاههای عمیق به ترتیب ۱۳۳ متر و ۲۶ لیتر بر ثانیه و برای چاههای نیمه عمیق ۳۹ متر و ۴ لیتر بر ثانیه می‌باشد. قدرت مورد نیاز در سال ۱۳۷۸ طبق ضوابط و مفروضاتی که بطور خلاصه در مراحل انجام کار گزارش شرح داده شد معادل ۱/۱۷ مگاوات و در سالهای ۱۳۸۳ و ۱۳۸۸ به ترتیب معادل ۲/۲۲ و ۹/۲۸ مگاوات محاسبه شده است.

در خصوص مصارف خانگی می توان گفت بر اساس برآورد انجام شده، روستاهای واقع در این مرکز مصرف در سالهای ۱۳۸۳، ۱۳۸۸ به ترتیب دارای ۱۰۹۷۱ و ۱۲۷۶۰ خانوار خواهند بود. قدرت سرانه مشترکین خانگی در سال ۱۳۷۵ برابر با ۳۹۷ وات بوده است. با در نظر گرفتن سایر مصارف، حداکثر بار مورد نیاز روستایی، در سالهای ۱۳۸۳، ۱۳۸۸ به ترتیب ۸/۶ و ۳/۸ مگاوات بالغ خواهد گردید. در سال ۱۳۷۰ حدود ۹۶ درصد خانوار روستایی برخوار و میمه برقدار بوده‌اند و تا سال ۱۳۷۵، این رقم به ۱۰۰ درصد رسیده است.

منابع آب میمه را جمعا ۱۴۷ حلقه چاه و ۸۶ رشته قنات و ۴۱ دهنه چشمه تشکیل می‌دهند که در سال مبنا به ترتیب ۰۶/۲۳ و ۲/۴۵ و ۷۴/۱۱ میلیون مترمکعب از آب زیرزمینی را تخلیه نموده‌اند. از بین منابع مزبور ۱۲۶ حلقه چاه در محدوده تیسن قرار دارند که جمعاً ۶/۱۹ میلیون مترمکعب از آب آبخوان را پمپاژ نموده‌اند و از بین آنها ۸۸ حلقه با تخلیه‌ای معادل ۸/۱۶ میلیون مترمکعب مصارف کشاورزی واحد و ۳۱ حلقه نیز با تخلیه ۸/۲ میلیون مترمکعب آب شرب و بهداشت و صنعت و دامداری منطقه بیلان را تامین نموده‌اند.

در خصوص آب آشامیدنی باید خاطر نشان کرد که در خصوص وضعیت اکثریت قریب به اتفاق و خانواده های ساکنین در شهر از آب آشامیدنی لوله کشی بهره مند هستند. تعداد ۴ حلقه چاه آب آشامیدنی اهالی و فضای سبز شهرداری را تامین می نماید.

همچنین در مورد وضعیت دفع فاضلاب شهر میمه در حال حاضر فاقد سیستم دفع فاضلاب شهر است و با روش سنتی انجام میگیرد.

در مورد شبکه مخابرات شهر میمه می توان گفت که شهرستان برخوار و میمه در سال ۱۳۷۴ دارای ۹ مرکز تلفن خودکار شهری بوده که ارتباط تلفنی مناطق شهری شهرستان را با سایر نقاط فراهم نموده است. در سال ۱۳۷۴ در سطح شهرستان تعداد ۲۴۴۸۰ شماره تلفن نصب گردیده که ۱۸۳۴۵ شماره آن (معادل ۷۵درصد) مشغول به کار و یا در حال بهره برداری بوده است. تعداد تلفن همگانی شهری شهرستان ۸۷ دستگاه و تلفن راه دور ۲۰ دستگاه می باشد که ارتباط نقاط مختلف را با یکدیگر تامین کرده است. مشترکین شهرستان با استفاده از ۲۹۵ کانال خروجی و ۲۵۸ کانال ورودی تا پایان سال ۱۳۷۴ در این شهرستان دایر شده، می توانند با کلیه مناطق، ارتباطات بین شهری و بین المللی داشته باشند. ارتباط تلفنی مناطقی روستائی ۱۹ روستا از مجموعه ۳۳ روستای شهرستان برخوار و میمه برقرار است که حدود ۵۷ درصد از روستاهای شهرستان را تحت پوشش قرار می دهد.

در مورد گازرسانی میمه می توان گفت از جمع بندی کارها و تحقیقات بچه ها (گروه مطالعات شهری دانشگاه شیخ بهایی اصفهان )

می توان گفت بیشتر محله ها و نقاط شهری میمه دارای خطوط انتقال گاز هستند بنابراین شهروندان میمه در این رابطه مشکل خاصی ندارند.

مکان های دیدنی و آثار تاریخی

مسجد جامع میمه:

از بناهای قدیمی است و بر اساس شهادت سنگ محراب گرانقیمت آن که به لحاظ امنیتی در موزه ایران باستان نگهداری می شود متعلق به قرن پنجم هجری است . این مسجد دارای تقدس و اهمیت ویژه ای است و مردم منطقه به سان زیارتگاه به دیدارش می شتابند و جان خود را در مصفای زلال معنویتش شستشو می دهند . بر دیواره محراب و سقف آن خطوط برجسته و نقاشی شده ای از میرزا عبدالوهاب بن محمدطاهر میمه ای است که تاریخ نگارش آن به ۱۵۰ سال قبل بر می گردد. این هنر مند شهیر از نوادگان شهید ثانی می باشد .

آستان مقدس حضرت سیده الصالحه خاتون بنت موسی بن جعفر (ع):

در روستای اذان واقع و زیارتگاه عام و خاص است . آن بزرگوار که با تبیر نگین سبز منطقه میمه شناخته می شود در زمان ولایت عهدی امام رضا(ع) از مدینه رهسپار طوس می گردند که به جهت آزار و اذیت دشمنان و بروز مشقت و سختی بیماری در روستای اذان به دیدار معبود می شتابند . بنای گنبد این زیارتگاه از یادگاران دوران سلجوقی است .

حمام بزرگ و قدیم میمه :

این حمام بر اساس بافت مذهبی و اجتماعی هم جواری مسساجد و گرمابه ها در گذشته در مجاورت مسجد جامع بنا گردیده و دارای شش ردیف سه تایی سقفهای مدور و ستون های قطور است. بنای حمام به اعتراف کارشناسان میراث فرهنگی استان اصفهان به عهد صفوی مربوط است. در سال جاری شهرداری میمه و میراث فرهنگی اقدام به بهسازی و اصلاح این بنای قدیمی با ارزش نموده اند.

قنات مزد آباد:

با طول ۱۸ کیلومتر و عمق یکصد متر در قسمتهای نزدیک به مادر چاه و دبی آب زیاد هم به رودخانه ای زیر زمینی شباهت دارد و هم به لحاظ سنگواره های استلاکمیت و استالاکتیتبه غار علیصدر همدان مینماید . بر اساس مطالعات زمین شناسان دانشگاه تهران دومین قنات قدیمی کشور است با عمری دو هزار ساله.

از دیگر نقاط تاریخی،زیارتی و سیاحتی منطقه می توان به قلاع زیاد آباد و وزوان و لای بید،قدمگاه حضرت علی در ونداده،شهرک سینمایی در خسرو آباد،سنگ سوراخی و چاه تر حسن رباط،تخت سرخ،گرگ دره و چشمه گزرتوی میمه،گرگ دره یا دره دوزخی به گفته کارشناس میراث فرهنگی استان اصفهان به دره بزرگ صحرای نوادا امریکا شباهت دارد.