استان فارس موسیقی مشخص و کاملا مستقلی دارد و ممانند دیگر نواحی ایران دارای دو نوع موسیقی با متر آزاد و متر معین است . موسیقی های شمال و شمال غربی فارس موسیقی با متر آزادند که بیش تر به مقام های بختیاری و قشقایی شبیه اند و موسیقی های جنوب فارس به مقام خوانی دشتی و دشتستانی شباهت دارند و این همه به علت نزدیکی اقلیمی و جغرافیایی است .
موسیقی با متر معین در استان فارس شامل ترانه های زیبایی است که عموما اشعار دل انگیزی دارند . بیش ترین ترانه های این منطقه دارای مضامینی توصیفی و عاشقانه اند که با اشعاری ساده و ملودی هایی روان ، علایق و تمایلات مرمان منطقه را آشکار می سازند . مناطقی مانند فیروز آباد ، فسا ، جهرم ، و اصطهبانات از عمده ترین مراکز رواج ترانه های فارس هستند .
سازه های فارس
عمده ترین سازهای معمول در استان فارس را می توان به شرح زیر دسته بندی کرد :
کرنا : سازی است شبیه سورنا با طولی بیشتر و دهانه ای گشادتر . صدای این ساز از سورنا بم تر است و بیش تر حالت خبر دهنده دارد .
سورنا : در فارس مانند دیگر مناطق ایران در بین ایلات مرسوم است و در مراسم جمعی به کار می رود .
نی جفت یا دونای : سازی بادی است که در استان فارس رایج است .
نی لبک : نی کوتاهی است که در بین عشایر و خصوصا راهنمایان کاروان ها و شتر بانان معمول است .
سه تار : سازی زهی است که در بین ایلات و عشایر معمول است .
تار : در بین ایلات فارس ، خصوصا ایلات شمال غربی ، رایج بوده و در بین مردم دیگر مناطق هم رفته رفته متداول شده است .
کمانچه : در بعضی از مناطق و ایالات فارس که با قشقایی ها رابطه ی نزدیک دارند رواج دارد .
تمبک : سازی ضربی و همراهی کننده در موسیقی فارس است . شیراز به ساختن تنبک شهردت دارد .
دایره : ساز ضربی چوپانی مردم فارس است .
نقاره : تشکیل شده است از دو کاسه بزرگ و کوچک که روی دهانه ی آنها پوست می کشند و با طناب محکم می کنند . نقاره با دو قطعه چوب نواخته می شود و ساز ضربی همراهی کننده سورناست .
دهل : ساز ضربی همراهی کننده ی سورناست و مانند بیشتر مناطق ایران ، علاوه بر نقش خبری ، ساز همراهی کننده در رقص های جمعی است .
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.