مسجد قندی

این بنا در خیابان تختی خانی آباد تهران واقع گردیده و از آثار اواخر دوره قاجاریه است که در سال ۱۳۲۷ ه-. ق توسط حاج سیدهاشم معروف به قندی – از تجار بزرگ قند فروشی تهران، متوفای ۱۳۳۶ه -. ق – بنا گردیده است . نامبرده دو مسجد دیگر نیز در تهران به تاریخ ۱۳۲۲ و ۱۳۲۵ ه-. ق بنا کرده است . بنای مسجد مشتمل بر سردر ورودی، هشتی، صحن، ایوان و شبستان ستوندار است . مسجد دارای یک ورودی اصلی از خیابان تختی و ورودی فرعی- ورودی زنانه – از کوچه مجاور است . سردر ورودی اصلی مسجد دارای طاق جناغی و تزیینات کاشیکاری و مقرنس کاری و کتیبه ای مورخ ۱۳۲۶ ه-. ق است . بعد از سردر ورودی، هشتی کوچک شش ضلعی با پوشش گنبدی و تزیینات کاشیکاری معرق دوره قاجاریه قرار دارد . در دو ضلع این هشتی، کتیبه ای به خط ثلث سفید در زمینه لاجوردی مورخ ۱۴۱۰ه-.ق دیده می شود که مربوط به تعمیرات دوره اخیر است . سمت چپ این هشتی، وضوخانه قرار گرفته است . صحن مسجد،کوچک و مربع شکل است . در جانب جنوب صحن، ایوان و به قرینه آن در جانب شمالی، ایوان مانند کم عمقی ساخته شده است . اضلاع دیگر صحن، مزین به طاقنماهای تزیینی و کاشیکاری معرق است . در سراسر ضلع جنوبی، شبستان ستونداری با نه ستون در میانه و پوشش طاق و گنبد قرار گرفته است . این شبستان دارای دو محراب کوچک کاشیکاری است . در پشت بام و در راستای یکی از محراب ها، دو بادگیر بنا گردیده است . قسمتی از پشت بام مسجد به صورت مهتابی درآمده که در تابستان ها و مراسم خاص مورد استفاده قرار میگیرد. سردر فرعی و زنانه مسجد، ساده تر و مورخ ۱۳۲۷ ه-. ق است و در پشت آن، هشتی دیگری با تزیین کاشیکاری معقلی واقع گردیده است . این هشتی نیز در سال های اخیر تعمیر شده است . در جبهه شرقی و غربی صحن، راه پله ای جهت دسترسی به پشت بام تعبیه شده است . در تعمیرات دوره اخیر، سطح آجرفرش صحن را موزاییک کرده، حوض هشت ضلعی سنگی میانه صحن را کنده و در دیوار شمالی حیاط، یک ردیف وضوخانه سرپایی احداث کرده اند . این بنا در سال ۱۳۷۵ شمسی به شماره ۱۷۶۰به ثبت تاریخی رسیده است