امامزاده اهل بن علی (ع)

امامزاده اهل بن علی به گفته ای از نوادگان حضرت علی (ع )که در صحن امامزاده ، گورستان کوچکی قرار دارد که قدمتی ۲۰۰ ساله دارد، این بقعه در جنوب دولاب واقع شده و گنبدی پوششی دارد و قسمت کمی از بالای گنبد با کاشی فیروزه ای پوشیده شده و بقیه بقعه آجری است.
نسب امامزاده اهل بن علی (ع) در کتاب «اختران فروزان طهران و ری» به فرزندان امام حسن مجتبی (ع) می رسد، اما به گفته‌ای از فرزندان امیرالمومنین علی (ع) معرفی گردیده است. این بقعه متبرکه در جنوب دولاب در تهران واقع شده است و در صحن امامزاده‌، گورستان کوچکی قرار دارد که قدمتی ۲۰۰ ساله دارد.
تاریخچه بقعه
الف) نام ونشان صاحب بقعه:
براساس نوشته‌ی روی سنگ قبر، صاحب بقعه از نوادگان امام حسن مجتبی (ع) است. اما در گذشته، زیارت نامه‌ای در حرم موجود بوده که ایشان را از پسران حضرت علی(ع) و برادر حسین(ع) معرفی می‌کرده است. درکتاب اختران فروزان ری و طهران از حاج شیخ محمد شریف رازی این گونه نقل شده است: “همچنین مردم ایشان را اهل علی می شناسند و این در حالیست که ایشان علی الاحول بوده که به مرور زمان به اهل علی مشهور شده و حتی ایشان به اولاد علی منتسب دانسته‌اند.
جناب ابوالقاسم علی الاحول طشت بن عبدالله الامیربن عبدالله بن الحسن بن جعفرابن الحسن امام حسن علیه السلام. این آقا دو پسر داشت به نام ابوعبدالله محمدکسکسه،و ابوالعباس محمد الاعرج که در اهواز می‌باشد.
قبرش در ری معروف نیست جز اینکه در نزدیکی دولاب خیابان خاوران مزاریست به نام علی العلی یا اهل علی متحمل است همین علی عبیدالله الامیر باشد که پنج تن واسطه تا امام(ع) دارد.
در قدیم شهرت این منطقه گل زرد بوده است (امامزاده گل زرد). مشهور است که کشاورزان این منطقه امامزاده را شهید کرده‌اند. درباره‌ی علت شهادت وی گفته‌اند که پای ایشان ظاهرا”هنگام عبور از آب بند می لغزد و باعث خرابی آن می‌شود. روستائیان هم با بیل بر سر او می زنند و او را شهید می کنند. اما پس از شهادتش متوجه اشتباه خود می شوند و برای جبران کار خود، مقبره‌ای برای او می سازند.
ب) سابقه ی بنا و حدود و ثغور آن:
مطابق عکس‌های موجود، درسال۱۳۲۸هـ ش، ورودی بقعه به صورت دالانی با سقف چهار طاقی بوده و روی سکوهائی که داخل این دالان قرار داشته، اجناسی به فروش می رسیده است. طرح کلی بنا به صورت کنونی اما تماما”خشت وگل بوده است.
غسالخانه‌‌ای که در ضلع شمالی بقعه‌ی امامزاده بوده، با تغییر کاربری در حال حاضر آشپزخانه و انباری امامزاده است. بازسازی بنای بقعه از سال ۱۳۷۹هـ ش شروع و در سال ۸۴ به پایان رسید. در این بازسازی، ضمن حفظ طرح قدیمی بنا، تغییراتی در پوشش آن ایجاد شده است. در سال۱۳۸۰هـ ش در دو طرف بقعه دو شبستان اضافه شده، همچنین ورودی و راهروهای بقعه با سنگ مرمر مرمت و بازسازی گشته اند.

منابع : همگردی , امام زادگان