گردشگری قزوین؛ شهری که فراموش شده است

تاریخ خبر : ۱۳۹۴/۲/۱۲ – عصرایران – قزوین یکی از سه شهری است که در زمان صفویان به عنوان پایتخت ایران انتخاب شدند. شهری که هم فاصله مناسبی نسبت به مرزهای شمال غربی کشور و کشور عثمانی داشت و هم از نظر جغرافیا و راه ها موقعیتی استراتژیک داشت.

طی سال هایی که انتقال پایتخت به قزوین انجام شد و پس از آن، بناهای بسیاری در قزوین ساخته شد. بسیاری از این بناها هنوز هم با قامتی استوار بر جای خود ایستاده اند. به همین خاطر است که در حال حاضر، قزوین آثار باستانی و موزه های بسیاری برای ارائه خدمات به گردشگران دارد.

غنای تاریخی قزوین به حدی است که برخی از کارشناسان، آن را از نظر تعداد آثار تاریخی در رتبه اول کشور قرار می دهند. اما این شهر چه نقشی در گردشگری کشور دارد؟

شهرهای گردشگرپذیر کشور از انگشتان یک دست تجاوز نمی کنند: مشهد، اصفهان، تهران، شیراز و یزد. در صورتی که قزوین هم می توانست حداقل در این لیست جایی داشته باشد. جالب اینجا است که حتی اکثر ایرانی ها هم از موقعیت برجسته تاریخی و فرهنگی قزوین اطلاع ندارند.

طبق تخمین ها و آثار یافت شده در قزوین، برخی از باستان شناسان قدمت آن را تا ۹ هزار سال هم تخمین می زنند. از طرفی برخی از آثاری که در اصفهان دیده می شود، مانند عالی قاپو و چهلستون، در قزوین هم وجود دارند و در یک دوره ساخته شده اند؛ با این تفاوت که آثار تاریخی قزوین از قدمت بالاتری برخوردار هستند و نمونه نهایی آن ها در اصفهان بنا شده است.

شهر پر از بناهای تاریخی زیبایی است که معماری ایرانی را به معرض نمایش می گذارند. علاوه بر آن، ویژگی های منحصربفردی مانند وجود بقایای قلعه های الموت در قزوین، هنر آشپزی و شیرینی پزی خاص این شهر و زیستگاه شخصیت های مهمی مانند علی اکبر دهخدا، عارف قزوینی، حمدلله مستوفی، نسیم شمال، منوچهر نوذری و شهید رجائی بودن، بر جاذبه های نهفته این شهر افزوده است.

در صورتی که قرار باشد قزوین بتواند از ظرفیت های عظیم گردشگری خود استفاده کند، باید راهکارهای مختلفی در پیش گرفته شود که چند نمونه از آن ها از این قرار هستند:

ترویج

قزوین باید به عنوان یک مقصد گردشگری به گردشگران داخلی و خارجی شناسانده شود. ایجاد دفاتر بازاریابی و ترویج برند آن در اینترنت و شبکه های اجتماعی از جمله راه های امکان پذیر در این زمینه است.

یکی دیگر از اقداماتی که می تواند آثار خود را در بلند مدت نشان دهد، تلاش برای ثبت آثار تاریخی قزوین در یونسکو است. ایران ۱۷ اثر ثبت شده در یونسکو دارد که سهم قزوین از آن ها به عنوان یکی از قدیمی ترین شهرهای کشور، صفر است. در صورتی که قزوین هم بتواند در این لیست جایی پیدا کند، جهانیان آن را بهتر خواهند شناخت.

راهکار دیگر، برگزاری همایش ها و جشنواره های مختلف است. چند سالی است که قزوین خود را به عنوان میزبان همایش های بین المللی خوشنویسی مطرح کرده است. اما به نظر می رسد در زمینه های تاریخی، آشپزی و شیرینی پزی هم چنین ظرفیتی وجود دارد. علاوه بر آن که حجم کارهای صورت گرفته می تواند گسترش یابد.

بهبود شرایط عرضه

قزوین را می توان یک شهر نیمه خشک نامید و یکی از دلایلی که پایتخت ایران به شهر اصفهان انتقال پیدا کرد، هم همین موضوع بوده است. با این حال، وضعیت زیرساخت های اساسی به جز در بخش هتلداری و حمل ونقل هوایی قابل قبول است. وضعیت جاده ها، خطوط ریلی و تسهیلات شهری مانند آب، برق نسبتا مساعد است. با این حال فرودگاه این شهر نیاز است که توسعه یابد و بتواند به عنوان یک فرودگاه بین المللی فعال ایفای نقش کند.

از طرفی تعداد هتل های این شهر هم محدود هستند. این شهر به نوعی تنها دو هتل و یک مسافرخانه مستقل و فعال دارد. فرایند ساخت هتل ۵ ستاره آن هم چند سال است که شروع شده و هنوز به پایان نرسیده است. در هر صورت نیاز جدی قزوین به هتل های بیشتر احساس می شود و در صورتی که چنین اتفاقی نیفتد، نمی توان دل به جذب گردشگران بست.

مورد دیگر رفتار غیرحرفه ای برخی از کارکنان و فعالان بخش هتلداری و رستوران ها است. به وضوح می توان در بررسی نظرات افرادی که در قزوین اقامت داشته اند، نارضایتی از پرسنل یکی از هتل های این شهر و برخی از رستوران ها را مشاهده کرد؛ موضوعی که به شدت بر تجربه سفر گردشگران تاثیر منفی خواهد گذاشت. پس از این اقدامات، فرصت برای افزایش تعداد بنگاه های گردشگری و ارائه تورهای مختلف فرهنگی و تفریحی فراهم می شود که به آن ها فکر کرد.