سیاست گردشگـــــری را می‌توان این‌گونه تعریف کرد: «مجموعه‌ای از قوانین و مقررات، خطوط راهنما، اهداف ترویجی، دستوری و توسعــــه‌ای و همچنین استراتژی‌ها که شکل‌دهنده چارچوبی هستند که بر تصمیمات فردی و جمعی توسعه گردشگری به صورت مستقیم تاثیرگذار بوده و فعالیت‌های روزانه در داخل یک مقصد براساس آن انجام می‌شود.»
هدف از سیاست گردشگری ایجاد محیطی است که مزایای ذی‌نفعان را به حداکثر رسانده و به طور همزمان تاثیرات منفی را به حداقل برساند. میزبانی از گردشگران توسط یک مقصد در قدم اول به منظور تامین خواسته‌های ذی‌نفعان است که طیف گسترده‌ای از منافع اقتصادی و اجتماعی را برای آنها دربرمی‌گیرد؛ که مرسوم‌ترین منافع آنها اشتغال و درآمد است. این اشتغال و درآمد به ذی‌نفعان اجازه اقامت در مقصد و لذت بردن از کیفیت منطقه را می‌دهد. سیاست گردشگری به دنبال آن است که هزینه‌ها و نتایج مرتبط میزبانی گردشگران حداقل شود؛ به طریقی که منافع ذی‌نفعان نیز حداکثر و موفقیت مقصد تضمین شود. در نتیجه می‌توان گفت که سیاست گردشگری به دنبال ارائه تجربیات با کیفیت به گردشگران است؛ به صورتی که ذی‌نفعان نیز از مزایای آن منتفع شده و مقصد از نظر یکپارچگی محیطی، اجتماعی و فرهنگی نیز آسیب نبیند. باید از این واقعیت استقبال کرد که ذی‌نفعان یک مقصد متشکل از طیف گسترده‌ای از افراد و سازمان‌ها باشند که برخی از آنها از ساکنان و برخی نیز خارج از مقصد هستند.
چرا سیاست گردشگری اهمیت دارد؟
به این دلیل که سیاست گردشگری غالبا به‌خوبی درک نشده و نقش آن به‌عنوان یک معیار مهم در تعیین موفقیت مقصد دست کم گرفته شده، این موضوع از اهمیت بسزایی برخوردار است. شاید مهم‌ترین نقش را در موفقیت یک مقصد بتوان برای سیاست گردشگری قائل شد. همچنین موجب می‌شود که مقصد بداند که در بلندمدت به کدام سمت می‌رود و چه خواسته‌ای دارد. به طور موازی، لازم است که جو همکاری بین ذی‌نفعان به شکلی ایجاد شود که متشکل از حمایت و تسهیلگری باشد. به صورت دقیق، سیاست گردشگری، عملکردهای زیر را انجام می‌دهد:
• تعیین قوانین بازی؛ شکل‌دهی به شرایطی که اپراتورهای تور باید تحت آن به فعالیت بپردازند.
• تعیین فعالیت‌ها و رفتارهایی که مورد قبول است.
• ارائه یک دستورالعمل مشترک و راهنما برای تمامی ذی‌نفعان در داخل یک مقصد.
• تسهیل وفاق و اتفاق نظر پیرامون چشم‌انداز، استراتژی‌ها و اهداف یک مقصد.
• ارائه چارچوبی برای مباحثات بخش عمومی و خصوصی در خصوص نقش حوزه گردشگری و نتایج آن روی اقتصاد و اجتماع.
• امکان‌پذیر کردن تعامل موثر بخش گردشگری با سایر بخش‌های اقتصادی.
علاوه بر مواردی که در بالا عنوان شد، لازم است این نکته را مدنظر قرار داد که سیاست گردشگری روی طیف گسترده تمامی فعالیت‌های عملیاتی روزانه مانند بازاریابی، توسعه رویداد، عملیات‌های جذب و برنامه‌های پذیرایی از گردشگران تاثیر گذاشته و می‌تواند باعث موفقیت آنها شود.
نواحی تحت‌تاثیر سیاست گردشگری
به‌طور کلی، سیاست گردشگری رسمی برای یک مقصد خاص، موارد زیر را تحت پوشش قرار می‌دهد (در سطح ملی):
• نقش گردشگری در توسعه کلی اجتماعی و اقتصادی ناحیه مقصد
• تعیین نوع مقصدی که به خوبی نقش‌های مطلوب را ایفا می‌کند
• نوع و سطوح مالیاتی
• تامین مالی بخش گردشگری (منابع و شرایط)
• ماهیت و مسیر توسعه محصول و نگهداری
• دسترسی به حمل‌ونقل و زیر‌ساخت‌ها
• تعیین مقررات در حوزه‌های مختلف (مانند خطوط هوایی و آژانس‌های سفر)
• اقدامات محیط‌زیست و تعیین محدودیت‌ها
• تصویر ذهنی صنعت و اعتبار آن
• ارتباطات اجتماعی
• منابع انسانی و تامین نیروی کار
• قانون‌گذاری اتحادیه‌ها و نیروی کار
• تکنولوژی
• اقدامات بازاریابی
• قوانین سفرهای خارجی
یک تذکر: فعالیت مقاصد گردشگری و سیاست‌های آن در خلأ نبوده و در یک محیط پویا هستند. پس تغییر و تکامل مستمر آنها دور از انتظار نیست.
با تمام این تفاسیر باید این مطلب را در نظر داشت که سیاست‌های گردشگری تنها بخشی از سیاست‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی بوده که مالکیت و جهت‌گیری اقدامات کلی اجتماعی را (که گردشگری در داخل آن وجود دارد) تشکیل می‌دهد. از این رو بی‌شک سیاست‌ها و جهت‌گیری‌های کلی یک دولت روی سیاست‌های گردشگری آن نیز تاثیر می‌گذارد.
مترجم: مهدی نیکوئی nikoueimahdi@gmail.com
نظر کاربران :
سلام وقت شما بخیر .
اگه ممکنه رفرنس اصلی مقاله ذکر شده رو می خواستم . با سپاس فراوان