موزه سلاح های دربار سعدآباد

موزه سلاح های دربار سعدآباد در شمالی ترین نقطه مجموعه فرهنگی و تاریخی کاخ موزه سعدآباد قرار دارد و ساختمان آن پیش از انقلاب اسلامی محل سکونت غلامرضا پهلوی برادر محمدرضا بوده است.این موزه دائمی در برگیرنده بیش از ۷۰ قلم اسلحه گرم از نوع شکاری، جنگی، کمری و ملزومات آنهاست که تعلق به پهلوی دوم و درباریان داشته اند. تعدادی از سلاح های این مجموعه اهدایی شخصیت های مهم سیاسی و نظامی دیگر کشورها به محمدرضا است.تنوع قابل توجه تفنگ های شکاری ساخت کارخانه های معروف اسلحه سازی اروپا و آمریکا از جمله رمینگتون، وینچستر، اسپیرینگ فیلد و برنو از ویژگی های این مجموعه می باشد.

اشیاء موجود در موزه سلاح های دربار سعدآباد

همچنین نمایش انواعی از اولین سلاح های ساخته شده توسط کارخانه های تسلیحات ارتش شاهنشاهی سابق، توجه هر بیننده ای را به خود جلب می کند.اسلحه منحصر به فرد این مجموعه، تفنگ سر پر تک لول با سیستم سنگ چخماقی است که متعلق به قرن ۱۷ میلادی و ساخت کشور هندوستان می باشد، تعدادی باروت دان چرمی متعلق به دوره قاجاریه نیز زینت بخش این مجموعه است.

تاریخچه سلاح های گرم با ساخت نوعی تفنگ دستی به اواخر قرن ۱۴ میلادی باز می گردد. در قرن ۱۵ ابتدا با ساخت تفنگ های فیتیله ای و سپس تفنگ های شمخال گام مهمی در تکامل سلاح های گرم برداشته شد. دراواخر قرن ۱۷ تا حد امکان تفنگ شمخال تکامل پیدا کرد و در اوایل قرن ۱۹ سیستم تفنگ پاشنه دار اختراع گردید. به تدریج با پیشرفت تکنولوژی، سلاح های گرم تکامل و توسعه و به نقاط مختلف دنیا از جمله ایران راه یافت.در مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد تعدادی از اسلحه های گرم متعلق به دربار پهلوی دوم تحت عنوان «موزه سلاح های دربار» در معرض دید عموم قرار گرفته است.

زیرزمین موزه سلاحهای دربار که پیش از الحاق آن به موزه فاقد کاربری بود ، پس از اتمام عملیات مرمت و اجرای طرح گسترش موزه ؛در تاریخ دوم خرداد سال ۱۳۹۰ با حضور ریاست محترم سازمان میراث فرهنگی و گردشگری گشایش یافت .

این بخش از موزه سلاحهای دربار دارای چهار سالن نمایش است که در سالن اول طپانچه های متعلق به دوره قاجار با تزیینات عاج و صدف به نمایش گذاشته شده اند و در سالن های دیگر تفنگهای سرپر قدیمی با تزیینات عاج و فلز ، باروت دانهای چرمی و فلزی و نیز سلاحهای مربوط به دوره پهلوی همراه با فضاسازی تاریخی در معرض دید بازدیدکنندگان قرار گرفته اند .همچنین در بخشهای مختلف زیرزمین عکسهای تاریخی مربوط به دوران قاجار و پهلوی دیده می شود .از دیگر آثار به نمایش در آمده می توان از کلاههای نظامی و مدالهای متعلق به دوره پهلوی نام برد .

سلاح (M16) در موزه سلاح های دربار

M16 را به عنوان دقیق ترین و بهترین اسلحه ی هجومی جهان می شناسند. این سلاح در سال ۱۹۶۰ میلادی توسط “یوجین استونر” طراحی و بوسیله ی کمپانی اِرما لایت امریکا تولید شده است و از کالیبر ۲۲۳/۰ رمینگتون ( ۵/۵۶ × ۴۵ ناتو) بهره میبرد.

فشنگ کالیبر ۲۲۳ رمینگتون در آمریکا از ارزانترین فشنگهای گلوله زنی است و به خاطر لگد کم، دقت بالا و خط سیر (Trajectory) مستقیم گلوله ی آن، طرفداران زیادی دارد.

M16 اسلحه ای بسیار سبک، ظریف و خوش دست است و پس از تولید عمومی اش به موفقیت های بزرگی دست پیدا کرد و هر ساله ارتقا یافت. به گونه ای که بیش از نیم قرن است که به عنوان اسلحه سازمانی امریکا و ناتو در خدمت ارتش های آنهاست. از سال ۲۰۰۴ میلادی آخرین مدل ارتقا یافته ی این سلاح با عنوان ام ۴ تا به امروز در ارتشهای ذکر شده استفاده میشود.

یکی از مهمترین نکات مثبت این سلاح سبکی آن است و همانطور که گفته شد به عقیده همگان دقیقترین و بهترین اسلحه ی هجومی دنیاست. و از معدود نکات منفی آن این است که M16 حساسیت بسیار زیادی به گرد و خاک دارد و اگر دریچه ی کوچک آن مسدود نباشد و اندکی گرد و خاک وارد آن شود سلاح بلافاصله از کار می افتد.

این سلاح در یکی از ویترینهای طبقه دوم موزه سلاح های دربار واقع در بخش شمالی مجموعه سعدآباد قرار دارد.

آدرس موزه سلاح های دربار سعدآباد

موزه سلاح های دربار سعدآباد در خیابان ولیعصر، خیابان شهید فلاحی (زعفرانیه)، انتهای خیابان شهید کمال طاهری، کاخ موزه سعدآباد قرار دارد.

برای رسیدن به مجموعه سعدآباد و موزه نظامی می‌توانید از مترو استفاده کنید و در خط ۱ مترو به میدان تجریش بروید .سپس از میدان تجریش با تاکسی به میدان دربند و ورودی شمالی کاخ سعدآباد بروید. یا اگر قصد پیاده‌روی دارید در میدان تجریش به خیابان سعد‌آباد، خیابان افراز، خیابان جاودان و در نهایت خیابان خیابان طاهری و ورودی غربی کاخ سعدآباد برسید. پیاده‌روی این مسیر حدودا بیست دقیقه طول می‌کشد. اگرچه این خیابان‌ها دارای فضای سبز زیبا، درختان چنار کهنسال و سرسبز و بافت و خانه‌های تاریخی با معماری دوران پهلوی است. اما قسمت‌هایی از آن دارای سربالایی است و برای کسانی که توانایی پیاده‌روی در سربالایی را ندارند توصیه نمی‌شود.