معماری کف موزه

انتخاب کفپوش برای یک موزه از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

عمده تلاش فیزیکی یک بازدیدکننده دقیق در جلو و عقب رفتن و ایستادن می باشد.از این رو می توان گفت کیفیت کفپوش بر خستگی و درجه تمرکز بازدید کننده تاثیر دارد.
افزون بر این رنگ و ترکیب کف باید متناسب با آثار به نمایش گذاشته باشد.معمولا صحبت از این می شود که کف باید از دیوارها تیره تر باشد و قابلیت بازتابی آن به حدود۳۰درصد برسد.این مورد از آن رو گفته شده که مثلا کف مرمر سفید قابلیت بازتابی ۵۰ درصد را دارد و نور را در آثار منعکس ساخته و سبب خلل در دید می گردد.همین مورد در شیشه های جلوی قفسه ها نیز صادق است.
دو نکته دیگر نیز که چندان نیازی به بحث درباره آنها نیست،به هنگام انتخاب کف پوش باید در نظر گرفته شوند:یکی دوام (مقاومت در برابر ساییدگی بر اثر کثرت استفاده با خطر به وجود آوردن گرد و غبار که به اشیا زیان می رساند)و دیگری شرایط نگهداری(آسانی،سودمندی،هزینه تمیز کردن و زمان لازم برای این امر)است.
به عنوان راهنمایی،به شرح کوتاهی در زمینه مشخصات اساسی انواع کف پوش ها و مورد استفاده آنها در یک موزه می پردازیم:

کف های بتنی سطح یکدست،شطرنجی،موزاییک کوچک و….
این کف پوش ها از نظر اقتصادی با صرفه ترین و در عین حال معمولی ترین و ساده ترین نوع می باشند،نگهداری شان نیز ساده بوده و صیقل دادن آنها تنها با مواد کربوری انجام پذیر است،رطوبت جذب نمی کنند،سخت و با سر و صدا هستند و به خاطر وجود بتن،به ویژه اگر سیمان مصرفی دارای رنگ روشن باشد،ظاهری نا خوش آیند خواهند داشت.این کف پوش ها برای اتاق های نمایشگاه مناسب نمی باشند و تنها می توان در بخشهایی از موزه که به روی همگان گشوده نیست از آنها استفاده کرد.

سنگ و سنگ مرمر
این مصالح بسیار مناسب می باشند ولی بیشتر برای موقعیت های ویژه به کار می روند.در موزه هایی که امکانات مالی اجازه می دهد،هزینه باید به نسبت تعدیل گردد،به ویژه زمانی که بخواهیم این مصالح را از نظر دوام با یکدیگر مقایسه کنیم.سنگهای مرمر،براقی و بازتاب دارند ولی زیبایی و ارزش تزیینی آنها این عیوب را جبران می نماید،به خاطر این ویژگی نوع سخت آن در پلکان،راهرو و بخشهای مشابه و بخشهای دیگر آن با رنگهای یکدست برای جلب نظر بیشتر در گالری های نمایش مورد استفاده قرار می گیرد.

کاشی(سفال)
این کف پوش در اشکال و ابعاد مختلف و نمونه های گوناگون(مربع،سبک،پارکت و…..)ساخته می شوند.نوع خوب پخته شده آن رنگ ملایم قرمز مایل به قهوه ای دارد و می تواند هر رنگی را که به آن داده شود متناسب با موزه،به خوبی جذب نماید.مقرون و به صرفه می باشند،نگهداری آن دقت می خواهد،اما این امر مشکلی ایجاد نخواهد کرد،اگر مرتب واکس زده شوند یا صیقل های ترکیبی روی آن مالیده شود در عین اینکه گرد و غباری جذب نمی کند سالها دوام خواهد داشت.

چوب
در کیفیت ها و برش های گوناگون ساخته می شود.اگر در بتن خوب کار گذاشته شود در عین سختی تولید صدا نخواهد کرد.نگهداری آن مشکل است،واکس آن را درخشان و لغزنده می کند،ولی روغن جلای ترکیبی مناسب تر است و آن را در شرایط خوبی نگه خواهد داشت.به خاطر ویژگی هایی که دارد برای اتاق های نمایش بسیار قابل استفاده می باشد،رنگ خوش آیندی دارد و راه رفتن روی آن نرم و راحت است.در کشور هایی که چوب کمیاب است و واردات آن عمدتا از نوع گران می باشد،هزینه این کف پوش از حد معمول بیشتر خواهد بود.

چوب پنبه
این کف پوش از بی صدا ترین،نرم ترین و ارتجاعی ترین انواع بوده،مستلزم مراقبت و توجه بسیار است.ار ظرافت ویژه ای برخوردار بوده،به آسانی چرک شده و حتی اگر مرتب هم صیقل شود خیلی زود دچار ساییدگی می گردد.از این رو بهتر است در محل هایی مانند کتابخانه که رفت و آمد محدود و سکوت لازمه آن می باشد،به کار رود.

لاستیک
تنها به خاطر ارتجاعی و نرمی برای اتاق های نمایش مناسب است.به طور کلی کف پوش لاستیکی هیچگونه امتیازی که جبران هزینه سنگین آن را بنماید ندارد.نگهداری آن در شرایط مناسب بسیار دشوار می باشد.به آسانی براق شده و وقتی تر شود بسیار لغزنده می گردد لاستیک پس از مدتی نا خوش آیند شده و بوی نا پسندی خواهد داشت.

آجر قیری
نسبتا پرداخت پذیر است،نگهداری آن آسان بوده و قابلیت رنگ پذیری بسیار دارد.از ویژگی های آن می توان از قابلیت استفاده در پی و زیرزمین در شرایط مرطوب نام برد.ضد آتش و مقاوم در برابر خرابی تدریجی و چرک شدن است.
ورنی پلاستیکی
چندین نوع ورنی که از رزین های ترکیبی ساخته شده چندی است وارد بازار گردیده اند.این ورنی ها شامل چند لایه است که در بتن نرم قرار گرفته اند.ظاهری بسیار شبیه لینولیوم دارند،اما ارزان تر تهیه و شرایط نگهداری آن آسان تر می باشد(واکس صیقل دهنده برای آن مناسب است)پوششی است سخت و قادر به پذیرفتن هر رنگی می باشد.