مسجد جامع سجاس ، یکی از آثار برجسته استان زنجان است که در ۱۲ کیلومتری شمال غربی شهرستان خدابنده در شهر سجاس از توابع بخش سجاس رود قرار دارد. این مسجد به سبک مساجد شبستانی بنا شده است. آثار قوس‌های فرو ریخته در جرز شمالی نشان می‌دهد که این بنا با ملحقات و افزوده‌های دیگری با شبستان موجود، مجموعه کامل‌تری را تشکیل می‌داده است.
معماری بنا
مسجد جامع سجاس به شکل چهار گوش و دارای ابعادی به طول ۱۱ متر از بیرون و ضخامت دیوارهای آن حدود ۱٫۵ متر است که دو در ورودی در سمت غرب مسجد وجود دارد. فاصله این درها از هم در حدود ۵ متر است که احتمالا به حیاط و فضای بیرون باز می‌شد و دقیقا قرینه آن‌ها در ضلع شرقی مسجد هم موجود است. بیرون بنا با آجر نماکاری شده که با ملات و ساروج روی هم قرار گرفته‌اند. ارتفاع فعلی بنا از کف زمین تا شروع گوشواره‌ها در چهار گوشه بنا در حدود ۷ متر و ارتفاع کناره گشواره‌ها تا پای گنبد تقریبا ۲ متر است.
در گوشه‌های بنا به‌طرز جالبی جهت ایجاد چند ضلعی و در نتیجه تشکیل فرم دایره برای ساخت گنبد تو رفتگی‌های خاصی ایجاد شده است. ارتفاع گنبد تقریبا به ۴ متر می‌رسد و ارتفاع کل بنا از کف زمین حدود ۱۴ متر است. با توجه به سبک معماری این بنا را به دوره سلجوقی نسبت می‌دهند، ولی در نزدیکی محراب یک قسمت کوچکی از نمای آجرکاری ریخته شده که در پشت این لایه، نمای دیگری با تزیین مخصوص خود که با دیوار اصلی بنا متصل است، قابل دیدن شد.
گنبد مسجد
با پیدا شدن لایه اصلی بنا این احتمال به وجود آمد که لایه‌ی فعلی، لایه‌ی دوم دیوار است که روی لایه‌ی اولیه ساخته شده که بعدها با گچ و آجر با تزیینی کاملا از هم جدا شده‌اند. بنابراین با توجه به تزیینات دیوار دوک و کنده شدن محراب در ضخامت دیوار در زما‌ن‌های بعدی این احتمال به‌طور قوی وجود دارد که اصل بنا به دوره سلجوقی مربوط نبوده بلکه ممکن است مربوط به دوره ساسانی باشد که در آن زمان این مکان آتشکده بوده است که در دوره سلجوقی آن را به مسجد تبدیل کرده‌اند.
این بنا به‌طور کامل از آجر و خشت همرا با ملات گچ و خاک ساخته شده و در قسمت خارجی مسجد از آجرهایی به ابعاد ۲۰ در ۱۰ در ۱۰ سانتی‌متر به‌طور ساده و یکنواخت استفاده شده است. پی بنا به نقل از اهالی از سنگ لاشه و ساروج ساخته شده و از کف فعلی به اندازه ۵ سانتی‌متر پایین قرار دارد. کف فعلی مسجد هم با استفاده از آجرهای چهارگوش سنگ‌فرش شده است.
مسجد سجاس
چهار فیلپوش و در بین فاصله موجود در آن‌ها چهار طاق‌نما به‌طور قرینه با قوس‌هایی به شکل پنج و هفت در کنار هم قرار گرفته‌اند. این قوس‌ها با کمک قوس‌های كوچكتر بالای خود نقشه مربع بنای مسجد را به دايره در بخش گند تبدیل می‌کند. سطح فيل‌پوش ها و طاق‌نماها با اجرای آجركاری به سبک «آلت و لغت» تزیينات هندسی جالبی را ايجاد كرده‌اند. این بنا از بیرون به شکل دایره و از داخل به شکل چهار گوش به نظر می‌رسد. پایه طاقِ فیلپوشها روی یک تخته قطور ساخته شده که احتمالا از جنس درخت سنجد یا گردو است. این تخته‌ها با مواد مخصوص روغن‌کاری و در نهایت به شکل چلیپایی (صلیبی شکل) با دیوار زاویه ۴۵ درجه می سازند. آثار قوس‌های فرو ریخته در ضلع شمالی نشان می‌دهد که این بنا با افزوده‌های دیگری به شبستان اولیه در طول تاریخ، مجموعه کامل‌تری را تشکیل می‌دهد.
این مسجد تاریخی از نظر معماری نیز قابل مقایسه با سایر مساجد جامع ساخته شده در دوره‌ی خود در چند جای مختلف ایران است. مسجد جامع سجاس دارای گنبدخانه مربعی است که با گنبد بلندی پوشیده شده است و بر اساس بررسی‌های باستان‌شناسی، بناهای دیگری هم به این گنبدخانه وصل بوده‌اند که در طول تاریخ از بین رفته‌اند. تنها بنای باقی مانده از مسجد فعلی، شبستان گنبدداری است که به سبک چهارطاقی ساخته شده و ضلع‌های چهارگانه، سنگینی گنبد را روی بنایی چهارگوش نگه می‌دارند که این نوع از معماری یکی از ویژگی‌های معماری دوران سلجوقی است.
داخل مسجد
در داخل این مسجد به‌طور کلی از آجرهای به ابعاد ۲۱ در ۲۱ در ۵ سانتی‌متر استفاده شده و بالای فیلپوشها، طاق‌نماهای زیبایی به جهت تزیین قرار داده شده است. این تزیینات باعث شده است که ظاهری با گردی کامل در زیر گنبد به وجود بیاید. گنبد مسجد از نوع گنبدهای یک پوششی است که آن هم از آجر ساخته شده و در تزیینات آن تنها از نقش ستاره ایرانی (ستاره پنج پر) استفاده شده است. این ستاره پنچ پر در ضلع اصلی بنا یعنی ضلع شمالی قرار دارد. در ضلع‌های غربی و شرقی دو در بزرگ و شبیه به ایوان و در ضلع جنوبی هم محراب مسجد در جهت قبله و در داخل دیوار ساخته شده است. قرینه‌سازی محراب در ضلع‌های غربی و شرقی در بین فواصل خالی در بین محراب و دیوارها ساخته شده‌اند که تنها جنبه تشریفاتی دارد و برای تکمیل قرینه‌سازی در نظر گرفته شده‌اند.
تزیینات بنا
این مسجد از نظر گچ‌بری و کتیبه‌ها بسیار ارزنده و قابل توجه است. چهار کتیبه در این بنا به چشم می‌خورد. ابتدا کتیبه ساقه گنبد است که به خط نسخ ابتدایی گچ‌بری گردیده و احتمالاً همزمان با احداث بنا بوده است. کتیبه فیلپوشها که با خط ثلث زیبا نوشته شده است. این کتیبه با توجه به سبک نگارش، احتمال دارد که متعلق به دوران ایلخانیان باشد. زیر فیلپوشها کتیبه بسیار ارزنده‌ای به عرض حداقل ۵۰ سانتی‌متر در گرداگرد مسجد نوشته شده که متن آن سوره تبارک است. این کتیبه با دو خط موازی در بالا و پایین محدود شده و بالای خطوط، کتیبه کوچک دیگری به خط کوفی اوایل قرن پنجم نوشته شده است. متن کتیبه به خط نسخ خوانا نوشته شده و با گچ‌بری‌های بسیار زیبا و طرح‌های اسلیمی پرکار مزیّن گردیده است. محراب مسجد سجاس با گچ‌بری‌های ارزنده متشکل از طرح‌های اسلیمی و گیاهی طراحی و اجرا شده‌اند.
تعدادی از سنگ‌قبرهای تاریخی و با ارزش این قبرستان جمع‌آوری و در حیاط مسجد برای بازدید عموم، قرار داده شده‌اند. در این سنگ مزارها نقوش اسلیمی، نقوش هندسی، کتیبه‌هایی به خط نسخ با اشعار فارسی از سعدی و اشعار عربی دیده می‌شود. تعدادی از این سنگ نوشته‌ها دارای تاریخ هستند که قدمت بالای آن‌ها را نشان می‌دهد. به‌طور تاریخ‌هایی مانند ۹۴۴ هجری قمری،۸۴۴ هجری قمری، ۱۰۳۲ هجری قمری و ۱۰۰۲ هجری قمری. این تاریخ‌ها نشان‌دهنده این است که تاریخ ساخت این سنگ مزارها در دوره حکومت پادشاه‌های تیموری و صفوی بوده است.
با توجه به شواهد موجود در معماری و تزئینات بنا می‌توان گفت این مسجد متعلق به اوایل قرن پنجم هجری قمری است.
نظر کاربران :
عالی فقط کمی مرمت نیاز داره