یکی از صنایع دستی کاربُردی- تزئینی ” لی بافی ” است. این دست بافته جزء لاینفک صنایع دستی عشایری محسوب می گردد. بافت آن با دار زمینی انجام می گیرد به طوری که ابتدا با تارهایی از جنس موی بز یا پشم چله دوانی کرده و پس از سفت و محکم کردن تارها بر روی سر و ته دار، حدود ۵ سانتی متر از ابتدای بافت را شله می زنند، سپس با به کارگیری خامه های دست ریس (با رنگ ثابت) شروع به بافت می کنند. عرض هر دار لی حدود ۵۰ الی ۷۰ سانتی متر است. پس از بافت، دو تخته لی مشابه و قرینه را با استفاده از نخ هایی از جنس بز به هم متصل می کنند، که در این صورت پس از اتصال، عرض هر لی به حدود ۱۰۰ الی ۱۴۰ سانتی متر و طول آن تا ۶ متر می رسد. کاربُرد لی به عنوان فرش در سیاه چادرهای عشایر است. نقوش به کار رفته در لی اغلب به صورت طرح های هندسی ساده و لوزی می باشد که متأسفانه با کاربُرد سایر زیراندازهای ماشینی و صنعتی خارجی تولید و استفاده دستبافت فوق الاشاره بسیار محدود گردیده است. این دستبافتۀ زیبا و منحصر به فرد در استان چهار محال و بختیاری به دستان هنرمندان عشایر بافته می شود. حفاظت و نگهداری از لی به طور کلی جلوگیری از صدمه و ضربه بر بدنه، عدم مجاورت با آتش و شستشوی فصلی با آب و صابون است.
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.