روشن کردن آتش در طبیعت

آتش زنه
برای درست کردن آتش بدون کبریت ابتدا باید مقداری آتش زنه بسیار خشک تهیه نمود و آنها را از باد و رطوبت محافظت کرد.

انواع آتش زنه:
پوست درختان، مانند درخت کاج که اگر چوب آن خیس هم باشد باز آتش میگیرد، قسمت داخل درختان پوسیده، الیاف لباس، طناب یا ریسمان نخی، برگ خشک درخت نخل، خاک اره خشک، تراشه های خشک پوست درختان، خاکه چوبی که معمولاً توسط حشرات در زیر تنه درختان مرده انباشته میشود، الیاف لانه پرندگان، قارچهای خودروی روی تنه درختان، الیاف پشم مانند درخت بید خشک. میتوان این آتش زنه ها را به بنزین، گازوئیل و یا الکل موجود در حشره کشها آغشته نمود. برای استفاده کردن از آنها، آتش زنه ها را در دستهای خود خرد کنید به شکل قطعات بسیار ریز درآورید تا سطوحی که توسط جرقه ها می بایست حرارت داده شوند تا آتش روشن شود، به حداقل برسد. برای حفظ این آتش زنه ها برای مصارف بعدی آنها را در محفظه های ضد آب نگهداری کنید.

آتش گیرانه:
موادی هستند که برای ساختن آتش به آنها نیاز داریم. آتش گیرانه ها در مرحله بعدی آتش زنه ها قرار میگیرند و به هنگام درست کردن آتش در مواقع بسیار سخت از آنها استفاده میشود. به عنوان مثال مواقعی که فندک و یا کبریت دردسترس نیست.

انواع آتش گیرانه ها:
شاخه های باریک درختان، پوست درختان، چوبهای باریک از درختان خشک، برگهای نخل، برگهای سوزنی درختان کاج و علفهای خشک. (آنها را قبل از اینکه داخل آتش بیاندازید کاملاً قطعه قطعه کنید.) از معمول ترین آتش گیرانه های موجود در طبیعت چوب‌های پوسیده هستند. این چوبهای پوسیده را حتی در آب و هوای مرطوب با ضربه زدن به قسمتهای خارجی تنه پوسیده درختان به وسیله چاقو، عصا، و یا حتی دستانتان تهیه کنید. از بنزین و کاغذ نیز میتوانیم به عنوان آتش گیرانه استفاده کنیم. حتی در هوای مرطوب نیز صمغ موجود در پستی بلندی های تنه درختان را میتوان آتش زد. پوست درخت نخل حاوی صخغی است که به راحتی آتش میگیرد. آتش گیرانه ها را به شکل مخروطی روی هم بگذارید تا جریان هوا به حداکثر برسد.

صمغ یا شیره درختان
ماده ای چشبنده است که به روی تنه قدیمی درختان کاج و یا دراثر ایجاد برشهایی، روی تنه درختان نخل دیده میشود. این صمغها روی قسمتهای تحتانی درختان انباشته میشود. قدیمی ها و سرخ پوستها اعتقاد عجیب و محکمی به کاربرد این صمغها در ساختن آتش دارند.
چند تراشه کوچک از این صمغ ها در مجاورت یک چوب کبریت روشن به سرعت آتش میگیرد. هر کجا این صمغها را یافتید مقداری از آن را برای مصارف بعدی خود ذخیره کنید. این صمغها را به روی تنه پوسیده درختان نیز میتوان یافت، رنگ آنها زرد است و بر روی تنه درختان مانند ورقه ای براق به نظر می آید. به دنبال تنه قدیمی درختانی باشید که زرد رنگ به نظر می آید. به دنبال تنه قدیمی درختانی باشید که زردرنگ به نظر می آید. اگر تنه درخت خاکستری باشد و پوسیده و قدیمی به نظر برسد بر روی آن نمیتوان صمغی یافت.

تکه چوب و هیزم های پرزدار
یک شاخه از درختان سوزنی را ببرید و مطمئن باشید برگهای سوزنی آن محکم و ثابت بوده و از شاخه اصلی جدا نمیشوند. این شاخه ها را میتوان وارونه و به صورت مخروطی شکل به روی برشهایی از پوست درختان قرار داد. آنها را از زیر آتش بزنید، خواهید دید که در مدت چند دقیقه آتش خوبی فراهم خواهد شد. چوبهای قطور و سنگین تری نیز دردسترس داشته باشید تا درصورت نیاز به آتش اضافه کنید.

آتش گیرانه از پوست درخت نخان
پوست انواع درخت نخان به ویژه نخان کاغذی مناسبترین گزینه برایآتش گیرانه است. این پوستها مملو از صمغ هایی است که به راحتی شعله ور شده و حتی در باد نیز به خوبی میسوزد.

آتش به وسیله مته و کمان
مته دستی ناواجو
این روش به مراتب از روش دستی مته و کمان راحت تر است زیرا حیطه چرخش مته بین دو دست کم میباشد. از این روش در آب و هوای خشک که چوبهای بسیار خشک هستند استفاده میشود. نام چوبی که استفاده میشود یوکاست. از کود حیوانی خشک شده جلوی آفتاب نیز میتوان به عنوان آتش گیرانه استفاده کرد. سرخپوستان این مته ها را همواره در تیردان خود حمل میکردند. مته را به طرف پایین فشار دهید و به طور یکسان و به طول دستها، بین دو دست خود بچرخانید. دستها به طور معمول بر روی مته به طرف پایین سر میخورند. طول مته معمولاً ۶ سانتیمتر (۲ فوت) میباشد.

مته دستی اسکیمویی
در این روش مته توسط یک تکه استخوان یا چوب که در دهان گذاشته شده محکم نگاه داشته میشود. اسکیموها معمولاً از ظروفی شبیه به ماهی تابه برای حفظ آتش استفاده میکنند.

کارکردن با مته و کمان
به وسیله یک بند کفش و تسمه ای چرمی یک کمان بسازید. تکه چوبی که سر آن را به شکل فنجان برعکس ساخته اید روی چوب قرار دهید و با اندکی فشار و به وسیله کمان آن را روی صفحه اصلی بچرخانید. این حرکت دورانی به همراه فشار وارده بر روی صفحه اصلی سبب گرم شدن چوب شده و کم کم پودر سیاه و داغی تولید میشود که از طریق سوراخ تعبیه شده روی صفحه اصلی بر روی آتش گیرانه ها می ریزد. آتش گیرانه ها به تدریج شروع به دود کردن میکنند وقتی دودها زیاد شد، صفحه اصلی را بردارید و به آتش گیرانه ها بدمید. آتش روشن خواهد شد. اکنون قطعات کوچک چوب را به آرامی به آتش اضافه کنید.

سرچوب فنجانی شکل
تکه ای چوب به ضخامت ۴/۱ اینچ لازم است. میتوانیم از یک تکه سنگ نیز استفاده کنیم.

چوب مته
۴/۳ اینچ قطر، ۱۲ الی ۱۵ اینچ طول. سرچوب را گرد کرده و ته آن را روغن بمالید و یا خیس کنید تا از اصطکاک، سائیدگی و تولید گره جلوگیری کنید. انتهای چوب را تمیز نگه دارید. به هنگام انجام این عمل مته را به صورت عمودی نگاه داشته و حرکت را به شکل دائمی و یکنواخت ادامه دهید. کار را به سرعت و با فشار کم آغاز کنید. با مشاهده دود به سرعت و فشار خود بیافزائید.
صفحه اصلی و آتش زنه ها را روی تکه مسطحی از چوب قرار دهید، این عمل به شما کمک میکند پس از آتش گرفتن آتش زنه ها آنها را به محل دلخواهتان منتقل کنید.

مته و صفحه اصلی
تکه ای از چوب درخت حنا را ببرید. به ترتیب اولویت چوب درختان زیر را انتخاب کنید: سرو، سیاه کاج و یا چوب پنبه.

مشکلات روشن کردن آتش با مته یا پمپ
مشکل دلیل و راه حل آن
آتش گیرانه ها را پودری تیره رنگ می پوشاند. این پودرها باید زدوده شوند.
پودر قهوه ای روشن چوب زیر فشار مناسبی قرار ندارد و یا سرعت شما کافی نیست.
پودر سیاه رنگ فشار زیاد است پس این پودر قبل از اینکه به آتش زنه ها برسد می سوزد.
مته از داخل چوب زیرین خارج میشود. عمق سوراخ تعبیه شده بر روی صفحه کافی نیست و یا قطر آن کوچکتر از قطر مته است.
تسمه روی مته می لغزد. تسمه گشاد است. فشار روی صفحه چوبی زیرین زیاد است.
تسمه روی مته بالا و پایین میرود. تسمه باید در وسط مته قرار گرفته و کمان باید نسبت به مته عمود باشد.
از خود چوب زیرین دود بلند میشود. فشار زیاد است. سختی چوب زیرین نسبت به چوب مته کمتر است. از کمی روان کننده (گریس، آب روغن) استفاده کنید.