جستجوی شهر به شهر :
رزرو هتل رزرو هتل های شهر وان ترکیه

روستای ده زیار

تاریخ بروزرسانی :
۱۲ شهریور ۱۳۹۵

ده زیار: قریه ای است با بیش از ۲۰۰۰نفر سکنه ، واقع در ۴۰ کیلومتری سمت شمال کرمان ، با مشخصات جغرافیایی ۳۷ ۳۰ عرض و ۵۴ ۵۶ طول کلیه سکنه آن شیعه اثنی عشری بوده و شمار زیادی از اهالی آن نیز از سلسله شریفه سادات عظام هستند.شغل ساکنان آن کشاورزی ودامپروری می باشداراضی کشاورزی مورد استفاده درغرب روستاودر فاصله۵ کیلومتری واکثراپسته می باشد درروستا نیز باغات زیادی با محصولات متعددباغی مانند انار وانجیروسیبوگلابی و…. وجوددارد.

روستا شامل سه محله:

۱-محله پشت قلعه

۲-محله پایین

۳-شهرک نوساز می باشد

بافت ساختمانی روستا ازنوع خانه های خشت وگلی می باشدو خانه هادربین باغها ساخته شده اند. اگرچه دراثرزلزله سال۸۳ کرمان تعدادی ازخانه های قدیمی تخریب وخانه های نوساز جایگزین انها شده اند اما روستا بافت قدیم خودرا تاحدزیادی خفظ کرده است.

روستای ده زیار به علت قرار گرفتن دردامنه کوه دارای آب وهوای بسیار مطبوعی بوده وآسمان آن درشب بسیارزیبا ورویایی می نماید.اینجا درشب های صاف فاصله انسان وپروردگارش به حداقل می رسد.

شهدای روستا: روستای ده زیار۱۰شهید سرو قامت تقدیم اسلام نموده است که باتوجه به جمعیت اند روستا درزمان جنگ تحمیلی ازافتخارات اهالی این روستا می باشد.

اسامی شهدا باادای احترام به محضرشان بهترتیب حروف الفبا عبارتند از:

۱-شهیدگرانقدر علی افضلی

۲-شهیدگرانقدر عباس افضلی

۳-شهیدگرانقدر مهدی پوراسترآبادی

۴-شهیدگرانقدر حسین پوراسترآبادی

۵-شهیدگرانقدر محسن پوردرانی

۶-شهیدگرانقدر علی تیکدری نژاد

۷-شهیدگرانقدر احمددرانی

۸-شهیدگرانقدر غلامحسین صدقی

۹-شهیدگرانقدر جهانگیرصدقی

۱۰-شهیدگرانقدر محمد عرب نژاد

زیارتگاه و سقاخانه ابوالفضل العباس علیه السلام

این زیارتگاه در حال حاضر با مساحتی معادل ۱۵۰۰ متر مربع ، شامل صحن و سرا و رواق می باشد که در سمت قبله آن صفه ای قدیمی با دو رواق مجاور و وصل به آن در دو طرف قرار دارد و محل عبادت و زیارتگاه مردم است . در ضلع شمال آن نیز مسجدی قدیمی منسوب به قمر بنی هاشم علیه السلام واقع شده است .در طول سال حدود ۴۰ جلسه بزرگ شامل روضه خوانی و آب و آش ‍ حسینی در این مکان مقدس دایر می شود. وسط صحن آبخوری مدور گونه قرار دارد که گنبد زیبایی بر فراز آن نصب است و همگان با نوشیدن از شیرهای آب از اطراف (آبسردکن ) گنبد کوچک آن ، سیراب و متبرک می شوند.

سابقه سقاخانه در زمانهای قدیم

، این مکان حسینیه بوده که تا حدود ۷۰ سال قبل ساختمانش مشتمل بر دو صفه بوده است : یکی سمت غرب سقاخانه با دو باریکه مجاور و وصل به آن در دو طرف که هنوز این بنا پابرجاست و محل توجه و عنایت مردم می باشد. و دیگری روبروی آن در ضلع شرق گذرگاه با باریکه ای (رواق ) متصل به آن که آن رواق راه عمومی بوده و هم اکنون آثاری از آن باقی نمانده است . قدیم الایام ، در ماه محرم صفه اول را که هم اکنون نیز پابرجاست ، می بستند و سیاهپوش می کردند و عزاداری و روضه خوانی در آن برگزار می کردند. در همان ۷۰ سال قبل ، شخصی به نام میرزا جعفر نیت می کند سقاخانه ای در همین حسینیه ایجاد کند و در پی این نیت ، با شخص دیگر از اهالی به نام استاد حسین بنا وارد عمل می شود. وقتی که با جمع دیگری از اهالی برای آوردن گچ (جهت سفیدکاری رواق حسینیه ) می روند با تعجب مشاهده می کنند گچ مورد نیاز آماده و احتیاجی به سوختن گچ نیست (روشی که در قدیم برای تهیه گچ به کار می رفته است ). هنگام بنایی و سفید کردن در ارتفاع بالا چوب بست به هم می ریزد و همگی در خطر قرار می گیرند، ولی معجزه آسا جان سالم به در می برند. استاد حسین بنا مجانی کار می کند و میرزا جعفر هم ضمن کمک به وی قرار می گذارد هم درب رواق را بسازد و بدهد و هم گوکی اهدا کند (گوکی تشت سفالین بزرگی است که آن را آب می کردند و به وسیله شیر آبی که داشته از آب آن تبرکا آب می نوشیدند) و به قرار خود نیز عمل می کند. سقاخانه در همین رواق مجاور صفه تعیین می شود. از آن پس ، هر روز صبح زود میرزا جعفر با مشک آن را آب می کرده (دو سه مشک آب می گرفته ) و سپس با تخته ای گرد، روی تشت را می پوشانده است . با گذشت زمان ، محل آبخوری از داخل رواق به صحن منتقل شده که شرح آن قبلا گذشت .

جلوی رواق با زنجیرهایی که به درب آن آویزان است (و در عکس مشاهده می شود) محل توسل جستن و دخیل بستن است (مشابه پنجره فولاد در صحن حرم امام هشتم علیه السلام ).

درروایتی دیگر به نقل از سالخوردگان روستا:

میرزا جعفر پوراسترآبادی که نابینا بوده است نذر میکندتاشفاگرفتن چشمانش به نیت چشم تیرخورده آقااباالفضل (ع)سقاخانه ای ساخته وهرروز آب سقاخانه راتامین کندبرای این کار می باید روزانه مسافت حدود۲ کیلومتری تاقنات راطی نموده وبامشک آب می آورده ودرآبخوری می ریخته تاتشنگی رهگذران را رفع نمایدومدت زیادی این عمل راانجام می داده اماچشمانش بهبودی نمی یافتند تااینکه دریک صبح که آب می آورددرهمان سقاخانه آنقدرگریه می کند تابی هوش می شود درعالم رویاسیدی سوار براسب به اونزدیک شده دست برسر وچشمان میرزا جعفرکشیده ومیرودچندساعت بعد میرزا به هوش آمده وچشمانش را باز می کند بینایی را به دست آورده دراولین نگاه چشمش به جای نعل اسب درهمان مکانی می افتد که دررویادیده بود.امادرآنزمان هیچ کس آن سید سوار براسب راندیده وکسی هم درروستا اسب نداشته است.

شفا یافتگان به عنایت قمر بنی هاشم در سقاخانه ده زیار

۱. خانم فاطمه رستمی پور که شرح آن تقدیم شد.

۲. شخصی به نام اکبری که مبتلا به تشنج بوده است (و با راهنمایی که در خواب می شود) عصر پنجشنبه ای در سال ۱۳۶۱ شمسی از صدها کیلومتر فاصله (جیرفت ) حرکت کرده و در این مکان مقدس حاضر می شود و خود را دخیل می نماید. آنگاه متوسل به حضرت ابوالفضل علیه السلام می گردد و بعد از ساعتی با فریاد (آقا شفایم دادند) بر می خیزد و می گوید: در عالم رویا آقایی با اسب تشریف آوردند به من فرمودند برخیز شفایت دادیم …

۳. شخصی به نام علی حسن زاده ، ساکن چترود (شهری در ۳۵ کیلومتری شمال کرمان )، پنج سال قبل در شب شهادت امام مجتبی علیه السلام فرزندش را در حالیکه فلج بوده است در همین مکان دخیل می کند و او را شفا می دهند. از آن زمان وی به شکرانه شفای فرزندش همه ساله یک نوبت در محل سقاخانه با آب و آش حسینی مردم را اطعام می کند.

۴. خانم فاطمه مهدوی ، متولد ۱۳۱۳، ساکن ده زیار، مبتلا به مرض سرطان وی مدت یک سال به دنبال معالجه این سو و آن سو رفته و ظرف این مدت دو ماه در شیراز بستری بوده است . پزشکان از معالجه اش قطع امید می کنند. خود می گوید: پشت درب اطاق عمل ، به نیت سقاخانه ، به صاحب آن مکان مقدس به آقا ابوالفضل العباس علیه السلام متوسل شدم و نذر کردم که اگر از این مرض جان سالم بدر ببرم ، هر سال در محل سقاخانه ، سفره نذری بیاندازم و اطعام نمایم . با دل شکسته و ناامید انقلاب عجیبی به من دست داد.هنگامی که او را از اطاق عمل بیرون آوردند پزشکان موفقیت عمل و بعد از آن را متحیرانه و معجزه آسا توصیف می کنند. اگر چه هنوز کسالت دارد، ولی به برکت ماه بنی هاشم ابوالفضل العباس علیه السلام سالهاست که از خطر مرگ قطعی رهایی یافته است .

۵.خانم فاطمه عسکری که دوروز مانده به تاسوعای ۹۰در یک حادثه دچارضایعه شدید درقرنیه چشم شده وبینایی خودرا از دست میدهدضایعه به حدی شدید بوده که پزشکان وی رافقط جهت تخلیه نشدن چشم تحت عمل جراحی قرار می دهند وهیچ امیدی به باز گشت بینایی چشم ایشان نداشتند اما باتوسل به اباالفضل (ع)درهمان سقا خانه وبادعای غزاداراندرایام محرم۱۳۸۹ بامعجزه وعنایت این بزرگوارچشم ایشان شفا یافته است.

۶.بتول پوراسترآبادی که دچار سرطان بدخیم گردیده اما با توسل به اباالفضل شفا یافته است.

سقاخانه حضرت ابوالفضل ده زیار روستای ده زیار

به این مطلب چه امتیازی می دهید؟
[امتیاز: 3 میانگین: 2.3]
           
برو بالا
 

نظر کاربران :

  • هخامنش سعیدی

    نان خانگی ده زیار یکی از نانهای خوشمزه ی استان است ک حتمن بخورید

    ۱۳ خرداد, ۱۳۹۸ پاسخ دادن
  • نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *