رزرو هتل رزرو هتل های شهر وان ترکیه
۷ آذر ۱۳۹۷

روستای خراشاد

لینک این مطلب کپی شد!

روستای خراشاد از توابع بخش مرکزی شهرستان بیرجند استان خراسان جنوبی و در فاصله ۲۰ کیلومتری این شهر قرار دارد . در این روستا ۲۲۰ خانوار و حدود ۷۹۰ نفر ساکن هستند . روستای خراشاد آب و هوایی سرد و کوهستانی دارد چون درانتهای رشته کوه باقران قرار گرفته و دره ای سبز و باصفا در میان کوههاست . خراشاد برگرفته از زبان پهلوی به معنای طلوع خورشید است . از طرفی چون در دره ای شرقی واقع شده محل تابش و طلوع خورشید هم آن را نامیده اند . بر اساس شاهدی که از قبرستان خراشاد به دست آمده است قدمت آن به دوران قبل از اسلام و زمان زرتشتیان بر می گردد . از مشاهیر و مفاخر خراشاد می توان به دکتر محمد اسماعیل رضوانی (پدر علم تاریخ ‏معاصر ایران) ، آخوند ملامحمد علی خراشادی و محمد حسین خراشادی را نام برد. از آثار تاریخی و قدیمی این روستا می توان به قبرستان گبرها یا زرتشتیان ، قلعه و برج خراشاد ، تونلی زیرزمینی که این قلعه و برج را به هم متصل کرده ، آسیاب آبی و حمام قدیمی اشاره کرد. مردم منطقه بیشتر به کشاورزی، دامداری، قالی بافی، گلیم بافی و توبافی (پارچه بافی سنتی) اشتغال داشته و از زعفران, زرشک, عناب, توت, ‏گردو و زردآلو , می‌توان به عنوان محصولات عمده کشاورزی خراشاد نام برد. علاوه بر اشتغال در بخش کشاورزی و دامداری, در سالیان اخیر با رشد بخش صنعتی در ‏خراشاد و احداث واحدهای صنعتی مانند کشتارگاه صنعتی, مرغداری, بسته بندی چای, مصالح ساختمانی و … , ‏در این بخش هم اشتغال زایی صورت گرفته‌است. به طوریکه صنعت مرغداری در جنوب ‏خراسان, نخستین بار توسط برخی از نخبگان اقتصادی این منطقه با تاسیس نخستین ‏مرغداری در خراشاد, گسترش یافته و در حال حاضر ۱۲ مرغداری فعال در سطح روستا ‏مشغول تولید هستند. همچنین بانوان خراشاد با تاسیس شرکت تعاونی روستایی زنان ‏خراشاد و ارائه خدمات در زمینه تهیه موارد مورد نیاز معیشتی و حرفه‌ای اعضا, تامین ‏اعتبارات و وامهای مورد نیاز و ارائه خدمات به منظور بهبود امور حرفه‌ای , نقش قابل توجهی ‏در گسترش اشتغال زایی در منطقه ایفا می‌کنند. بطوری که به عنوان یکی از فعالترین تعاونی ‏های روستایی در سطح استان شناخته شده‌است. خراشاد به عنوان نخستین روستای هدف صنایع دستی کشور از سوی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری معرفی شده‌است. پارچه بافی سنتی خراشاد یا توبافی به زبان محلی، یکی از مهمترین صنایع دستی استان خراسان جنوبی است به طوریکه به عنوان تنها صنایع دستی این استان، نامزد دریافت مهر اصالت از سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور شده‌است. در خراشاد تقریبا تمامی بانوان ‏به شغل بافندگی مشغول هستند. حتی بانوان ‏دانشجو یا شاغل که موقتا در بیرجند ‏اقامت دارند در ایام تعطیلات که به خراشاد ‏بازگشته و به هنر بافندگی می‌پردازند.‏شرکت تعاونی روستایی زنان ‏خراشاد کلیه محصولات را از ‏هنرمندان خریداری و به اقصا نقاط کشور ‏ارسال می‌نماید. خراشاد دارای بیمارستان روستایی , مخابرات , خانه بهداشت , تعاونی‌های روستایی, شورای حل اختلاف, حسینیه, بانک, دفاتر پست, بیمه, تاکسی تلفنی، کانونهای فرهنگی, تربیتی و ورزشی, دبستان, راهنمایی, دبیرستان, خوابگاه دانش آموزی و … می‌باشد.

2090 روستای خراشاد

2091 روستای خراشاد

2092 روستای خراشاد

           
 

نظر کاربران :

  • مهرنوش زاده رفیع

    واقعا تونلی که نوشته وجود داره و میتونید ببینید

    ۱۰ اسفند, ۱۳۹۷ پاسخ دادن
  • کامران فاضلي

    روستای خراشاد به عنوان روستای هدف هنر دستی « توبافی» (حوله بافی) به ثبت جهانی رسیده

    ۱۵ بهمن, ۱۳۹۷ پاسخ دادن
  • حسن حسن زاده

    روستا زيبا چشم نواز كه داراي محصولات گوناگون است سرسبز خرم و قالي ها اين روستا نامي مي باشد

    ۲۷ دی, ۱۳۹۷ پاسخ دادن
  • آرش واعظی

    ما یک روزی مهمان مردمان این روستا بودیم بسیار خوش گذشت و تشکر میکنم از مردمان این روستا

    ۱۶ دی, ۱۳۹۷ پاسخ دادن
  • محمد حسن اسایش

    سلام.اقای نجاری نویسنده محترم معرفی خراشادخیلی بیشتر از اینمطالب را طلب می کند .لطفا تلفن تماس برای بازدیدکنندگان بگذارید تا بتوانند با شما تماس بگیرند .هم چنین ایمیل خودیا نویسنده را اعلان نمایید تا دیگران راحت با شما ارتباط برقرارکنند.میدانید چرا به این جهت که یک ادم محقق ازتهران بلند می شود وبه روستای کوچ وخراشاد سفر می کند تااز قبرستان گبر هت یا همان زردشتی ها دیدن کند ومدارکی بدست اورد اما وقتی از چند نفر پیر سراغ محل قبرستا گبر ها را در کوچ ونیز خراشاد می پرسد همه افراد اظهار بی اطلاعی می کنند وآن محقق محترم تلفنی هم پیدا نمی کند که با نویسندگان کوچ وخراشاد تماس بگیرد واز آثار برجای مانده عکس یا فیلم تهیه کند وبعد ناامید باز می گرددو می نویسد من از روستا دیدن کردم تا درباره زردشتیها تحقیق کنم ام هیچ کس محل را نمی شناخت ومن دست خالی به تهران باز گشتم من ومی نویسد من تنها مطلب در وب را نمی خواهم بلکه اثاری می خواهم که قابل مشاهده وتصویر برداری باشد وبرای اهل محل شناخته شده باشد.من وقتی این مطلب را دیدم خیلی نا راحت شدم که آن محقق نتوتنسته است با خود نویسندگان مطالب تماس بر قرار کند ونتیجه ای بدست آورد.موجب سپاس خواهد بود اگر بیشتر وبهتر ودقیقتر مطلب بازنویسی شود وتلفن تماس جنابعالی اعلام گردد.محمد حسن اسایش

    ۲۷ اردیبهشت, ۱۳۹۷ پاسخ دادن
  • نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *