دهستان شوئیل

یکی از دهستان های بخش رحیم آیاد شهرستان رودسر دهستان شوئیل می باشد. این دهستان در سال ۱۳۷۳ از دهستان اشکور سفلی جدا شده و اینک مرکز دهستان شوئیل، روستای شوئیل بوده که تعداد ۵۶ روستا نیز تحت پوشش دارد.
روستای شوئیل با روستاهای کیکاوس، دتورسر، تازه آباد، دشتک و زراکی همسایه بوده و در ۴۵ کیلومتری بخش رحیم آباد و ۶۰ کیلومتری جنوب غربی شهرستان رودسر واقع شده است که تماما” در نواحی اشکور قرار دارد و به نوعی مرکز اشکورات می باشد.

در کتاب وجه تسمیه روستاهای گیلان اثر مرحوم جهانگیر سرتیپ پور آمده است که شوئیل همان «شوئیتهر = شوئیتر» روستایی است که به گزارش پورداود به معنی سرزمین است که در آنجا زیست کنند. خردتر از ایالت یا کشور و بزرگتر از ده. بنابراین باید سرزمینی باشد که امروز «بلوک» خوانند.

رابینو درباره این روستا می نویسد:« شوئیل در ارتفاع ۱۲۴۵ متری قرار دارد و ییلاق عده ای از خان های رحیم آباد است که در آنجا خانه های خوبی ساخته اند.»

شایان ذکر است،ساکنان شهررحیم آباد به سه طایفه جور حیاطی (بالا حیاطی )، من حیاطی (میان حیاطی) و جیر حیاطی (پائین حیاطی ) تقسیم می شوند که مربوط به حیاطهای موجود در تابستانگذران اهالی شوئیل، که معتبرترین آبادی اشکور به شمار می رفت، می‌شود. من حیاطی ها را از طایفه هزار اسب می دانند(کتاب گیلان،بخش تاریخ اشکور تالیف موسی مسعود) که خود تاریخی دیرینه داشته و در گذشته‌های دور سرزمینهای اشکور و حتی لرستان، خوارزم و ابرکوه ردپای آنان را می توان یافت.

یک از بناهای بسیار قدیمی روستای شوئیل، مسجد جامع آن ( نام محلی آن جیر مسجد) بوده که مردم منطقه اعتقاد عمیق و قلبی به این مکان مقدس دارند. ساختمان قدیمی این مسجد به علت فرسودگی و غیر قابل استفاده بودن تخریب و با کمک مردم ،هیت امناء، انجمن های مردم نهاد و… بنای جدید آن در حال احداث می باشد.

شوئیل در ارتفاع ۲۰۰۰متری از سطح دریا قرار دارد وسر بر آستان سوری وملا خورشید یا خورشید شاه نهاده است .شوئیل در گذشته از آبادترین مناطق کوهستانی گیلان بود ، ملاکین رحیم آباد تا قبل از اصلاحات ارضی رژیم شاه جهت ، تفریح وجمع آوری محصول از ماه خرداد به شوئیل سفر وکوچ می کردند با روپوشی از تخته های کوتاه به لفظ محلی ( ست ) ومحوطه های بی درو دروازه وباغات صیفی کاری محصور شده با شاخه های درختان به لفظ محلی (چپر ) وداشتن حدود شصت الی هفتاد باب مغازه ، حمام ، پاسگاه ژاندارمری ، داروخانه ، دکتر ، دو مسجد ، مناظر طبیعی زیبا ، گردشگاهها (چاک۹ ، چشمه ها مخصوصاً چشمه کبوتر خانی که در ضلع جنوبی شوئیل در آغوش جنگل مملو از راش در بلندی واقع شده است ، بسیارتماشایی وجالب شده وچشمه ی ویاسر هم به علت داشتن آبشار کوچک که محل آب تنی جوانان بود ، از اهمیت خوبی برخوردار است وشوئیل در بین تمام آبادی های بزرگ ومعروف آن مانند اُمام ، دیلمان ، پیرکوه ، شوک سنگ سرود ، کاکرود ، پرامکو، کجید وجوش ترین مناطق تابستان نشین کوهستانی بود در گذشته بهرتین انگورها ، زغال اخته ، گلابی ، گیلاس ، آلبالو قیسی ، حتی نمک معدنی وپیاز ، بادمجان ، زال زالک از رودبار از راه کوفکا گردنه معروف ، لبو وارد بازار شوئیل می شد .صیفی جات نیز از گیلان وارد می گردید وجه تسمیه شوئیل از نام شوئیل دهستان شوئیل به مرکزیت شوئیل عبارتند از : ایمن ، توسه چالک –وربن – سورتقله – لات محله –بنان – مازگه –امیرمحمد – کیاسه –ایزوین – گراجی –دواب رئیسن – هسی کوه – بلکون – گیلانه –چمتو – سوخته کیش – خانه سرک – تکیشن – طلابنک – برمکو – اکبر آباد – صمد آباد – وگلخانی – زیراکی – دشتک – شوئیل –تازه آباد – دتوسر – تلکیان – کلکا لوس –لرده سلکابن سفلی – سلکابن علیا- سلکابن وسط- سراور سو- خرسند کلایه –مازو دره –رومدشت – کلاسر –گوره خافی –لسبو –شیرکوه –شرمدشت – شفیع آباد –خراسان سر- مومن زمینی – تکاس لته رود – برگام – لیلکی می باشد .