حبیب آباد

حَبیب‌آباد یکی از شهرهای استان اصفهان در مرکز ایران است. این شهرمرکز بخش برخوار شرقی است.

تاریخچه حبیب آباد

ازگذشته معمول ومرسوم بوده است که هر کس جایی را آباد ویا احداث می نموده کلمه ی آباد را به آخر اسم خود اضافه کرده و آن محل را به نام خود ثبت می کرده است.اما استاد محمد مهریار اعتقادی دیگر دارد. او در کتاب فرهنگ جامع خود با دلایلی اثبات می کند که نام این شهر در اصل هباد با های دو چشم که واژه ی کهن فارسی است بوده که بعد ها به اشتباه به حباد و حبیب آباد تغییر یافته است. وسپس اضافه می کند که هباد با هبه هم ریشه است. هبه صورت تغییر یافته ی واژه ی <هو اپه> huapa اوستایی است.به معنی جایی که آب وهوایی خوش وخوب دارد(هو=خوب واپ= آب)

موقعیت و مشخصات

شهر حبیب آباد دارای طول جغرافیایی ۵۱درجه و۴۶دقیقه و۵۰ثانیهٔ شرقی و۳۲درجه و۴۹دقیقه و ۱۲ثانیه شمالی قرار دارد. محدوده شهری حبیب آباد ازجنوب به شهر اصفهان ازشمال به شهر کمشچه از شرق به مناطق کوهستانی واز غرب به شهر دولت آباد محدود می‌شود. این شهر در ۱۰ کیلومتری شمال شرقی شهر اصفهان واقع شده‌است.

کار اصلی مردم حبیب آباد کشاورزی – دامداری – و کارمند سازمانهایی مانند آموزش پرورش -هسا- دانشگاه اصفهان وارتش می‌باشند.

جمعیت

حبیب آباد به لحاظ جمعیتی در برخوار بعد از دولت آباد دستگرد و خورزوق قرار دارد جمعیت این شهر طبق سرشماری نفوس و مسکن سال ۱۳۹۰ در حدود ۹۴۴۴نفر برآورد شده‌است.

مشاهیر

از بزرگان این شهر می‌توان آیت الله میرزا محمد علی معلم حبیب آبادی – آیت الله شیخ عباسعلی ادیب حبیب آبادی – آیت الله شیخ محمد علی عالم حبیب آبادی- شاعران معاصر محمد علی مکرم حبیب آبادی ومحمد علی محسنی -عباس مهوری حبیب آبادی متخلص به محور -پرویز بیگی حبیب آبادی- دکتر عباس ادیب را نام برد.

میرزا محمدعلی معلم حبیب آبادی

آیت الله میرزا محمدعلی معلم حبیب آبادی؛ نویسنده، محقق، دانشمند ناشناخته، ادیب گمنام، شاعر، فهرست نگار، رجال شناس، مدرس، مولف، پژوهشگر و سرگذشت نگار ایرانی در محرم سال ۱۳۰۸ در روستای حبیب آباد اصفهان چشم به جهان گشود و در سیزدهم رجب سال ۱۳۹۶ هجری قمری دیده از جهان فروبست.

پدرش کشاورز بود. او از هفت سالگی به مکتب رفت. سال ۱۳۲۲ قمری مدتی ترک تحصیل کرد و دوباره به سال ۱۳۲۸ ق به تحصیل روی آورد. به سال ۱۳۵۸ ق به اصفهان رفت و به تدریس در مدرسه کاسه گران پرداخت. پس از این به سفارش مکرم شاعر طنزپرداز اصفهانی در قرائت خانه شهرداری واقع در ضلع جنوبی میدان نقش جهان به کتابداری سرگرم شد. او از آخوند مجمدحسین فشارکی، شیخ محمدباقر بیرجندی، آقا بزرگ تهرانی، میرزا محمدرضا کرباسی و سیدمحمدتقی یزدآبادی اصفهانی اجازه روایت داشت. او مدتی به مستعصم و آذر تخلص می‌کرد و آن گاه تخلص معلم را برای خود برگزید.

شیخ عباس علی ادیب حبیب‌آبادی
آیت الله حاج شیخ عباس علی ادیب حبیب‌آبادی؛ عالم و ادیب فرزانه، دانشمند و منجم عالی قدر حضرت آیت الله حاج شیخ عباس علی ادیب حبیب‌آبادی فرزند محمد جعفر، در سوم جمادی الاول سال ۱۲۷۴ در شهر حبیب‌آباد برخوار دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی، مقدمات و ادبیات عرب را در زادگاه خود نزد معلمان و اساتید مختلف، خصوصا استاد ادبیات و تاریخ اسلام عالم عامل محقق و فاضل کامل و مورخ جامع علامه میرزا محمد علی معلم حبیب‌آبادی گذراند. ایشان در سن ۲۲ سالگی جهت تکمیل تحصیلات به حوزه علمیه اصفهان که در آن زمان از مهمترین و بزرگترین حوزه‌های علمیه بود وارد شدند و از محضر اساتید بزرگواری چون حضرات آیات عظام آقایان شیخ علی یزدی، سید احمد اصفهانی، آیت الله میرزا یحیی بیدآبادی، آیت الله سید محمد نجف آبادی، حاج سید محمد صادقی یزد آبادی، شیخ محمدرضا نجفی ، ملا حسین فشارکی، ملا عبدالکریم گزی و شیخ محمد کریم خراسانی طلب فیض نمودند. در حدود سن ۴۰ سالگی درجه اجتهاد ایشان توسط حضرت آیت الله شیخ محمد رضا نجفی اصفهانی و آیت الله سید محمد نجف آبادی تأیید شد و پس از تشرف به نجف اشرف توسط حضرت آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی تنفیذ گردید.

ایشان تدریس در حوزه علمیه اصفهان را از سال ۱۳۴۵ در مدرسه کاسب گران اصفهان شروع نمودند و به تدریج گسترش یافت به نحوی که پس از مدتی جلسات درس خارج ایشان یکی از گسترده ترین جلسات بود.

آیت الله ادیب در مدارس کاسب گران، ذوالفقار، نیم آورد، صدر، چهارباغ، ناصریه و مدرسه جده بزرگ حدود هفتاد سال از سطح تا درس خارج منطق حکمت و … را تدریس نمودند. حضرت آیت الله ادیب علاوه بر تسلط کامل بر فقه و اصول در مسائل حکمت و فلسفه، فیلسوف و حکیمی صاحب نظر و در ریاضیات خصوصا مثلثات و لگاریتم و هیأت مسلط بود. همچنین تسلط ایشان بر نجوم و مباحث با علاقه مندان در این زمینه زبان زد خاص و عام بود. ایشان طبع شعر قابل توجهی داشتند و اشعار بسیاری به زبان فارسی و عربی همراه با ۱۲ جتد کتاب از یادگارهای بر جای مانده‌است. این عالم زاهد سر انجام در روز پنج شنبه دوم ذی الحجه ۱۴۱۲ هجری قمری برابر با چهاردهم خرداد ۱۳۷۱ هجری شمسی به ملکوت اعلی پیوستند و جامعه روحانیت و طالبان علم و اندیشه را از فقدانشان متأثر نموددند و در جوار آرامگاه عبد صالح خدا صاحب بن عباد به خاک سپرده شدند. خدایش رحمت کند و با آل عترت و عصمت محشورش گرداند.

محمد علی مُکرم حبیب آبادی

محمد علی مُکرم حبیب آبادی؛ فرزند علی خان در سال ۱۳۰۴ ق در روستای حبیب آباد ِ اصفهان چشم به جهان گشود. او پس از تحصیل ِ علوم ِ قدیمه، در ۱۳۲۴ ق پیرو ِ مشروطه شد و به عضویّت ِحزب ِ دموکرات درآمد. در۱۳۳۶در زمان ِ حکومت ِ مستبدّ ِ اقبال الدوله در اصفهان، کتاب ِ «فتح المجاهدین» را در بحر ِ متقارب به نظم کشید. در ۱۳۳۹ ق امتیاز روزنامهٔ «صدای اصفهان» را گرفت و به طور مرتب آن را انتشار داد. وی در ۱۳۴۱ ق برابر با ۱۳۰۲ ش به دستور امیر اقتدار، حاکم ِ اصفهان هدف ِ گلوله قرار گرفت و مجروح شد. ضارب شخصی بود به نام ِ شعبان ِ پینه دوز که یک سال بعد در آبادان در تصادف اتومبیل درگذشت. او پس از بهبودی به دستور ِ همان امیر به مدّت ِ شش ماه حصر ِ خانگی شد. او که در ۱۳۰۷ ش در اصفهان مورد ِ تفقدّ ِ پهلوی ِ اوّل قرارگرفت، در دوران ِ پهلوی دوّم نیز متأسّفانه به طرفداری از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ پرداخت. در ۱۳۴۰ به نشر ِ مجلهٔ «سپاهان» به مدّت ِ پنج سال اقدام کرد. امّا شغل ِ اصلی اش وکالت ِ دعاوی در دادگستری ودر اواخر ِ عمر، خدمت در کتاب خانهٔ شهرداری بود.

“مکرم، شاعری شوخ طبع و بذله گو و حاضرجواب و خوش مشرب و متلک گو بود و با زبان ِ شعر با خرافات، مبارزه‌ها کرد. او را به سستی ِ اعتقادات ِ دینی متّهم و حتّی تکفیرش کردند”. او سرانجام در ۱۳۴۴ ش درگذشت و در قبرستان ِ تخت ِ فولاد اصفهان به خاک سپرده شد .

عباس مهوری حبیب‌آبادی

عباس مهوری حبیب‌آبادی؛ ادیب و شاعر معاصرعباس مهوری حبیب‌آبادی ابن غلامرضا عباس و متخلص به «محور» صاحب دیوان اشعار(۱۳۱۴-۱۳۸۳ ه. ش) مدفون در بهشت زینب(س) حبیب‌آباد.

محور حبیب‌آبادی دوران کودکی خود را در حبیب‌آباد و با کسب فیض از محضر اساتید بزرگواری چون حضرت آیت الله ادیب(ره)، سید محمد مرتضوی و حاج محمد علی محسنی به پایان رسانید. وی به دلیل علاقه وافر از همان دوران کودکی از مطالعه کتب مختلف غافل نشد و به همین سبب و اشتیاق به سرودن شعر وارد این جرگه شد. ایشان در ابتدا موج یم تخلص می‌نمود که در انجمنی از موج یم گذشت و تخلص خود را «محور» برگزید. محور حبیب‌آبادی در انجمن‌های شعرای اصفهان از جمله:سعدی و حافظ و صائب و کمال و صغیر شرکت می‌نمود. از تألیفات مهوری حبیب‌آبادی علاوه بر دیوان اشعار می‌توان به:نونهال اسلام، فانوس عشق و نهج البلاغه منظوم اشاره نمود که فرمایشات حضرت علی(ع) شامل خطبه‌ها، نامه‌ها و سخنان کوتاه را به نظم در آورده‌است.

پرویز بیگی حبیب آبادی

پرویز بیگی حبیب آبادی؛ در سال ۱۳۳۳ در حبیب آباد متولد و از سال ۱۳۴۸ تاکنون ساکن تهران می‌باشد. تحصیلاتش را تا مقطع کارشناسی ادبیات فارسی ادامه و تاکنون به‌عنوان مسئول صفحات ادبی برخی از نشریات، دبیر کنگره‌های سراسری شعر دفاع مقدس، نویسنده برخی از برنامه‌های صدا و سیما، مسئولیت در تعدادی از شوراهای شعر و همکاری ادبی با نشریات و مراکز مختلف ادبی فعالیتهایی داشته‌است، همچنین با نشریات جانباز، بنیاد، آتیه، کیهان، اطلاعات، جمهوری اسلامی، ایران، همشهری و جام جم همکاری داشته‌است. از میان آثار او مجموعه شعرهای غریبانه و آن همیشه‌سبز تاکنون دوبار جزو آثار برتر ادبیات دفاع مقدس شناخته شده. همچنین او از سوی وزارت ارشاد به‌عنوان یکی از ۱۵ شاعر برتر بعد از انقلاب معرفی شده‌است .

آثار: غریبانه (مجموعه شعر)، حماسه‌های همیشه (۳جلد)، گل، غزل، گلوله، آیینه در غبار (تأملی در تذکره‌های شعر فارسی)، اهل قلم، گزیده ادبیات معاصر (دفتر ۲۶)، آن همیشه‌سبز (مثنوی دفاع مقدس).

حاجی خان

از جمله قدیمی ترین و معروفترین دکان های این شهر را می توان دکان تاریخی حاجی خان که جنب مسجد ملاعباس شهر حبیب آباد است نام برد، حاجی خان از جمله پیران و معتمدان این شهر است.

مساجد

حبیب آباد دارای ۸مسجد می‌باشد که نامهای آن عبارت است از:مسجد جامع، مسجدتکیه، مسجدملا قاسم، مسجدملاعباس، مسجدملاحسین، مسجدمحمدیه مسجدالمهدی، مسجدحضرت اباالفضل

نقاط دیدنی

نقاط دیدنی حبیب آباد می‌توان به غار حبیب آباد – امامزاده عبدالمومن – حمام قدیمی- مسجد جامع – دکان تاریخی حاجی خان و پارک جنگلی این شهر اشاره کرد.