تاریخ خبر : ۱۳۹۲/۱۲/۲۷ – به گزارش پایگاه اطلاع رسانی مرکز گردشگری علمی – فرهنگی دانشجویان ایران(istta) به نقل از اعتماد، ایرانیان از دیرباز، رفتارهایشان را مطابق آنچه در آسمان می‌گذشت، انجام می‌دادند. طلوع و غروب آفتاب و آمد و شد روزها در کنار آمدن فصول و طی شدن سال‌ها. مردمان سرزمین کهن ایران، حتی پیش از آنکه آریایی‌های مهاجر کوچنده، به این منطقه رهسپار شوند هم، برای کشاورزی‌شان و اینکه بدانند موسم کشت و داشت و برداشت چه زمانی است، از گاه شماری سود می‌جستند. ساکنان تمدن‌های میان رودان، در روزهایی که هنوز حتی هیچ انسان متمدنی در اروپا زیست نمی‌کرد، چنان تقویمِ خورشیدی دقیقی را پایه گذاشتند که وقتی در سال ۴۷۱ قمری، حکیم عمر خیام نیشابوری به همراه همکارانش و به فرمان خواجه نظام‌الملک طوسی وزیر ملکشاه سلجوقی، با تغییراتی، به تدوین و تنظیم آن دست یازید، آن را بدل به تقویمی کرد که از پس هر ۱۴۱ هزار سال یک بار، یک روز عقب می‌افتد در حالی که تقویم میلادی هر ۵۰۲۵ سال یک روز. در طول قرون و اعصار، وفاداری ایرانیان به سنت‌ها، سبب شد تا برخلاف برخی کشورها که تقویم و خط و زبان‌شان را به راحتی رها کردند، همچنان تقویم خورشیدی و زبان و خط پارسی، رایج در ایران ماند و پیوند مردم با آن، هر روز، وثیق‌تر هم می‌شود.
اما از سه‌شنبه ۶ اسفند، نمایشگاهی به بهانه نوروز، در موسسه، کتابخانه و موزه ملی ملک با عنوان «گردش ایام» برپا شده که مجموعه‌یی از تصویرهای تقویم‌های تاریخی در دسته‌بندی فصل و ماه و در چارچوب طراحی‌های جالب به نمایش درآمده است. در واقع در این نمایشگاهِ پژوهشی، تقویم‌های تاریخی، پیشینه، مشخصات (شامل معنای نام ماه‌ها و فصول، معادل انگلیسی، معادل طبیعی و اعلام روزهای مهم در هر یک از تقویم‌ها)، کاربرد و گونه‌های تقویم در ایران مورد بررسی قرار گرفته است. از جمله موضوعات مورد توجه در این نمایشگاه می‌توان به محاسبه نوروز، اعتدالین، خسوف (مه گرفت) و کسوف (خورگرفت)، تقویم کشاورزی، تقویم صیادی، تقویم‌های محلی، تبدیل‌ها و محاسبه‌های تقویمی هم اشاره کرد. این نمایشگاه که تا یکشنبه ۳۱ فروردین دایر است هر روز، به جز جمعه‌ها و تعطیلات رسمی، از ۸:۳۰ صبح تا ۱۶:۳۰ بعدازظهر، در نگارخانه موزه ملی ملک واقع در میدان امام خمینی، سردرباغ ملی، خیابان ملل متحد، پذیرای علاقه‌مندان است.
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.