بقعه پیغمبریه قزوین

بقعه پیغمبریه در حاشیه خیابان پیغمبریه و ضلع جنوب غربی باغ چهل ستون شهر قزوین قرار دارد و مشهور است که چهار تن از پیامبران بنی‌اسرائیل به نام‌های «سلام»، «سلوم»، «سهولی» و «القیا»، در آنجا مدفونند و به همین جهت این مکان را «چهار انبیاء» می‌نامند. علاوه بر چهار پیامبر نام برده، مزار امامزاده صالح بن حسن (ع) نیز در این مکان قرار دارد.بنای بقعه آجری است و شامل ایوان ستوندار با دو جفت ستون چوبی و ازاره سنگی و دیواره‌های گچبری شده است. در پشت ایوان ابتدا فضای پیش ورودی و سپس فضای مربع شکل حرم قرار دارد. اِزاره داخل حرم از کاشی‌های برجسته دوران صفویه است و در گلویی حرم، سوره جمعه به خط نسخ زیبای «شیخ علی سکاکی شالی»، کتیبه شده است. ایوان مشرف به حیاط امامزاده در قسمت جنوبی حرم می‌باشد که از دو طرف به کفش‌داری متصل است و از کف حیاط بالاتر است. در سمت شرقی حیاط، حسینیه بزرگی است که از زیر آن به وسیله دالانی به حیاط کوچک‌تری می‌رسد.در شمال بقعه، مسجد- مدرسه پیغمبریه قرار دارد.

مدفن چهار تن از پیامبران خدا به نام‌های سلام، سلوم، سهولی و القیا و نیز یکی از نوادگان امام حسن مجتبی (علیه السلام) بنام صالح بن مجتبی (علیه السلام) در این مکان قرار دارد. گفته می‌شود آنان پیامبرانی هستند که مژده میلاد مسیح را از اورشلیم به سوی شرق آورده اند.از اسناد مـوقــو‌فات صفویه برمی آید که این مکان در پایان قرن یازدهم هجری زیارتگاهی مورد احترام بوده و باغ هــایی را بر آن وقـف کـرده اند. درباره چهار پیامبر یهود که در این محل به خاک سپرده شده‌اند، جز تذکره مرحوم سیدتقی قزوینی که در مینودر آمده، هیچ سند تاریخی معتبر دیگری در دست نیست. درباره این چهار پیامبر و اینکه آیا در متن‌های بنی اسرائیل به آن‌ها اشاره شده یا نه هیچ‌یک از مقام‌های روحانی یهودی و انجمن یهودیان اطلاعی در اختیار ندارند؛ اما به استناد منابع کهن، همزمان با مهاجرت حضرت دانیال به ایران، سه تن از یاران ایشان به نام‌های حننیا و عزریا و میشائل با او به ایران آمده‌اند و از سوی دیگر در منطقه ری و تهران تا دماوند گروهی از یهودیان سکونت داشته‌اند. شاید قزوین نیز از این ویژگی برخوردار بوده و کسانی از بنی اسرائیل در آن شهر به خاک سپرده شده باشند، که نام‌هایشان دگرگون شده و به صورت امروزی درآمده است
بقعه پیغمبریه از جمله بناهای سرداب دار و ورودی آن از داخل حیاط مدرسه پیغمبریه است. در مینودر آمده است که اجساد در جهت شرقی ـ غربی (سرها به طرف شرق و پاها روبه غرب) به خاک سپرده شده‌اند اما در وسط حرم ضریحی چوبی قرار گرفته که فاقد صندوق و سنگ قبر است.