لِنج گونهای از کشتی کوچک یا قایق بزرگ باری و مسافری است که در خلیج فارس و دریای عمان و اقیانوس هند دیده میشود. لنجها بر پایه قایقهای بادبانی رایج در خلیج فارس ساخته میشود با این تفاوت که به جای بادبان با موتور حرکت میکند. عرشه باز یا نیمهباز دارد. از دهه ۱۹۵۰ میلادی موتور بنزینی یا دیزل برای پیشراندن لنجها بکار رفت و امروز بیشتر لنجها موتور دارند.
ام لنج در فارسی از واژهٔ انگلیسی Launch گرفته شده، که خود آن نیز از واژهٔ اسپانیایی Lancha آمدهاست. در سواحل شرقی آفریقا آن را «دهو» میخوانند. در جنوب به کسانی که در کار ساخت لنج میباشند جلاف یا گلاف گفته میشود.به اتاق ناخدا قماره و به انبار پائینی خن گفته میشود. در ایران لنجها در کرانههای خلیج فارس بسیار یافت میشوند و لنجسازی یکی از صنایع بومی مردمان خلیج فارس است.
لنجسازی و قایقسازی از قدیمیترین و مهمترین صنایع دستی جنوب ایران است و سابقهٔ آن به دورهٔ افشاریه میرسد. این صنعت در سالهای اخیر به واسطهٔ افزایش مبادلات دریایی و صید ماهی از رونق زیادی برخوردار شده است. نیروی شاغل این صنعت منحصر به همان «گلافان»، (سازندگان لنج و قایق) قدیمی است. مصالح اولیهٔ مورد نیاز چوبهای جنگلی مقاوم در مقابل رطوبت برای اسکلت و تختههای مرغوب هندی به نام سای برای بدنه آن است. بقیهٔ مصالح از محل تهیه میشود. هنوز وسیلهٔ کار گلافان بسیار ابتدایی است که سبب کندی کار و کمی تولید سالیانه میشود. مهمترین مراکز تولید این صنعت عبارتاند از بوشهر، بندر ریگ، بندر گناوه، جزیره شیف و برخی دیگر از بنادر جنوب ایران.
نظر کاربران :
هیچ نظری برای این مطلب ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید.