در هشتمین سال سلطنت مظفرالدین شاه قاجار جاده ای شوسه از آستارا به اردبیل کشیده شد که به طرق مظفری معروف گشت . دیدنی ترین قسمت این جاده در بالای پل زیبای بهارستان است که از چندین پیچ تند و خطرناک تشکیل گردیده و آن زمان پاسگاهی را برای حفاظت از این مکان احداث می کنند . یک کیلومتر بالاتر از آنجا چشمه ای از دل کوه می جوشد که برای نوشیدن آب صف طولانی تشکیل می شود.
چالشهای راهسازی در منطقه آذربایجان در دورههای صفویه و قاجار
در دوره صفوی، دولت وقت برای توسعهی تجارت ایران، سیاستی مبنی بر امنیت راهها و توسعهی آنها را در پیش گرفته بود. در آن دوران، امنیت اقتصادی و توسعهی تجارت به راهسازی وابسته بود. به همین دلیل، صفویان ساخت کاروانسراهای بین راهی، قراول خانه، چاپارخانه و سنگفرش کردن جادهها را در برنامهی کار خود قرار داده بودند.
در دورهی مزبور، ایالت آذربایجان همانند سایر ایالتهای سنتی ایران، مجموعهی منسجمی متشکل از شهرها، بازارها، مجموعهی حکومتی، باغها و مزارع بهشمار میرفت. اتصال این مجموعهها به یکدیگر از طریق راههای ارتباطی مختلفِ این ایالت امکانپذیر بود. در دوران گذشته، دو جادهی ابریشم و جادهی بغداد به ری، راههای اصلی تجارت در ایران محسوب میشدند.
لازم به ذکر است که در دورهی صفوی، به دلایل مختلفی از جمله موارد زیر، موضوع کیفیت راههای آذربایجان مطرح شده بود:
افزایش حجم مبادلات اقتصادی و تحول در نظام تجارت
سیاستهای اقتصادی روسیه و دولت عثمانی
همین امر سبب شد که تغییر در نظام راه آذربایجان از جمله اصلیترین نیازهای منطقه باشد. دولت صفوی مجبور بود پیوند راه ایالتهای مرکزی و غربی ایران را به منظور صادرات کالاهای خود به اروپا توسعه بخشد. از جنبهی اقتصادی، این مسیر پل ارتباطی زمینیِ تجارت ایران با روسیه، عثمانی و اروپا محسوب میشد.
موقعیت جغرافیایی راه آذربایجان به گونهای بود که برای تردد بین تهران و تبریز باید به ترتیب از شهرهای مختلفی از قبیل شهرهای زیر عبور میکردند:
قزوین، سیاه دهن، قروه، خیارک، سلطانیه، زنجان، نیک پی، آق مزار، سرچم، جمال آباد، میانه، ترکمنچای، گجین، حاجی آقا و باسمنج.
همچنین، برای مسافرت به مرزهای خارج از کشور نیز از شهر تبریز، چهار مسیر اصلی وجود داشت که عبارت بودند از: راه تبریز-طرابوزان، تبریز-تفلیس، تبریز-آستارا، تبریز-عثمانی.
علاوه بر آن، در مسیر تبریز-آستارا مسیر دیگری به صورت آستارا-اردبیل نیز وجود داشت که پیوند میان مرز آبی روسیه را با مرز زمینی ایران برقرار میکرد. این مسیر از جمله مسیرهای شوسه به شمار میرفت که در مواقع ضروری از آن استفاده میشد.
نظر کاربران :
من الان دارم میرم, عکس میگیرم میزارم