تنگ الله اکبر را باید دروازهٔ جلگهٔ شیراز نامید و چون مشرف بر شهر شیراز است و دورنمای فرحبخش جلگه و منظره دلانگیز این شهر را بهتر از هر جای دیگری می‌نمایاند، از همان قدیم‌‌الایام مورد توجه مسافران داخلی و خارجی بوده و حتی در ادبیات و اشعار شعرای این شهر نیز مقامی در خور یافته است. هر مسافر تازه‌وارد، هنگام ورود به شیراز از بالای تنگ، منظرهٔ بدیع و دلانگیز شیراز را مشاهده کرده و با اعجاب و تحسین عبارت «اللّه‌اکبر» را بر زبان می‌آورد و از این رو نام این تنگ به تنگ الله اکبر معروف شده است.
دروازه قرآن یکی از دروازه‌های به جای مانده از دوره‌های قدیم در شیراز است که امروزه به عنوان یکی از آثار تاریخی این شهر به حساب می‌آید. دروازه قرآن در شمال شرقی شهر شیراز در تنگ الله اکبر میان کوه چهل مقام و کوه باباکوهی قرار دارد و در واقع در خروجی شیراز بسمت شهر مرودشت واقع شده‌است. این دروازه در ابتدا در زمان عضدالدوله دیلمی ساخته شد و قرآنی در آن جای داده شد تا مسافران با گذر از زیر آن متبرک شوند. در دوره زندیه کریم خان زند این دروازه را بازسازی کرد و اتاقی به بالای آن افزود و دو جلد قرآن بزرگ نفیس، به خط سلطان ابراهیم بن شاهرخ تیموری، در اتاقک بالای آن جای داد.
این قرآن‌ها، که به «قرآن هفده من» معروف‌اند، اکنون از دروازه قرآن به موزه پارس انتقال یافته‌اند. دروازه قرآن در دوره قاجاریه به علت وقوع چندین زلزله دچار صدمات زیادی شد که محمد زکی خان نوری آنرا تعمیر نمود. این بنا در گذشته طاق قران نیز نامیده شده‌است. روزهای اول هرماه مردم از شهر خارج شده و از زیر این طاق عبور می‌کرده‌اند. درسال ۱۳۱۵ این بنا به دستور رضاخان، تخریب شد. دروازه قرآن در سال ۱۳۲۸ شمسی با همت یکی از بازرگانان شیراز به نام حاج حسین ایگار معروف به اعتماد التجار، با فاصله کمی از دروازه کهن ساخته شد. دروازه جدید در اندازه بزرگ تر، شامل دهانه قوس تیزه دار و دو ورودی کوچک بر روی جرزهای دو طرف و اطاق مستطیل شکلی بر فراز آن برای گذاشتن قرآن ساخته شد. در این بنا، آیاتی از قرآن را به خط ثلث و نسخ دور تا دور در دروازه قرآن نگاشته‌اند ؛ در پیشانی شمالی این طاق آیه: «انّ هذا القران یهدی للتی هی اقوم». (سوره اسراء، آیه ۹) و بر پیشانی جنوبی و سمت شهر شیراز آیه: «قل لئن اجتمعت الانس و الجنّ علی…». (سوره اسراء، آیه ۸۸) و در گوشه غربی طاق آیه: «انّا نحن نزّلنا الذّکر» و ادامه آیه در گوشه شرقی: «و انّا له لحافظون» (سوره حجر، آیه ۹) نوشته شده است.
نظر کاربران :
دروازه قرآن ورودی شیراز از سمت تهرانه، حتما وایسید زیاد وقت گیر نیست، آرامگاه خاجوی کرمانی رو ببینید و از فضا استفاده کنید، در ضمن بالای اون ریاضتگاه وجود داره که جالبه و تو منابع اینترنتی بهش اشاره نشده نمی دونم چرا، تو اون ریاضتگاه علاوه بر کتیبه یک سردیس شیر وجود داره که با قرار گیری در مسیر آب چشمه صدای غرش مهیبی رو به صورت طبیعی ایجاد میکنه. از دستش ندید?
این تنگه را باید به جلگه شیراز معروفه ، اسمشم یعنی صبوری؛ فضاش عالیه پله های بسیاری میخوره و از وسط پله ها آب میریزه پایین…نوستالژی شهر شیراز و دروازه قرآنه