تقویت گردشگری گامی موثر در حفظ فرهنگ و اقتصاد ملی

مطبوعات کشور به طور روزانه مهمترین و برجسته ترین رخدادهای داخلی و خارجی را پوشش می دهند. این در حالی است که بخش زیادی از خبرها، یادداشت ها، گزارش ها، گفت و گوها و … به انعکاس شرایط اجتماعی و فرهنگی جامعه اختصاص می یابد؛ موضوعی که توجه ویژه به آن اهمیتی فزاینده دارد.

گروه اطلاع رسانی ایرنا؛ موضوع های یادشده را که انعکاس قابل توجهی در روزنامه های صبح چهارشنبه داشت؛ با هدف آگاهی بخشی و اطلاع رسانی بررسی کرده است.

** تاثیر توسعه گردشگری بر رشد اقتصادی
گردشگری پایدار، با اتکا بر مفهوم توسعه پایدار می خواهد صنعت گردشگری در عین سوددهی اقتصادی، کمترین تاثیر را بر جوامع میزبان و محیط داشته باشد. جامعه جهانی کنونی متوجه این موضوع شده که گردشگری با شتاب باورنکردنی در حال توسعه و فراگیر شدن است و افزایش آگاهی افراد از تاثیرات محیطی، فرهنگی و اقتصادی گردشگری بر مقصدها باعث ایجاد نگاهی پایدار به شکل تئوری و عملی در مدیریت گردشگری شده است. اهمیت این موضوع سبب شد تا روزنامه های صبح امروز در یادداشت ها و گزارش هایی به آن بپردازند.

روزنامه «جام جم» در یادداشتی با عنوان « ارتباط صنعت گردشگری با بازار سرمایه» نوشت: صنعت گردشگری، بزرگ‌ترین صنعت خدماتی و یکی از پررونق‌ترین صنایع دنیا به‌شمار می‌رود، به‌طوری‌که اقتصاد برخی کشورها تا حد زیادی به فعل ‌و انفعالات صنعت گردشگری وابسته است. ویژگی‌های صنعت گردشگری، به‌عنوان یک صنعت زوال‌ناپذیر و پایدار که با سرمایه‌گذاری اولیه، بهره‌وری متمادی از آن می‌توان انتظار داشت، این صنعت را از سایر صنایع متمایز کرده است.

در ادامه این یادداشت می خوانیم: هم‌اکنون سالانه حدود پنج‌میلیون گردشگر وارد ایران می‌شوند و در سند چشم‌انداز ۲۰‌ساله کشور هدفگذاری شده که سال ۱۴۰۴ باید میزبان ۲۰‌میلیون گردشگر خارجی با حدود ۳۰ میلیارد دلار درآمد باشیم. تحقق این هدف، مستلزم توسعه همه‌جانبه این صنعت است. با توجه به نامگذاری سال۹۶ به‌عنوان سال اقتصاد مقاومتی؛ تولید و اشتغال و پیامدهای مثبت مستقیم و غیرمستقیمی که توسعه صنعت گردشگری بر تحقق شعار امسال دارد، باید به تزریق منابع مالی به‌عنوان موتور محرکه‌ای که می‌تواند توسعه کمی (افزایش اماکن اقامتی و تفریحی) و کیفی (بهبود مدیریت بهره‌برداری) این صنعت را رقم بزند، توجه ویژه داشت.

روزنامه «خراسان»‌ در یادداشتی با عنوان «نگاهی به فرصت های گردشگری و اشتغال» نوشت: جزیره هنگام؛ جزیره کوچکی با ۹کیلومتر طول و۶کیلومتر عرض، درفاصله ۲کیلومتری جنوب شرقی قشم درحاشیه تنگه هرمز؛جزیره ای که ساکنان بومی آن جا می گویند ۷۰۰ نفر سکنه در سه روستا دارد و گرچه از کرانه های ساحل استان هرمزگان دورافتاده است و ۴۳ مایل دریایی (حدود ۸۰کیلومتر) از بندرعباس فاصله گرفته؛ اما گنج های پنهانی درون خود دارد که بسیاری از آن ها برای ساکنان ایران زمین ناشناخته است؛ فرصت های فراوانی که اگر به درستی شناخته شود و مورد کاوش قرارگیرد می تواند همین جزیره کوچک ناشناخته درآب های تنگه هرمز را تبدیل به محلی برای گردشگری و توسعه منطقه کند و هنگام را به هنگامه ای دلچسب برای تولید و کارآفرینی و اشتغال زایی با افزایش سفرهای دریایی گردشگران داخلی و خارجی تبدیل کند.

در ادامه این یادداشت می خوانیم:‌ چالش درآمدزایی درجزیره باوجود این همه زیبایی و فرصت وجاذبه گردشگری، ساکنان جزیره هنگام به گفته بومیان به ۷۰۰ نفر و کمتر از ۲۰۰خانوار می رسند که با مشکلات تامین آب وبرق برای زندگی روزمره دست به گریبان و با چالش درآمدزایی برای معاش مواجه اند.البته بسیاری از ساکنان بومی این جا از طریق صیادی، کار در لنج های ماهی گیری، فعالیت دربازارچه ساحلی و تعاونی های گردشگری امرار معاش می کنند.

روزنامه «دنیای اقتصاد» در یادداشتی با عنوان «توسعه صنایع خلاق با رویکرد آمایش سرزمین و گردشگری» که به قلم حجت‌الله مرادخانی پژوهشگر هنر و مشاور معاونت صنایع سنتی کشور نگاشته شد، آورد:‌ صنایع خلاق در ایران به ‌دلیل تنوع و گستردگی محصولاتش در پهنه جغرافیایی ما، بستری موثر برای حرکت در مسیر توسعه گردشگری پایدار محسوب می‌شود. دانش فنی بومی، مواد اولیه در دسترس، بازار مصرف داخلی بزرگ، خصلت‌های زیبایی‌شناسانه و ظرفیت بالای اشتغال‌زایی از جمله ویژگی‌های این تولیدات فرهنگی به شمار می‌روند که در گذشته با تاکید بر آنها، دستاوردهای ارزشمندی برای جامعه ایران به دست آمده است.

در ادامه این مطلب آمده است:‌ با اندکی تامل شاید بتوان موارد متعدد دیگری هم به این ویژگی‌ها افزود و باید در نظر داشته باشیم که مبتنی بر همین خصایص می‌توان صنایع خلاق، به‌ ویژه صنایع‌ دستی را بستری موثر برای حرکت به سوی توسعه گردشگری پایدار و رشد اقتصادی در کشور به شمار آورد؛ مقوله‌ای که در مناطق کمتر برخوردار بسیار کارآمد خواهد بود. از سوی دیگر، یکی از رویکردهایی که در حرکت به سوی توسعه پایدار در جوامع توسعه‌یافته اساس برنامه‌ریزی‌های اجرایی و نقشه راه قرار می‌گیرد.

** فضای مجازی عرصه تاثیر گذاری داخلی و خارجی
فضاهای مجازی به گونه ‌ای هستند که امکان انجام فعالیت ‌های مختلف را در عرصه‌ های گوناگون اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی برای بشر امروز و همچنین اغلب حکومت ‌ها فراهم کرده است. کارکرد و عملکرد این شبکه‌ها و فضاهای به گونه‌ای است که با جابه‌جایی اطلاعات و شبیه‌ سازی برخی فعالیت‌های واقعی انسان در فضای مجازی موجب تاثیرگذاری بر فعالیت ‌های انسان در فضای واقعی جامعه نیز می‌شود. روزنامه های امروز در یادداشت ها و گزارش هایی به بازتاب این موضوع پرداختند.

روزنامه «ایران»‌ در یادداشتی با عنوان «ارتباطات واقعی در دنیای به اصطلاح مجازی» که به قلم عاطفه رضوان نیا، دانشجوی دکترای ارتباطات نگاشته شد، آورده است:‌ آیا در دنیایی که بواسطه تکنولوژی‌های نوین ارتباطی بیش از پیش به سوی بی‌زمانی و لامکانی حرکت می‌کند وضع پروتکل‌های اخلاقی در مورد ارتباطات میان آدم‌ها لازم است؟ زمانی بود که رویدادهایی همچون «عروس و داماد تلفنی» یا سفره عقدهایی که با عکسی از آقا داماد در کنارش بر زمین انداخته می‌شد و همه چشم به دهان عروس خانم می‌دوختند تا به داماد غیابی «بله» بگوید، فراگیر نبودند و شنیدن خبر چنین اتفاقاتی به اصطلاح فرنگی‌ها سورپرایز‌مان می‌کرد. حداقل امروزه، می‌توان بواسطه وجود شبکه‌های اجتماعی و فضاهایی مثل اینستاگرام و فیس بوک بسیار بیشتر و رنگارنگ‌تر از گذشته دید و تماشا کرد و درباره‌اش حرف زد و احیاناً پسندید. امروز بواسطه نرم افزارهایی مثل اسکایپ و «اوو» می‌توان براحتی و با دل سیر به گفت‌و‌گویی تصویری و نزدیک با کسی که در فلان گوشه دنیاست، نشست؛ امکانی که در دنیای «عروس‌های پستی» وجود نداشت.

در ادامه این مطلب می خوانیم:‌ به صرف اینکه فکر می‌کنیم فضا فضایی به اصطلاح مجازی است نمی‌توانیم ادعا کنیم که حرف هایمان از سوی آدم‌هایی که در آن فضا با ما گفت‌و‌گو می‌کنند می‌تواند از جنس دروغ و دغل یا از جنس وقت گذرانی باشد. به صرف آنکه با دکمه‌ای چراغ گفت‌و‌گو در آن فضا روشن و با دکمه‌ای خاموش می‌شود، نمی‌توانیم بگوییم آدمی که دیروز با او از محبت گفتیم، امروز می‌توانیم نادیده‌اش بگیریم.

روزنامه دنیای اقتصاد در گزارشی با عنوان «فضای مجازی برای بچه‏ها مفید است؟» آورد: هر روز خبرهای زیادی راجع به استفاده غیر اخلاقی بچه‏ها و نوجوانان از فضای مجازی منتشر می‏شود که والدین را بیش از قبل نگران ارتباط پیچیده دنیای دیجیتال و کودکان می‏کند. استفاده بچه‏ها از فضای مجازی ریسک‏های زیادی دارد و این یک حقیقت است اما درصد کمی از کودکان و نوجوانان هستند که در واقع از شبکه‏های اجتماعی مانند اینستاگرام، کیک مسنجر و حتی یوتیوب استفاده غلط می‏کنند و این نوع شبکه‌ها به خودی خود بد نیستند. تحقیقات جدید منتشر شده نشان می‏دهد که کودکان با اتصال به فضای مجازی از چه مزایایی بهره‏مند می‏شوند و با یادگیری آنلاین و به اشتراک‌گذاری مطالب مفید چه چیزهایی یاد می‏گیرند.

در ادامه این گزارش آمده است:‌ ما به عنوان والدین باید بدانیم که بچه‏ها به نوبه خود حق استفاده سالم از دنیای مجازی را دارند و این وظیفه ماست که نکات مثبت دنیای دیجیتال را تقویت کنیم و با آموزش به بچه‏ها، امکانات این فضا را به صورت کاملا امن در اختیار بچه‏ها قرار دهیم. کودک می‏تواند تقویت روابط دوستانه خود را یاد بگیرد. تحقیقات جدید ثابت کرده است که استفاده کودکان و نوجوانان از شبکه‏های اجتماعی می‏تواند هنگام دوست‏یابی به کمک آنها بیاید و همچنین در نگهداری دوستان نیز کمک کننده است. شبکه‏های اجتماعی به بچه‏ها کمک می‏کند تا خود را بیان کنند. به عقیده روانشناسان، کودکان ونوجوانان احتیاج دارند تا خود را نشان داده و ابراز وجود کنند. تکنولوژی دیجیتال در این امر به کمک کودکان می‏آید تا عقاید و هنرهای خود را به اشتراک بگذارند.

روزنامه «جام جم»‌در مطلبی با عنوان «می توان استفاده بهتری از فضای مجازی داشت» به گفت وگو با امیررضا دلاوری فعال در حوزه تلویزیون و تئاتر پرداخت و نوشت: تجربه حضورتان در فضای مجازی را چگونه توصیف می‌کنید؟ دوست داشتم اصلا این شبکه‌ها وجود نداشتند. علاقه چندانی به فضاهای مجازی ندارم و فعالیتم در اینستاگرام هم به صورت روزانه نیست. البته این شبکه‌ها فوایدی هم دارند، ولی شخصا علاقه‌ای ندارم. از طریق تلگرام نیز با دوستان خارج از کشور در ارتباط هستم. از طرفی در زمینه‌های کاری هم از این راه ارتباط برقرار می‌کنیم و فیلم‌نامه‌ها را راحت‌تر می‌فرستند. با این اوصاف سعی کرده‌ام چندان درگیر این مسائل نشوم.

در ادامه این گفت وگو می خوانیم:‌ به نظرم اگر از شبکه‌های اجتماعی و فضاهای مجازی به طور صحیح استفاده شود، این استفاده بسیار مفید است؛ اما در ۹۰ درصد مواقع استفاده درستی نمی‌شود و گاهی این فضاها به زندگی شخصی افراد بسیاری بویژه اشخاص شناخته‌شده مانند هنرمندان و ورزشکاران آسیب وارد می‌کند؛ تا جایی که این افراد از ارتباطشان با مخاطبان پشیمان می‌شوند. وضعیتی که در حال حاضر شاهد آن هستم، چندان مفید نیست و فوایدش از مضراتش بسیار کمتر است.

** مدیریت بحران سیل با برنامه ریزی های منسجم یکپارچه
مهار سیلاب شامل فرایندهای خاصی است که با فراهم آوردن و بهره برداری از سازه های طراحی شده، اثرات تخریبی سیل را رفع یا کاهش می دهد که این امر با انحراف، محدود سازی و یا نگهداری جریان سیلاب تا حدی که از لحاظ اقتصادی توجیه پذیر باشد، انجام می شود. پیش بینی و هشدار سیل، خطر سیل و مشارکت عمومی از نکات بارز در جهت مدیریت بحران این پدیده طبیعی به شمار می رود. موضوعی که اهمیت آن سبب شد تا روزنامه های صبح امروز در یادداشت ها و گزارش هایی به آن بپردازند.

روزنامه «ایران» با درج گزارشی با عنوان «گمشده های ابدی سیل»‌ نوشت:‌ «مثل یک دیوار بلند سفید بود که جلو می‌آمد. اصلاً نمی‌فهمیدی که آب است. صدای وحشتناکی داشت. ما فرار کردیم روی پل. سیل همه چیزمان را برد. بعد از سیل آمدیم تهران خانه قوم و خویش‌مان، یک تکه موکت و گاز پیک نیکی گرفتیم. همه چیز داشتیم و یکهو گدا شدیم.» فروردین ماه سال گذشته بود که وقوع سیل در خوزستان، مردم و مسئولان این استان را با چالشی جدی مواجه کرد. سرریز شدن سد دز در نخستین ساعات بامداد موجب طغیان رودخانه شد. افزایش دبی رودخانه همچنین موجب قطع پل شناور این شهر شد. شدت جریان آب به قدری بود که پل شناور دزفول را با خود برد. همچنین بخشی از جاده ساحلی دزفول زیر آب رفت و تردد در این مسیر را غیرممکن کرد. بوستان‌های ساحلی و تأسیسات شهرداری دزفول اطراف پل‌های قدیم و شریعتی نیز زیر آب رفتند.

در ادامه این گزارش می خوانیم:‌ «وقتی رگبار اتفاق می‌افتد، آب باید بتواند به زمین نفوذ کند اما اراضی به دلیل تغییر کاربری، قابلیت نفوذ خود را از دست داده‌اند، به همین دلیل روان آب تشدید می‌شود. خصوصاً در مناطق شمال غربی ایران مثل آذربایجان شرقی و کردستان به دلیل خصوصیات توپوگرافی این مناطق و شیب زمین، آب سریع به نقطه خروج می‌رسد و سیل رخ می‌دهد. به همین دلیل هم شاهد هستیم که دوره‌های بروز سیل در این استان‌ ها کوتاه شده است.»

روزنامه «شهروند» در سرمقاله ای با عنوان «تلفات سیل؛ چه کسی مسئول است؟» نوشت: بارش باران در استان‌های شمال غربی کشور نعمت گرانبهایی بود که باید موجب خوشحالی همه مردم ایران بویژه هموطنان آذربایجانی می‌شد ولی این اتفاق موجب تأسف و تأثر شد، چرا که چند ده تن از هموطنان ما در این سیل کشته شدند. امسال به لحاظ نزولات آسمانی ‌سال خوبی بود و فقط در مناطق شمال غربی کمتر از سایر نقاط کشور با بارش مواجه بودیم که بارش‌های روزهای گذشته آن را جبران کرد.

در ادامه این سرمقاله می خوانیم: از سوی دیگر مساله خشک‌شدن دریاچه ارومیه که به یک معضل مهم کشور تبدیل شده بود، با تمهیدات دولت به مرور زمان و با هزینه قابل توجه در حال احیا بود که این بارش‌ها هزینه‌ها را کم و در سطح قابل قبولی دریاچه را احیا کرد. بنابراین خوشحالی همه ما را باید در پی می‌داشت. بارش‌های شدید می‌تواند خسارات بزرگی به بار آورد، حتی اگر در آمریکا و اروپا باشد ولی پیش‌بینی آنها و رفتار درست ما، به راحتی می‌تواند تلفات جانی و مالی را به حداقل ممکن کاهش دهد. در همین سیل اخیر، به دلیل پیش‌بینی ماجرا و هماهنگی‌های لازم میان مسئول شهر تبریز و استان، شهرداری تبریز اقدامات احتیاطی را در مسیر رودخانه این شهر به عمل می‌آورد و به همین دلیل خسارات و تلفات به حداقل ‌رسید.

روزنامه «قانون» با انتخاب گزارشی با عنوان « سیل؛ بلای انسانی نه طبیعی!»‌ نوشت: «کاهش پوشش گیاهی، مهم‌ترین عامل وقوع سیل در کشور است. پوشش گیاهی مناسب موجب نفوذ ۵۰ درصد از آب به داخل خاک می‌شود. نفوذ آب در خاک، سفره‌های زیرزمینی را تقویت می‌کند و نرخ فرسایش خاک را کاهش می‌دهد. بیش از ۸۰درصد از قدرت تخریب خاک‌دانه‌ها، زمانی است که قطره‌های باران با زمین برخورد می‌کنند. این قدرت تخریبی، با پوشش گیاهی گرفته و موجب حفظ خاک‌دانه‌ها می‌شود. هنگامی‌که پوشش‌گیاهی‌حذف‌شود، قدرت قطره‌های باران که با خاک برخورد می‌‌کنند، باعث پاشیدگی ساختار خاک‌دانه‌ها و حرکت آن‌ها می‌شود. علاوه‌بر اینکه خاک را از دست می‌دهیم، تمام خلل و فرجی که در سطح زمین وجود دارد نیز، پر می‌شود. درحقیقت اولین خسارت‌های حذف پوشش گیاهی، برخورد مستقیم باران با خاک و کاهش نرخ نفوذپذیری آب در خاک است».

در ادامه این گزارش می خوانیم: در مدیریت کشور یک ادبیاتی استفاده می‌شود تحت عنوان بلایای طبیعی. ما درکشور بلای‌طبیعی نداریم. اگر به حکمت خداوند در آفرینش طبیعت دقت کنیم، بلای طبیعی از حکمت خداوند دور است. این اتفاقاتی که ما نامش را بلای طبیعی گذاشته‌ایم، در واقع بلای انسانی است. به هرحال نباید سیل را منکر شد. حتی در بهترین شرایط ایده‌ال نیز می‌توان سیل داشته باشیم اما درصورتی که شدت بارش باران بالا باشد چگونه می‌توان از میزان خسارت این سیل‌ها جلوگیری کرد؟ مدیریت رودخانه ‌های‌کشور راه‌ حل مهار سیل است.